Μάλλον δεν έχει νόημα να συζητήσουμε αν τα καλοκαίρια μπορούν πλέον κυριολεκτικά να λέγονται καλοκαίρια ή... κακοκαίρια, ιδίως φέτος που η αρχή του θύμισε τον παλιό καλό καιρό! Λοιπόν, καλοκαίρι χωρίς Chet Baker δε νοείται. Ούτε και φθινόπωρο, χειμώνας ή άνοιξη. Συνεπώς, θα μπορούσα να φτιάξω μια επιλογή δέκα τραγουδιών του και να είμαι... εντός θέματος. Αλλά, δε θα το κάνω, γιατί εδώ και πάρα πολλά χρόνια δε μπορώ να καταλήξω σταθερά στο ποια θεωρώ ως καλύτερα τραγούδια του. Άρα, προτείνω δέκα άλλα, τα οποία καλό θα ήταν να γνωρίζετε ότι δεν ενδείκνυται να τα ακούσετε μαζί με τρίτους άλλους κάποιο ειδυλλιακό ηλιοβασίλεμα δίπλα στο κύμα. Για το δικό σας καλό...

Stereophonics – Caught by the Wind (acoustic version)

Φωνές σαν του Kelly Jones ή τις αγαπάς ή τις μισείς. Για να προτείνω το Caught by the Wind, μάλλον ήδη έχετε καταλάβει σε ποια κατηγορία ανήκω. Μόνο, προσέξτε! Προτείνω αυτηρά και μόνο την acoustic version, η οποία δεν έχει καμία σχεδόν σχέση με τη μετριότατη κανονική. Για πάρτε μια δόση από καλοκαίρι: “Sunbathing on the roof, Watching aeroplanes, Believing you can live, Yeah forever in a day”.

The Underground Youth – Alice

Ναι, έχει λίγο συννεφιά, το ξέρω (γι’ αυτό το προτείνω, άλλωστε) και ένα τόνο απογοήτευσης (όχι, δεν το προτείνω γι’ αυτόν). Όμως είναι γλυκό και κάπως έτσι... καλοκαιρινό!

Pale Seas – Someday

Στο ίδιο μήκος κύματος και οι Χλωμές Θάλασσες, που περιέργως, έχουν κι αυτές καλοκαιρινό χρώμα. Γνωρίζετε καλά, άλλωστε, ότι δεν παίζει ρόλο μόνο το τι λες, αλλά και το πώς το λες.

The Foreign Resort – Dead End Roads

Λοιπόν, ας ζωηρέψουμε λιγάκι. Δανέζικη post punk υπεροχή, που σε κάνει να θέλεις να κουμπώσεις το πάνω κουμπί του πουκαμίσου. 

Dead Can Dance – A Passage in Time

Αφήστε τις ανοησίες που είπαν κάποιοι πως το όνομα Dead Can Dance παραπέμπει στην παρακμή (decadence). Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η ανατριχίλα του A Passage in Time, από το 1984 έως σήμερα, μας διαβεβαιώνει ότι με τέτοια τραγούδια οι Νεκροί Μπορούν να Χορεύουν.

Jay Munly (feat. David Eugene Edwards) - Dar He Drone

Ε, τώρα, μια και πιάσαμε τις σκιές, δεν ακούμε και κάτι που θα μας κάνει να κοιτάξουμε λιγάκι πάνω απ’ τον ώμο μας;

David Eugene Edwards & Alexander Hacke – All in the Palm

Καλά... Λες και υπήρχε περίπτωση να θυμηθώ τον Δαβίδ Ευγένιο και να σταματήσω σε ένα τραγούδι. Και να μην προτείνω αυτό, που έχει και Καταρρέοντα Νεόδμητα.

The Brian Jonestown Massacre - Hold That Thought

Παίρνουμε προς στιγμή μια νέα ψυχεδελική ανάσα, όμως με στυλ και ποιότητα από τα παλιά.

Eyeless in Gaza – Seven Years

Και πάνω που έλεγα να το τερματίσω με την επηρεασμένη από τις μουσικές της ανατολής «οργή» του MartynBates, σκέφτηκα το επόμενο.

Ming City Rockers – I Don’t Like You

Μπράβο, το πιάσατε! Δεν το λέω σε εσάς, αλλά στο καλοκαίρι.