Δευτέρα, 12 Φεβρουαρίου 2018 13:33

Calexico – The Thread That Keeps Us (City Slang, 2018)

Written by 

Να το πούμε εξαρχής: οι Calexico εικοσιέξι μέρες μετά την είσοδο του 2018 μας απέδειξαν στην πράξη ότι μπορούν να φτιάξουν ένα άλμπουμ καλύτερο από το Edge of the Sun και το Algiers. Το The Thread That Keeps Us είναι ο ένατος ηχογραφημένος σε στούντιο μεγάλης διάρκειας δίσκος της μπάντας από την Αριζόνα, με τον οποίο αυτή επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει (ελαφρώς) το όλο μουσικό στυλ της, διατηρώντας πάντα ως βάση και κεντρικό άξονα την ανεκτίμητη κληρονομιά των Giant Sand.

Μη φανταστείτε πως το θρυλικό ντουέτο του τραγουδιστή και κιθαρίστα Joey Burns και του ντράμερ John Convertino επιχειρεί κάτι ανάλογο με τις δύο τελευταίες απόπειρες του παλιόφιλου Howe Gelb. Είπαμε: ο συνδετικός κρίκος των Giant Sand, των οποίων όλοι τους απαοτέλεσαν μέλη, προσδιορίζει μεν τη μουσική τους οπτική, αλλά δεν τη στοιχειώνει. Κι εδώ, οι Burns και Convertino, ηγούμενοι πλέον επταμελούς μπάντας, χωρίς να εγκαταλείπουν τις αδιαμφισβήτητες Tex-Mex καταβολές τους, αποφασίζουν να δώσουν στον ήχο τους μια θαλασσινή ηχητική αύρα από τις ακτές της Καλιφόρνια. Κι έτσι, άλλοτε το ύφος λοξοκοιτάζει προς τη rock και άλλοτε προς την pop. Ταυτόχρονα όμως γίνεται ταξιδιάρικο, ονειρικό και ενίοτε ρομαντικό. Κι όταν πάτε να νιώσετε πως κάτι νέο συμβαίνει, να ‘σου και πετάγεται μια κάθε άλλο παρά διακριτική δόση από mariachi, κυρίως μέσω της τρομπέτας του Jacob Valenzuela, και μένετε με την απορία του τι υπερισχύει τελικά. Μην κάνετε όμως το λάθος και δώσετε στον όντως φρέσκο ήχο τους κανένα όρο του τύπου modern indie-Americana. Σας παρακαλώ, όχι άλλα τέτοια. Στις μέρες μας, με τα τόσα «μοντέρνα» και «μετα-μοντέρνα», έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας. 

Η επίδραση των ακτών της Καλιφόρνια, που προαναφέρθηκε, κάθε άλλο παρά τυχαία έγινε. Κι αυτό διότι η ηχογράφηση των τραγουδιών, που ως επί το πλείστον έγραψε ο Joey Burns, έλαβε χώρα σε στούντιο της περιοχής με θέα προς τον Ειρηνικό ωκεανό. Τη δε παραγωγή του δίσκου συνυπέγραψαν η μπάντα και ο παλιός γνώριμος Craig Schumacher.

Δύο από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου μου έφεραν στο νου τους όψιμους Waterboys. Το πρώτο είναι το εισαγωγικό End of the World With You, που έχει και κάτι και από τους Levellers, ενώ το δεύτερο είναι το Eyes Wide Awake, το οποίο προσομοιάζει περισσότερο στα προσωπικά άλμπουμ του Mike Scott και φλερτάρει παράλληλα με τη folk ψυχεδέλεια. Σε ανάλογες χαλαρότερες διαδρομές κινείται το Voices in the Field, το εθιστικό και στυλάτο Another Space, ενώ με το Girl in the Forest αποτίεται τιμή στους Beatles. Κι αν τα πράγματα δυναμώνουν αισθητά στα Bridge to Nowhere και Dead in The Water, η όλη Americana αισθητική θα σας αποζημιώσει με το επικό Thrown to the Wild, το polka χιτ της ερήμου Under the Wheels και το Flores y Tamales. Σημαντικές όμως είναι και οι τρείς μικρής διάρκειας ορχηστρικές συνθέσεις Spinball, Shortboard και (ιδίως η) Unconditional Waltz, που, αν της το επιτρέψετε, μπορεί να σας πάει τόσο μακριά που δε φαντάζεστε...

 

Νέα Δίσκοι      Συναυλίες Συνεντεύξεις Στήλες Archive    Rookie's corner   Artist Index
 Επικαιρότητα   Κριτικές Συναυλιών Text Interviews Music Scouting      
 Ενημερώσεις   Προτάσεις για συναυλίες   Memory Lane      
        Local Jams
     
        Record Shuffle      
        Άρθρα