Δευτέρα, 23 Μαρτίου 2015 19:21

Σtella - Σtella (Inner Ear, 2015)

Written by 

Δεν το σκέφτηκα πολύ, απλώς πάτησα play.

Έτσι δεν είναι η pop; 

Δεν το σκέφτεσαι με τις ώρες, αφήνεσαι και απλώς περιμένεις να δεις αν θα πάρεις κάτι πίσω χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα ακούσεις κάτι που θα αλλάξει τη ζωή σου για πάντα. Στην περίπτωση της Σtella, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Έχουμε να κάνουμε με μία τραγουδοποιό η οποία έχει τη δυνατότητα  να γράψει έναν υπέροχο pop δίσκο χωρίς υπερβολές και περιττά στοιχεία. Οι προθέσεις της γίνονται σαφείς με το άκουσμα της πρώτης νότας του Picking Words, του πρώτου κομματιού του δίσκου. Οι επιρροές της από τη δεκαετία του '80 είναι εκεί από την αρχή και τονίζονται με τα όμορφα πλήκτρα που εμπλουτίζουν το κομμάτι, τα οποία μάλιστα μου θύμισαν το '80's revival κύμα που πέρασε η ηλεκτρονική μουσική σκηνή πριν από κάποια χρόνια. Η συνέχεια είναι εξίσου ενδιαφέρουσα με την Στέλλα Χρονοπούλου να αραδιάζει, αβίαστα και με σωστότατο τόνο στην φωνή, προσωπικές ιστορίες χωρίς υπερβολές, δίνοντας σου την εντύπωση πως δεν έχει να αποδείξει τίποτα. Πως απλά φτιάχνει την μουσική της και πετάει το μπαλάκι στον δέκτη δίχως να την απασχολεί ιδιαίτερα η αποδοχή σε αυτό που κάνει. Οι σημαντικότερες στιγμές του δίσκου είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, το καταπληκτικό και συνάμα μελαγχολικό Detox καθώς και τα Wet Cigarette και Repeat το οποίο αποτελεί ίσως την πιο δυνατή, από άποψη ενορχήστρωσης, στιγμή του Σtella
 
Ακούγοντας αυτό το ντεμπούτο στο repeat, μου φαίνεται αδύνατο να μην φέρω στο μυαλό μου στιγμές από κάποιο Σαββατόβραδο στο κέντρο του Λονδίνου ή της Νέας Υόρκης και τις χιλιάδες μικρές ιστορίες που μπορεί να διαδραματίζονται την ίδια στιγμή από την μία άκρη μιας, γεμάτης ζωή, πόλης στην άλλη. Μπορώ να φανταστώ επίσης, εκατοντάδες νέους να ακούν τον δίσκο καθώς ετοιμάζονται για τη βραδινή τους έξοδο μπροστά στον καθρέφτη και αυτή είναι η επιτυχία αυτού του δίσκου. Μπορεί να μην ζεις μέσω των τραγουδιών ξανά τις προσωπικές εμπειρίες που μοιράζεται μαζί σου η Σtella, όμως, σου φέρνει στο μυαλό νέες εικόνες, δικές σου, με τις οποίες μπορείς να ταξιδέψεις όπου εσύ ορίσεις. 
 
Επιστρέφοντας, για μια τελευταία φορά, στα τεχνικά χαρακτηριστικά του δίσκου, θα πρέπει να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στην παραγωγή του ΝΤΕΙΒΙΝΤ και της Σtella οι οποίοι κατάφεραν να προσδώσουν μια μοντέρνα πινελιά σε ήχους και αναφορές από το παρελθόν και αυτό είναι κάτι το οποίο θεωρώ καταπληκτικό. Ο τρόπος που έχει δουλέψει πάνω στα ρυθμικά σημεία και τον ήχο  τους είναι πραγματικά αξιοζήλευτος. 
 
Κλείνοντας, θα πρέπει να πω πως η Ελληνική σκηνή έχει "μπουχτίσει" από πειραματισμούς και έχει ανάγκη από περισσότερη pop! Χρειαζόμαστε και άλλη pop σαν αυτή της Σtella, ή αυτή του Crooner, του Evripidis and his tragedies και των πρώιμωνMattisse...
 
Ήρθε ο καιρός της απενοχοποίησης. Kάλιο αργά παρά ποτέ. 
 
 
7/10

 

Media

Νέα Δίσκοι      Συναυλίες Συνεντεύξεις Στήλες Archive    Rookie's corner   Artist Index
 Επικαιρότητα   Κριτικές Συναυλιών Text Interviews Music Scouting      
 Ενημερώσεις   Προτάσεις για συναυλίες   Memory Lane      
        Local Jams
     
        Record Shuffle      
        Άρθρα