Τώρα, έχει νόημα να παίξουμε το παιχνίδι; Μάλλον όχι, αφού η δύο πρώτες λέξεις που ήδη διαβάσατε είναι η απάντηση του κουίζ. Παρακαλώ, όμως, να κάνετε πως δεν τις είδατε. Στην περίπτωσή μας έχει σημασία να θυμηθούμε με ποιον έχουμε να κάνουμε.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μουσικός που λάτρευε τους πρώιμους (η προηγούμενη λέξη τονίζεται ιδιαιτέρως) Genesis και γνώρισε ουσιαστικά τη μουσική μέσα από τα άλμπουμ Seconds Out, A Trick of the Tail και Genesis Live.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μουσικός που έπαιζε και παίζει ακόμα στη μπάντα του Steven Wilson και είχε μια ουσιαστική μουσική και ευρύτερη καλλιτεχνική σχέση με αυτόν.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μουσικός που έπαιζε στη μπάντα του Steve Hackett, ζωντανεύοντας το μεγαλείο των πρώιμων Genesis στις επόμενες γενιές.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μουσικός που έπαιζε στις μπάντες των Christian Celtic και των Iona, «πείθοντας» τον Robert Fripp να συμμετάσχει στο δίσκο Beyond These Shores των τελευταίων.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μουσικός που είχε παίξει με πολλούς και διάφορους, όπως τους Steve Howe, Rick Wakeman, John Paul Jones, Gary Numan, Seal, Cliff Richard, Midge Ure, Tina Turner, Howard Jones και Belinda Carlisle.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μουσικός που ήταν ιδρυτικό μέλος της μπάντας των Kajagoogoo. Ναι, αυτών με το Too Shy. Που είχε όμως καταπληκτικό μπάσο. Έτσι δεν είναι; Ή μήπως δεν το είχατε προσέξει;
Να συνεχίσω; Μάλλον όχι. Κι έχω αφήσει πολλά και ενδιαφέροντα απέξω...
Σήμερα, ο ένας και μοναδικός αυτός μουσικός (πιστέψτε το) που έκανε όλα τα παραπάνω και διάφορα άλλα σχετιζόμενα με progressive rock, pop, Celtic, funk και soul, βρίσκεται στην επικαιρότητα για τη σόλο καριέρα του, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του δίσκου στις 25 Οκτωβρίου με τίτλο Words Fail Me, ο οποίος συνοδεύεται από τους προγενέστερους Stick Insect (2002) και The Maverick Helmsman (2004).
Ο απίστευτα πολυπράγμων Nick Beggs δεν είναι μόνο καλός μουσικός, αλλά εδώ θα ασχοληθούμε με την ικανότητά του να παίζει μπάσο και ιδίως Chapman Stick. Η λέξη «βιρτουόζος», σχετικά με το δεύτερο, είναι τουλάχιστον χαρακτηριστική. Μπορείτε να πάρετε μια πολύ καλή γεύση από τις ικανότητές του στα σχετικά βίντεο που υπάρχουν στο διαδίκτυο. Και τα τρία μέρη της κυκλοφορίας αυτής είναι προσωπικές κυκλοφορίες, παιγμένες με Chapman Stick, ήπιες και αρκετά εσωτερικές. Αναδύουν ηρεμία και γαλήνη, η οποία φαινομενικά έρχεται σε αντίθεση με την πολυπραγμοσύνη του Beggs, αλλά πηγάζει από την ανάγκη του να κάνει τη μουσική του ως κύριο εκφραστή της άποψής του για τη ζωή.
Το αξιόλογο ντεμπούτο του Stick Insect, που αποτελείται από δεκαπέντε συνθέσεις, αρχικά μπορούσε κάποιος να προμηθευτεί μόνο κατόπιν website παραγγελίας και ακόλουθης ταχυδρομικής αποστολής, αφού ο Beggs αποτύπωνε σε κάθε περίπτωση την ηχογράφηση σε ψηφιακό δίσκο, ενώ τη συνέχεια δεν ήταν διαθέσιμο για αρκετά χρόνια. Κατά κάποιον τρόπο ήταν μπροστά από την εποχή του, εκφράζοντας γλαφυρά μερικές νέες τεχνολογικές δυνατότητες. Η ηχογράφηση έγινε σε ένα Roland VS 1680, ενώ χρησιμοποιήθηκε ένα midi Chapman Stick (The Grid), το οποίο παρείχε στον Nick τη δυνατότητα να παρεμβάλλει synths και μια ευρύτερη Mike Oldfield αισθητική, μέσω μιας ιδιότυπης pedal κατασκευής. Για το λόγο αυτό ο δίσκος έχει περισσότερο έκδηλα από ποτέ στοιχεία της electronica και ρυθμικότερες τάσεις. Η μουσική του ακούγεται καλύτερα τη νύχτα, όταν η προσοχή σου δεν αποσπάται εύκολα από εξωτερικούς παράγοντες. Το ευαίσθητο τραγούδι Lula αναφέρεται στην πρώτη κόρη του και γράφτηκε εν αναμονή της γέννησής της.
Το The Maverick Helmsman αποτέλεσε συνέχεια των πειραματισμών του δημιουργού του με τις νέες τεχνολογίες, πάνω σε ένα Logic 7 και έναν iMac. Σημαντικό μέρος του δημιουργήθηκε από το συνδυασμό του Stick με ένα Roland VG-8 guitar synth και μια DI μονάδα ηχογράφησης συνδεδεμένη με το iMac μέσω κάρτας ήχου. Ο τρόπος διάθεσής του ήταν ο ίδιος και δοκιμασμένος με το Stick Insect, λόγω μη εκδήλωσης ενδιαφέροντος από κάποια δισκογραφική εταιρεία. Για εξώφυλλο είχε ένα πορτρέτο του δημιουργού του, ζωγραφισμένο από τον Ronnie Wood το 1988. Το δε The Darkness In Men's Hearts ήταν μια συλλογή με τραγούδια των δύο προηγούμενων δίσκων, που κυκλοφόρησε από την εταιρεία Burning Shed.
Τέλος, το ολοκαίνουργιο Words Fail Me (όπως καταλαβαίνετε, είναι κι αυτό ορχηστρικό) έρχεται σε μια στιγμή που το ενδιαφέρον για τις προσωπικές του δουλειές έχει εδραιωθεί και μάλιστα προσφέρεται συνοδευόμενο από τους δύο παραπάνω δίσκους του και μερικά επιπλέον τραγούδια. Στην περίπτωση αυτή ο Nick προτίμησε να παρουσιάσει με πιο jazzy και το ίδιο «νυχτερινή», όπως και στο ντεμπούτο του, διάθεση διασκευασμένες με Chapman Stick συνθέσεις άλλων, όπως μουσικά θέματα από τις ταινίες Midnight Cowboy και Night Porter, όπως και τα Portrait of Tracy του Jaco Pastorius, Blue Eyes του Elton John, το παραδοσιακό Ιταλικό Tarantella ή την άρια του Johann Sebastian Bach Sheep May Safely Graze.
