ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ SOUNDGAZE.GR LIVE REVIEW της εναρκτήριας συναυλίας του MORRISSEY στις ΗΠΑ
Το 2014 είναι καυτή χρονιά για τον Morrissey. Μπήκε με την αναπάντεχη επιτυχία της αυτοβιογραφίας του, που έχει ήδη πουλήσει εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και θα κορυφωθεί τέλη Ιουνίου/αρχές Ιουλίου με την κυκλοφορία του καινούριου του άλμπουμ, World Peace is None Of Your Business.
Για να υποστηρίξει το δίσκο ο Morrissey ξεκινά μια δίμηνη περιοδεία στις ΗΠΑ - από πού αλλού; - από την αγαπημένη του Καλιφόρνια, την πολιτεία όπου έχει μακράν τους περισσότερους οπαδούς, ενώ είναι απίστευτα δημοφιλής στην ισπανόφωνη μειονότητα. Πρώτος σταθμός λοιπόν το San Jose και το Civic Auditorium, ένα κομψό, νεοαποικιακού στυλ δημοτικό κτήριο, που κτίστηκε το 1936, αλλά ανακαινίστηκε ριζικά πρόσφατα. Με χωρητικότητα περίπου 3.000 θέσεων είναι ο μεγαλύτερος συναυλιακός χώρος στο San Jose και, περιττό να αναφέρω, πως η σημερινή βραδιά είναι sold out εδώ και μήνες.
Εγώ έφτασα στην πόλη από το Μαϊάμι γύρω στις 6 το πρωί, μαζί με πολλούς οπαδούς που άρχισαν να έρχονται από όλο τον κόσμο για να ακούσουν ζωντανά κομμάτια από το νέο άλμπουμ. Βρήκα αρκετούς που κοιμούνταν έξω σε sleeping bags.
Έκανα μια βόλτα στην πόλη, καθώς ο καιρός ήταν ιδανικός, δροσιά, ήλιος και θερμοκρασία περίπου στους 20 βαθμούς και επέστρεψα τέσσερις ώρες πριν ανοίξουν οι πόρτες. Η ουρά είχε μεγαλώσει αισθητά και η αναμονή για το μεγάλο event ξεκινούσε.
Λίγο πριν αρχίσει η συναυλία ο χώρος απέξω είχε πλημμυρίσει με κόσμο που φορούσε μπλουζάκια Smiths και κυρίως Morrissey, ως επί το πλείστον μαυροφορεμένοι και με πολύχρωμα τατουάζ (Latinos βλέπετε!).
Η Julia Riley, η αγαπημένη οπαδός του Morrissey και ιδρυτής της σελίδας True to You, όπως και ο Dickie Felton, ο συγγραφέας του έξοχου βιβλίου "The day I met Morrissey" (must για κάθε fan) ήταν κι αυτοί εκεί και σιγά-σιγά μαζευτήκαμε front queue όλοι εμείς που βρισκόμαστε στις συναυλίες ανά τον κόσμο! Γύρω στις 7 οι πόρτες άνοιξαν και ήμασταν έτοιμοι να μπούμε στο χώρο!
Μπαίνοντας μέσα, πέσαμε πάνω στο stall με τα merchandise καλούδια. Το κτήριο από έξω φαινόταν κλασικό αλλά ευτυχώς μέσα δεν είχε καμιά σχέση με την αυστηρή επιβλητικότητα ενός Royal Albert Hall για παράδειγμα, αλλά ήταν πιο κοντά σε χώρους όπως το φανταστικό Zenith στο Παρίσι που προσεγγίζει περισσότερο τη ροκ αισθητική.
Μετά από μία ώρα αναμονής, γύρω στις 20:00, ανέβηκε στη σκηνή η μόνιμη support act Kristeen Young με το γνωστό, ιδιοσυγκρασιακό avante garde show της και ενθουσίασε το κοινό (που την έχει δει αρκετές φορές κι έχει συνηθίσει το ιδιόμορφο της μουσικής της): όλα ήταν έτοιμα για τον μεγάλο Moz.
