Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 κυκλοφόρησε το πρώτο επίσημο -σύμφωνα με τους ίδιους- live album των Waterboys. Το Karma to Burn έκανε την εμφάνιση του το 2005 και περιείχε ηχογραφήσεις από διάφορα μέρη κατά τα δυο προηγούμενα χρόνια. Το υλικό που περιλάμβανε κάλυπτε όλη την καριέρα των Waterboys μέχρι και το Universal Hall (2003), ενώ ανάμεσα στα κομμάτια του υπήρχαν και συνθέσεις που είχαν ηχογραφηθεί και κυκλοφορήσει στους σόλο δίσκους του Mike Scott (Bring ‘Em All In – 1995 και Still Burning – 1997).
Με δεδομένο πως η πρόσφατη -τότε- δουλειά τους, το Universal Hall, χαρακτηριζόταν σε μεγάλο βαθμό από τον ακουστικό ήχο, ήταν αναμενόμενο αυτό να αποτυπωθεί και στις συναυλίες που ακολούθησαν, αποσπάσματα των οποίων παρουσιάζονται εδώ, με την ακουστική κιθάρα, το βιολί και το πιάνο να πρωταγωνιστούν στις ενορχηστρώσεις. Στην πράξη βέβαια ο συγκεκριμένος δίσκος εκπροσωπείται με μονάχα ένα κομμάτι, το εξαιρετικό Peace of Iona, ωστόσο η ατμόσφαιρα του μοιάζει να διαπερνά τις εκτελέσεις που ακούμε.
Ως προς το tracklist, ο Mike Scott δεν επέλεξε την εύκολη -ίσως και αναμενόμενη- λύση, ενός live album τύπου greatest hits. Εδώ βρίσκουμε μεταξύ άλλων κομμάτια outsider (οι διασκευές στα A Song for the Life και Come Live with Me) που πρέπει να ανατρέξεις εις βάθος στη δισκογραφία του γκρουπ για να τα εντοπίσεις καθώς και 4 συνθέσεις από τις δυο solo δουλειές του Scott (όχι ευκαταφρόνητο ποσοστό το 4 από τα 13 που περιλαμβάνει συνολικά ο παρών δίσκος). Από τις προσωπικές στιγμές του Scott θα ξεχωρίζαμε σίγουρα το ακουστικό Bring 'Em All In και το κιθαριστικό My Dark Side.
Και αν αναρωτηθήκατε που είναι άραγε οι μεγάλες τους επιτυχίες. Υπάρχουν αρκετές από αυτές εδώ. Ξεχωρίζει με διαφορά η 13λεπτη εκτέλεση του The Pan Within, ίσως το απόλυτο highlight στην χορταστική εκδοχή του (έστω και χωρίς το χαρακτηριστικό πέρασμα από το Because the Night). Δεν λείπουν επίσης το απαραίτητο The Whole of the Moon και το τόσο αναγνωρίσιμο Fisherman’s Blues. Από κοντά το καταιγιστικό Medicine Bow και το ρυθμικό Glastonbury Song. Μπορεί να μην υπάρχει το προσωπικά αγαπημένο The Return of Pan αλλά τουλάχιστον ακούγεται το πολύ καλό The Return of Jimi Hendrix (αμφότερα βρίσκονταν στο Dream Harder του 1993).
Φυσικά λείπουν πολλά αγαπημένα κομμάτια όπως τα Red Army Blues, Don't Bang the Drum, We Will Not Be Lovers κ.α, ενώ τα δυο πρώτα άλμπουμ τους δεν αντιπροσωπεύονται καθόλου, αλλά στην περιορισμένη διάρκεια των 80 λεπτών ενός CD δεν γίνεται να χωρέσουν τα πάντα. Αυτό που έχει σημασία εν τέλει είναι πως ο δίσκος έχει άψογη ροή και δίνει μια καλή εικόνα του τι σημαίνει Waterboys επί σκηνής. Στο φινάλε του Whole of the Moon υπάρχει και η καθιερωμένη παρουσίαση των μουσικών της μπάντας και αξίζει εδώ να εξάρουμε την εξαιρετική δουλειά που κάνουν. Μάλιστα τη συγκεκριμένη σύνθεση είχαμε την ευκαιρία να τη δούμε επί το έργο στη φανταστική συναυλία των Waterboys στο Gagarin το 2006. Από τους μουσικούς αυτούς, δεν μπορούμε να μην ξεχωρίσουμε τον απίθανο βιολιστή Steve Wickham. Ο Ιρλανδός μπορεί να μην είναι μόνιμος συνεργάτης του Scott, αλλά έχει υπάρξει σημαντικός συνοδοιπόρος του και είναι αυτός ουσιαστικά που σημάδεψε για πάντα τον ήχο των Waterboys με το βιολί του.
Ανεξαρτήτως από τον αν έχετε ακόμα επαφή με τις κυκλοφορίες των Waterboys ή αν παρακολουθείτε την ατέρμονη αλλαγή συνεργατών του Scott, το γκρουπ εξακολουθεί να διατηρεί τη μεγάλη του δύναμη που δεν είναι άλλη από την ικανότητα να καταθέτει ο,τι καλύτερο έχει επί σκηνής. Όσοι δεν τους έχουν δει live, ας μη χάσουν την ευκαιρία. Το Karma to Burn αποτελεί ένα απολαυστικό και παράλληλα αντιπροσωπευτικό δείγμα ενός κατεξοχήν live συγκροτήματος.
