Ο Greg Cartwright, τραγουδιστής, κιθαρίστας και ιθύνων νους των Reigning Sound, είναι από τους λίγους ανθρώπους που μπορούν να περηφανεύονται ότι γνωρίζουν σε τέτοιο εύρος την αμερικανική μουσική. Μπορεί τα σχήματα στα οποία έχει κατά καιρούς συμμετάσχει, όπως, μεταξύ άλλων, οι Compulsive Gamblers, οι φοβεροί Oblivians, οι Parting Gifts αλλά και οι Reigning Sound να είναι λίγο ως πολύ πολιτογραφημένα ως garage punk, η μουσική όμως που ακούμε στις ηχογραφήσεις του εκτείνεται από το r’n’b (το κανονικό, όχι αυτό που παίζει η Beyoncé), το rock’n’roll, την soul ως και την folk. Ένα πολύ όμορφο folk’n’soul μίγμα είναι ακριβώς αυτό που χαρακτηρίζει το Shattered στο σύνολό του και μάλιστα ιδιαίτερα καλά δοσμένο χάρη στην ερμηνεία του Cartwright αλλά και στον πολύ καλό οργανίστα Dave Amels που χρωματίζει με εξαιρετικό τρόπο τα κομμάτια (κάτι που εξηγεί γιατί ο Cartwright νιώθει την ανάγκη να τον παρουσιάσει ξεχωριστά στα liner notes).
Αν ακούσει κανείς, βέβαια, προσεκτικά, μπορεί να καταλάβει ότι πίσω από αυτό κρύβεται ακόμη μία garage μπάντα, απαλλαγμένη όμως από το fuzz τόσο, που είναι δύσκολο κανείς να φανταστεί ότι είναι αυτή η ίδια μπάντα της οποίας ο παλαιότερος δίσκος έφερε τον περιγραφικότατο τίτλο Too Much Guitar. Όπως και να έχει, μόνο το πολύ όμορφο, μελωδικό You Did Wrong αποτελεί ένα τυπικό garage κομμάτι, ακόμη όμως και σε αυτό το rhythm section παίζει με ένα υπόγειο groove, που κάνει το τελικό αποτέλεσμα σχεδόν χορευτικό. Από εκεί και πέρα ο Cartwright και η παρέα του περνάνε με χαρακτηριστική άνεση από την folk με το υπέροχο Never Coming Home που σφραγίζεται από τον ήχο των εγχόρδων (βιολί, τσέλο) και το αντίστοιχα καλό Falling Rain (και τα δύο στο ύφος του Bob Dylan με λίγο από Roy Orbison το πρώτο και Van Morrison το δεύτερο), στην ρυθμική soul με τα πολύ καλά My My και Baby It’s Too Late (το οποίο όμως είναι διασκευή από Shadden And The King Lears που ήταν βασικά garage συγκρότημα), αλλά και στις θαυμάσιες à la Solomon Burke μπαλάντες Ιn My Dreams (που πάντως έχει κλασικά rock κιθαριστικά περάσματα) και I’m Trying (To Be The Man You Need).
Ο δίσκος πάντως δεν εξαντλείται εδώ, το ακριβώς αντίθετο μάλιστα, αφού στην πραγματικότητα δεν έχει κανένα κομμάτι που να υστερεί. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι όλη η ηχογράφηση αφήνει έντονη την αίσθηση πως οι Reigning Sound αγαπάνε πραγματικά αυτό που κάνουν, όπως ακριβώς το κάνουν: ένα ταξίδι μέσα στην αμερικάνικη μουσική και συγχρόνως μία προσπάθεια να την αποδώσουν όχι σαν ξεχωριστά είδη και υποείδη, αλλά ως κομμάτια ενός μεγάλου παζλ. Και το καταφέρνουν αρκετά καλά, τόσο καλά μάλιστα που ίσως θα πρέπει να παραδειγματιστούν από αυτούς οι Black Keys (που έχουν αρκετές κοινές καταβολές) τόσο στον τρόπο διαχείρισης όσο του υλικού τους, όσο και των επιρροών τους: όταν σκέφτεσαι πολύ πώς θα ακούγεται η μουσική σου, όπως έκαναν οι Black Keys, δύσκολα καταλήγεις να παίξεις την μουσική αυτή με την καρδιά σου.
Ο Greg Cartwright, βέβαια, δεν αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα: με όποιο σχήμα κι αν παίζει, το κάνει με ψυχή και φοβερό κέφι, τόσο, που μερικές φορές ξεχνάμε ότι πίσω από όλο αυτό υπάρχει και ένας πραγματικά καλός συνθέτης. Το Shattered, λόγω ακριβώς των επιρροών που βρίσκονται σε πρώτο πλάνο, αποτελεί μία πρώτης τάξης ευκαιρία να διαπιστώσει κανείς αυτήν ακριβώς την ιδιότητα του Cartwright.
7,5/10
