We.own.the.sky και Deaf Radio κυκλοφόρησαν με λίγες μέρες διαφορά τις νέες τους δουλειές (δεύτερο άλμπουμ για αμφότερα τα σχήματα) και τις παρουσιάζουν ζωντανά με μια μέρα διαφορά. Συγκεκριμένα, οι we.own.the.sky παρουσιάζουν το Home στις 12 Δεκεμβρίου στο Gagarin (ανοίγουν οι νεοσύστατοι Outercamp) και την επόμενη μέρα (13/12) τη σκυτάλη παίρνουν οι Deaf Radio και το Modern Panic, με χώρο φιλοξενίας το Temple (με άξιους συμπαραστάτες τους Whereswilder). Ιδανική ευκαιρία, λοιπόν, για να παρουσιάσουμε τις νέες δισκογραφικές καταθέσεις των δυο γκρουπ.
Deaf Radio – Modern Panic (Ihaveadrum, 2019)
Είχε διαφανεί από την αρχή πως οι Deaf Radio θα είναι το επόμενο όνομα που θα κάνει το ξεπέταγμα στο πλαίσιο του ευρύτερου heavy rock ήχου. To ντεμπούτο τους Alarm τους έδωσε την ευκαιρία να περάσουν σε ένα μεγαλύτερο κοινό, να παίξουν μαζί με δυνατά ονόματα, να ταξιδέψουν σε φεστιβάλ όλης της χώρας και το σπουδαιότερο να περιοδεύσουν στην Ευρώπη και μάλιστα δύο φορές. Όλα αυτά μπορεί να μοιάζουν φυσιολογική εξέλιξη αλλά μόνο ως δεδομένα δεν πρέπει να τα θεωρούμε για οποιοδήποτε καινούριο ντόπιο συγκρότημα. Κι όμως οι Deaf Radio κατάφεραν να τα πετύχουν όλα αυτά και μάλιστα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα χάρη κυρίως στη δυναμική του Alarm. Δυο χρόνια αργότερα επιστρέφουν με το Modern Panic, ένα δίσκο που με κάθε βεβαιότητα θα τους πάει ακόμα παραπέρα. Η νέα τους δουλειά τους βρίσκει ένα βήμα μπροστά σε όλα τα επίπεδα, από τη σύνθεση και την παραγωγή μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Πράγμα που φανερώνει πως το γκρουπ στο μεταξύ προόδευσε και δεν έμεινε στάσιμο, αρκούμενο σε όσα είχε ήδη καταφέρει.
Ο έξυπνος τίτλος του άλμπουμ δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητος καθώς εμπεριέχει μια κάποια φόρτιση. Όπως μας εξήγησαν οι ίδιοι στη συνέντευξη που μας παραχώρησαν, οι σύγχρονες κοινωνικές συνθήκες είναι που προκαλούν το συγκεκριμένο αίσθημα, το οποίο θέλησαν να εκφράσουν μέσω του πολύ καλού ομώνυμου τραγουδιού. Όσο για το κομμάτι της μουσικής, κι εδώ οι QOTSA παραμένουν η βασική τους αναφορά, τόσο στον ήχο όσο και στα φωνητικά, συνθέσεις σαν τα Dance Like A Reptile, Animals, Fossils και Colours είναι δηλωτικές της αγάπης τους προς αυτούς. Το έτερο χαρακτηριστικό του ήχου τους είναι ότι αυτός είναι λιγότερο μονοδιάστατος σε σχέση με αυτό που επικρατεί στη συγκεκριμένη σκηνή και είναι σαφώς πιο ρυθμικός και με νοοτροπία alternative rock σε αρκετά σημεία, χωρίς φυσικά να απουσιάζουν τα heavy riffs (π.χ. Death Club). Με λίγα οι Deaf Radio χρησιμοποίησαν τα υλικά του πρώτου τους δίσκου και με περισσότερη εμπειρία και ωριμότητα έφτιαξαν κάτι ακόμα πιο φίνο. Βάσει όσων προηγήθηκαν, μάλλον είναι ασφαλές ποντάρισμα να προβλέψουμε ότι τα σπουδαία είναι μπροστά τους και μάλιστα σε άμεσο ορίζοντα.
We.own.the.sky – Home (Self Release, 2019)
Το λέμε και το γράφουμε πολύ συχνά πως το post rock εδώ και χρόνια έχει χάσει τη δημιουργική σπίθα του και τη δυναμική που κάποτε είχε, ωστόσο συνεχίζουμε να ψάχνουμε για ενδιαφέροντες δίσκους και γκρουπ του είδους, και οι we.own.the.sky, που μας απασχολούν εδώ, είναι όντως από τα καλά συγκροτήματα του ήχου. Το EP τους The Glass / Nails με το οποίο μας συστήθηκαν μόνο απαρατήρητο δεν πέρασε όταν κυκλοφόρησε (2013) και αποτελεί ακόμα ένα ορόσημο για την μπάντα (παρεμπιπτόντως για όσους το αναζητούν σε φυσική μορφή, πιθανώς να επανεκδοθεί στο μέλλον σύμφωνα με όσα μας είπε το συγκρότημα στη συνέντευξη που μας έδωσε). Ακολούθησε τρία χρόνια αργότερα το ντεμπούτο LP τους Earths Collide και φέτος ήρθε η σειρά του δεύτερου ολοκληρωμένου άλμπουμ τους Home.
Ριζικές διαφοροποιήσεις στο ηχητικό κομμάτι δεν καταγράφονται εδώ, αφού το μουσικό σύμπαν του σχήματος παραμένει απαράλλαχτο, ωστόσο είναι φανερό πως η μπάντα προσπαθεί να δοκιμάσει καινούριες ιδέες και κατευθύνσεις στις συνθέσεις της. Στο πρώτο μισό του δίσκου η post νοοτροπία διατηρείται ακέραιη με όμορφα track σαν τα First Breath, Ikigai και Youth, που ουσιαστικά κάνουν τη σύνδεση με το παλιότερο υλικό. Στο δεύτερο κομμάτι του Home οι we.own.the.sky παρουσιάζονται σαφώς πιο τολμηροί. Για παράδειγμα οι βαριές κιθάρες στο εντυπωσιακό Heavy Heart, τους απομακρύνουν λίγο από το γνωστό ύφος τους. Τα ίδια ισχύουν για το heavy λογικής This Space Between Us, το οποίο ξεχωρίζει επίσης. Όσο για το Akai Ito, με το οποίο ολοκληρώνεται το Home, το συγκρότημα χρησιμοποιεί εδώ φωνητικά και το αποτέλεσμα το δικαιώνει απόλυτα. Γενικότερα, η συγκεκριμένη τριάδα συνθέσεων διευρύνει σημαντικά τους ορίζοντες του γκρουπ και ίσως αποτελέσει οδηγό για το μέλλον και σε κάθε περίπτωση είναι το επιστέγασμα ενός έτσι κι αλλιώς πολύ αξιόλογου άλμπουμ.
