Οι Curved Air είχαν μια «ευχή» και μια «κατάρα». Η «ευχή» είχε να κάνει με το ότι αποτελούνταν από καλούς μουσικούς, που είχαν έμπνευση και η «κατάρα» με την τραγουδίστριά τους, την Sonja Kristina Linkwood. Μια τόσο προικισμένη και επιβλητική ερμηνεύτρια, η οποία κυριαρχούσε αβίαστα, βάζοντας συχνά τη μουσική της μπάντας σε δεύτερο πλάνο. Πώς ήταν η Grace Slick στους Jefferson Airplane; Καμία σχέση. Πολύ, μα πολύ περισσότερο.
Η δισκογραφική εταιρεία Esoteric Recordings μετά τα Air Conditioning και Air Cut, που επίσης παρουσιάστηκαν στο διαδικτυακό μας τόπο, συνεχίζει τις remastered και expanded επανακυκλοφορίες των Curved Air με το καταξιωμένο και αδιαφιλονίκητα πρώτο στις καρδιές κάθε φίλου τους Phantasmagoria. Ένα άλμπουμ που σε κέρδιζε από την πρώτη στιγμή που θα συστηνόσουν με τη Μαρία Αντουανέττα, η οποία σε έκανε να το τοποθετήσεις σε περιοπτη θέση της δισκοθήκης σου.
Οι Curved Air ξεκίνησαν το 1970, αλλά μόλις μετά από μια διετία θεωρούνταν καταξιωμένοι όχι μόνο στο χώρο των progressive rockers, αλλά και στον ευρύτερο rock. Η αρχική σύνθεσή τους περιλάμβανε, εκτός της Sonja Kristina, τους Francis Monkman (κιθάρα και keyboards), Darryl Way (βιολί, keyboards και φωνητικά), Rob Martin (μπάσο) και Florian Pilkington-Miksa (ντραμς). Τα τέσσερα πρώτα χρόνια της υπαρξής τους η έμπνευση υπερχείλιζε, αφού κυκλοφορούσαν δίσκο κάθε χρονιά. Έτσι, μετά τους δύο που αναφέραμε παραπάνω, ήρθε το 1972 η σειρά του Phantasmagoria. Το έδαφος είχε προλειανθεί νωρίτερα με το single Back Street Luv του ντεμπούτου να φτάνει στην τέταρτη θέση του British chart και το Second Album στην ενδέκατη. Στο Phantasmagoria μετείχε ήδη ο τρίτος τους μπασίστας, ο «στρατολογημένος» κατόπιν αγγελίας στο Melody Maker Mike Wedgwood, λόγω ασθενείας του Ian Eyre, αλλά και διαφωνιών του με τα λοιπά μέλη της μπάντας. Τελικά το άλμπουμ δεν τα πήγε καθόλου άσχημα σε εμπορικό επίπεδο, αφού έφτασε στην εικοστή θέση του UK chart.
Μια από τις διαφορές του δίσκου αυτού ήταν η συχνότερη χρήση synths και ειδικότερα του VCS3, που είχαν χρησιμοποιήσει λιγότερο στο ντεμπούτο τους και περισσότερο στο δεύτερο άλμπουμ. Εδώ όμως η κατάσταση πήγε πολύ παραπέρα, αφού είχαν στη διάθεσή τους το πρωτοποριακό τότε δωδεκάμπιτο minicomputer PDP-8, αλλά και διάφορα φίλτρα κατάλληλα για sampling, τα οποία τους έδωσαν τη δυνατότητα να επεξεργαστούν και να αναπαράγουν τη φωνή της Sonja με πολλούς τρόπους. Η δε συνεργασία του πολυτάλαντου Francis, που είχε κατασκευάσει έναν υπολογιστή, με το μηχανικό ήχου και δημιουργό του VCS3 synthesiser Colin Caldwell ήταν κάτι παραπάνω από εποικοδομητική. Μια και ο λόγος για την αιχμή της τεχνολογίας, αναφέρουμε ότι, κατά μία απόψη, στο δίσκο αυτό και ειδικότερα στο τραγούδι Whose Shoulder Are You Looking Over Anyway? χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το ρομποτικό vocoder effect, δηλαδή η ανάλυση της φωνής μέσω του synthesizer και η αναπαραγωγή της στο keyboard.
Ο πολυγραφότατατος Francis Monkman έχει μεγαλύτερη συμμετοχή στο συνθετικό μέρος, σε αντίθεση με τον Darryl Way. Οι στίχοι της Sonja Kristina διέφεραν λίγο ως πολύ από τα καθιερωμένα, με κλασικό παράειγμα το υπέροχο και αξεπέραστο Marie Antoinette. Στο δίσκο συμμετέχουν εκτάκτως διάφοροι μουσικοί, κυρίως γνωστοί του Francis, όπως η Annie Stewart, που επαιξε φλάουτο στο επίσης καταπληκτικό Melinda (More Or Less) και ο Frank Ricotti, που έπαιξε ξυλόφωνο. Υπάρχουν και δύο μυστηριώδεις «συμμετοχές», που εξηγήθηκαν αργότερα. Η μία είναι του Doris the Cheetah, δηλαδή ενός effect βρυχηθμού cheetah, που τον βάφτισαν Doris και η άλλη το melon στο τραγούδι Marie Antoinette που παίζει ο Darryl, το οποίο δεν είναι άλλο από τον ήχο που παρήγαγαν από το κόψιμο ενός καρπουζιού με μαγάλο μαχαίρι, για να μιμηθούν τον ήχο της γκιλοτίνας που κόβει ένα κεφάλι!
Ο εμπνευσμένος από το στίχο ποιήματος του Lewis Carroll τίτλος του δίσκου, όπως και το εξώφυλλό του, ανήκει στον Francis, που τότε είχε μια μικρή εμμονή με τα φαντάσματα και γενικά το υπεφυσικό. Η παραγωγή ανήκει και πάλι στη μπάντα και τον Colin Caldwell και αποσκοπούσε να αποδώσει το μεστό ήχο των δίσκων των ELP. Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1972 και πέντε μήνες αργότερα οι Darryl Way, Francis Monkman και Florian Pilkington-Miksa εγκατέλειψαν τη μπάντα, κυρίως λόγω διαφωνίας των δύο πρώτων σχετικά με την πορεία που έπρεπε να ακολουθήσει στο εξής το συγκρότημα. Κι έτσι απέμειναν η Sonja Kristina και ο Mike Wedgwood για να συνεχίσουν.
Η συγκεκριμένη επανακυκλοφορία του Phantasmagoria έρχεται σε expanded μορφή δύο ψηφιακών δίσκων με τρία bonus tracks, τα οποία είναι οι ακυκλοφόρητες εκδοχές του Marie Antoinette με γαλλικό στίχο και του Melinda (More or Less) με ιταλικό, καθώς και το εκτός άλμπουμ single Sarah’s Concern, που περιλαμβάνεται για πρώτη φορά σε CD. Το remastering έγινε από τον Francis Monkman και περιλαμβάνει ένα DVD με τις εμφανίσεις της μπάντας από το 1972 στις εκπομπές Pop Shop και Spotlight της Βελγικής και Αυστριακής τηλεόρασης αντίστοιχα. Τέλος, υπάρχει και συνοδευτικό βιβλιαράκι με κείμενο του Malcolm Dome και αποκλειστικές συνεντεύξεις μελών της μπάντας.
