Η Κίνα, αυτή η Μέκκα του υπαρκτού κομμουνιστικού καπιταλισμού, έκανε κάτι που, υπό άλλες συνθήκες μπορεί και να είχε νόημα, αλλά, όπως όλοι υποψιαζόσαστε, για τους λάθος λόγους: Απαγόρευσε, για δεύτερη φορά την Lady Gaga (η πρώτη απαγόρευση τέθηκε σε εφαρμογή το 2011 και ήρθη το 2014). Οι εκεί πάροχοι streaming services της χώρας απέσυραν τη μουσική της, εφημερίδες δέχθηκαν φιλικές- καλόπιστες υποδείξεις να της επιτεθούν, κάτι που έπραξαν οικειοθελώς και μετά από αυτά, τίποτα. Η Lady Gaga ουδέποτε υπήρξε για τους Κινέζους.
Ξέρω ότι το ενδεχόμενο της απαγόρευσης αυτής σε κάποιους (όπως εμένα, για παράδειγμα) φαίνεται ιδιαιτέρως γοητευτικό, αλλά ο λόγος φυσικά δεν είναι η διαφύλαξη του καλού γούστου του Λαού της Κίνας (τον οποίο δεν θέλω να πω τι τον έχουν οι μάγκες της εκεί κυβέρνησης), αλλά, φυσικά, πολιτικός. Η Lady Gaga συναντήθηκε με τον Δαλάι Λάμα στην Ιντιανάπολις, όπου είχαν ένα τετ α τετ κατά την διάρκεια του οποίου συζήτησαν για την αξία της αγάπης και της συμπόνιας - και όχι, δεν κάνω πλάκα, είναι μία απολύτως νορμάλ συζήτηση σαν και αυτές που όλοι κάνουμε όταν π.χ. βγαίνουμε για ποτά με τους φίλους μας κλπ, αν και υποψιάζομαι ότι αυτός ήταν ένας έμμεσος τρόπος να της πει ο ευγενέστατος πάντα Δαλάι Λάμα, “κοριτσάκι μου, κόψε το τραγούδι, δε σου φταίμε σε τίποτα”! Για την ιστορία, η Lady Gaga στη διάρκεια της συνάντησης ήταν ντυμένη και μάλιστα συμβατικά – αυτό κι αν είναι νέο!
Όλο αυτό βεβαίως δεν άρεσε στο Πεκίνο, για το οποίο ο πνευματικός ηγέτης του Θιβέτ είναι “κόκκινο πανί”, μεταξύ άλλων διότι αυτός φταίει που η Κίνα έχει κάνει το Θιβέτ “οικόπεδο”, με αποτέλεσμα η Lady Gaga να έχει, για δεύτερη φορά όπως είπαμε, την τύχη που έχουν όλοι όσοι συναντούν τον Δαλάι Λάμα, όπως οι Maroon 5, η Selena Gomez, ο Bon Jovi, αλλά και κανονικοί μουσικοί, όπως η Björk και οι Oasis.
