Eagles “Lyin’ Eyes”

Γιατί ποτέ το κέρατο δεν τραγουδήθηκε τόσο όμορφα.

Siouxsie and the Banshees “Trust in me”

Γιατί η παρμένη από την «Φαντασία» του Disney παράκληση ενός φιδιού (!) προς τον ήρωα της καρτουνίστικης αυτής ελεγείας διασκευάστηκε τόσο παθιασμένα από την αλλήθωρη κούκλα, που θα έπρεπε να της παραχωρούσαν τα δικαιώματα.

Echo and the Bunnymen “Heaven up here”

Γιατί καλώς ο Mac κοκορευόταν ότι είχε την καλύτερη μπάντα του πλανήτη. ΜΟΝΟ ΓΙ΄ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ όμως.

Nick Cave and the Bad Seeds “Tupelo”

Γιατί έστω και καθυστερημένα γράφτηκε ο πλέον κατάλληλος επικήδειος του Elvis Presley.

Style Council “Internationalists”

Γιατί ο πάλαι πότε βασιλικότερος από τους Τόρυδες Weller μας κάνει το γοητευτικότερο κομμουνιστικό κήρυγμα μέσα στο δάσος της Stax.

Pink Floyd “Careful with that axe Eugene” (από το live at Pompeii)

Γιατί είναι ωραίο το διαστρικό νανούρισμα πριν την πλημμύρα ηφαιστειακής λάβας.

Three Degrees “When will I see you again”

“Now that is the title of my favorite 70’s song” απαντά ο David Carradine όταν η Uma Thurman του κάνει ακριβώς αυτήν την ερώτηση πριν την περιλάβει ο Pai Mei για το μεταπτυχιακό της στο μακέλεμα. Συντάσσομαι και υποκλίνομαι.

Eric Burdon and the Animals “Hotel Hell”

Γιατί η νύχτα στην παραλία απέκτησε επιτέλους νόημα και όνομα.

Μotorhead “Stone dead forever”

Γιατί η κατάρα του γενειοφόρου νταλικέρη με το λαρύγγι – εξάτμιση να ξορκίσει το θάνατο άντεξε για 40 ολόκληρα χρόνια.

Massive Attack “Safe from harm”

Γιατί πουθενά αλλού δεν θα ακούσουμε ένα τόσο βαρύγδουπο όσο και ηδονικό μπάσο να πασπατεύει και να οδηγεί όπου αυτό γουστάρει.