Σε έναν κόσμο που οι παλαιότερες μπάντες διεκδικούν ένα σημαντικό κομμάτι της πίτας των ακροάσεων και των πωλήσεων στηριζόμενες κατά βάση σε παλαιό, ήδη υπάρχον τέλος πάντων υλικό και τις επανεκδόσεις του, οι And also the trees κρατούν δικό τους μαχαίρι και προτιμούν να αποσπάσουν τεμάχιο με την τωρινή τους αξία. Με αφορμή την επερχόμενη πανηγυρική συναυλία τους στο Gagarin 205 σε double bill με τους Legendary Pink Dots (πραγματικά, τι lineup!), ακούσαμε τον πιο πρόσφατο δίσκο που ομολογουμένως ξέφυγε εντελώς από το ραντάρ μας - πού να μην ανακοινωνόταν και το live, δηλαδή!
Αδίκως τελικά δεν έγινε ευρέως γνωστό (πέραν του κύκλου των φίλων της μουσικής τους) ότι η νεότερη παρέα των Simon & Justin Jones κυκλοφόρησε νέο άλμπουμ, το δέκατο πέμπτο στη σειρά. Πέρασαν έξι χρόνια ήδη μετά το εξαιρετικότατο Born into the waves και, υπό τις "κανονικές συνθήκες" όπου οι παλιές μπάντες αντιμετωπίζονται από τους νεότερους με μία μορφή hype, θα έπρεπε κάθε νέα κυκλοφορία τους να αντιμετωπίζεται με τον δέοντα ενθουσιασμό από τα media. Για διάφορους λόγους αυτό δεν συμβαίνει και αυτούς τους λόγους δεν θα τους εξετάσουμε εδώ.
...ή μπορεί και να τους εξετάσουμε, καθώς σε όλο το άλμπουμ, οι AATT δίνουν ρεσιτάλ αντιεμπορικοτητας - αν μας επιτραπεί η έκφραση. Κι όμως, η δεύτερη νεότητα που περνάνε μετά την επανασύσταση συνεχίζεται και στο Bone Carver. To πρώτο βίντεο κλιπ, In a bed in Yugoslavia, μόνο για βίντεο κλιπ δεν φαίνεται κατάλληλο, παρά την κινηματογραφική του ανάπτυξη, όμως η μελαγχολική του φύση δεν περνάει απαρατήρητη. Το πανέμορφο Beyond the Action and Reaction ξεκινάει με μπάσο που θυμίζει…My Dying Bride (οχι, δεν το έριξαν στο doom στα γεράματα...), αλλά ως σώμα σύνθεσης συνεχίζει ως μια πιο ρομαντική εκδοχή του Nick Cave.
Στο The girl who walks the city ακούμε τον νυκτό ήχο του autoharp (πιθανότατα) και μπορούμε να σκεφτούμε ως αντίστοιχο ακόμα και το ελληνικότατο μπουζούκι ως χρήση και ηχόχρωμα, κάτι που συνεχίζεται σε πιο ελεύθερη μετάφραση και στο επόμενο κομμάτι (The book burners). Η νυχτερινή ατμόσφαιρα που έτσι κι αλλιώς κυριαρχεί ως αίσθηση στο άλμπουμ βρίσκει έντονη έκφραση στο Across the divide, κομμάτι που θα μπορούσε να επενδύσει κάποια κινηματογραφική ταινία - και για κάποιο λόγο ο νους μου πήγε στο Nightmare before christmas… Στο Last Of The Larkspurs οι Tindersticks συναντούν τον Nick Cave, σε ένα κομμάτι που κανένας από τους δύο δεν θα μπορούσε να γράψει, τουλάχιστον όχι στην παρούσα φάση τους.
Another Town Another Face και άλλη μία απόδειξη ότι οι ΑΑΤΤ γνωρίζουν πώς να δημιουργούν εικόνες με τη μουσική τους όπως πρακτικά κανείς άλλος δεν μπορεί. Το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου ακολουθεί αναγνωρίσιμες σπανιόλικες μελωδίες στην κιθάρα (λίγο αργότερα μέσα στο κομμάτι και στο κλαρινέτο) και μάλλον αντισυμβατικές ιδέες στα drums, πού όμως ακούγονται τόσο οργανικές στο κομμάτι που νιώθεις ότι δεν θα μπορούσαν να ακουστούν διαφορετικά. Ο Jones και εδώ τραγουδά στα όρια της ομιλίας - ή απαγγέλλει στα όρια του τραγουδιού. Το κλείσιμο με το Sun Of Kashiva βρίσκει κυρίαρχο και πάλι το νυκτό παίξιμο του autoharp, που οδηγείται από το χαρακτηριστικά μελωδικό μπάσο, σε ένα μάλλον δυναμικό κομμάτι που ζητάει να παίξει στις τελευταίες ώρες λειτουργίας του αγαπημένου σου ροκ μπαρ.
Μπορεί να φαίνεται απίστευτο και μάλλον τολμηρό όμως συμπέρασμα μετά από σχεδόν 40 χρόνια, αλλά τα τελευταία άλμπουμ των AATT αξίζουν να μνημονεύονται δίπλα στα κλασικά τους. Όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αυτά, αλλά αντίθετα ακούγονται τόσο κατασταλαγμένα ηχητικά και περιέχουν τόσο καλά και ώριμα τραγούδια που ο μουσικο-ιστορικός του μέλλοντος - γιατί όχι και του παρόντος - "εξαναγκάζεται" να ξεπεράσει τυχόν αγκυλώσεις (τύπου "τα πρώτα είναι τα κλασικά και δεν τα ακουμπάμε από τη θέση τους" κτλ) και να τα κατατάξει σε υψηλή θέση στην ιεραρχία της δισκογραφίας τους. Το Bone Carver χαράσσεται, όχι μόνο στα κόκαλα αλλά και στις καρδιές των φίλων τους, ως η άξια συνέχεια ενός πανέμορφου σερί που ελπίζουμε να έχει ακόμη μεγαλύτερη συνέχεια. Είναι σίγουρο ότι στη συναυλία του Σαββάτου θα απολαύσουμε ένα μεγάλο μέρος του δίσκου τώρα που αυτός είναι ακόμα ζεστός στις ακροάσεις μας.