Η pre-tape μουσική ξεκίνησε με Ramones, καλό σημάδι αναμφίβολα!!
Γύρω στις 21:00 τα φώτα έκλεισαν και ο Morrissey μέσα σε υστερία που θύμιζε συναυλίες Elvis και Beatles ανέβηκε στη σκηνή. Με κοντό μαλλί και ντυμένος στα μαύρα, πιο slim από ότι τον θυμόμουν τα τελευταία χρόνια ξεκίνησε με το θρυλικό Hand In Glove.
O Moz είναι σε εξαιρετική φόρμα, θεατρικός, και η φωνή του σε απρόσμενα καλή κατάσταση, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για την πρώτη συναυλία της περιοδείας, όταν τραγουδιστής και μπάντα θέλουν ακόμη «ζέσταμα».
Η συνέχεια εξίσου καλή, αλλά για γνώστες του αντικειμένου. Στα πρώτα κομμάτια περιλαμβάνονται το εκπληκτικό Speedway και το υποχθόνιο Ganglord, ενώ δεν αργεί το πρώτο κομμάτι σε παγκόσμια πρώτη από το νέο δίσκο, το ομώνυμο (που ψιθυρίζεται ότι θα είναι και το πρώτο single) World Peace is None of Your Business. Ο Moz κάνει πλάκα, λέγοντας ότι μόλις ηχογραφήσαμε το follow up του …Viva Hate (ο πρώτος σόλο δίσκος του Morrissey που κυκλοφόρησε το μακρινό 1988!) και αμέσως ακούστηκαν οι πρώτες νότες του υποβλητικού κομματικού που θυμίζει αρκετά σε τεχνοτροπία τις χαμηλότονες στιγμές του You Are the Quarry. Θαυμάσιο.
Ακολουθεί αμέσως μετά το I’m Throwing My Arms Around Paris και η έκπληξη γίνεται με το Yes, I Am Blind, b-side του The Last of the Famous International Playboys, κομμάτι για γνώστες. Λίγο μετά, δεύτερο νέο κομμάτι, το The Bullfighter Dies, ίσως το αγαπημένο μου από τα καινούρια, που θύμισε αρκετά Smiths εποχής Meat is Murder, ενώ μετά το ατμοσφαιρικό Life Is a Pigsty και το ανθεμικό Everyday Is Like Sunday, που έβαλε φωτιά στην αίθουσα, ακολούθησε το τρίτο (και τελευταίο) νέο κομμάτι, το Earth is the Loneliest Planet σε latin ρυθμούς, που θύμισε κάπως το When I Last Spoke to Carol. Γενικά οι εντυπώσεις από το νέο υλικό είναι πολύ καλές, οι ήχοι είναι πλούσιοι και το γενικό feeling είναι αρκετά κοντά στο You Are The Quarry.
Ακολουθεί ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια του Moz, η υπέροχη μπαλάντα Trouble Loves Me, το κορυφαίο κομμάτι από το μάλλον μέτριο Maladjusted και στη συνέχεια, ταυτόχρονα με προβολή ενός ανατριχιαστικού βίντεο με τεμαχισμούς ζώων σε σφαγεία, η μπάντα παίζει το Meat Is Murder.
Οι ρυθμοί και η αδρεναλίνη ανεβαίνουν λίγο μετά με τα First of the Gang to Die, που προκάλεσε το πρώτο δυνατό mosh pit στις πρώτες σειρές, ενώ χαμός έγινε και με το fan favourite The National Front Disco των ιδιαίτερα αμφιλεγόμενων στίχων με το οποίο ο crooner από το Manchester έκλεισε το πρώτο μέρος της συναυλίας.
Λίγα λεπτά μετά, σε συνθήκες υστερίας, έπεσε η βόμβα της βραδιάς. Το εκπληκτικό Asleep, ένα από τα κορυφαία κομμάτια των Smiths, παίχτηκε για πρώτη φορά ever ζωντανά (δεν είχε παιχτεί ούτε την περίοδο των Smiths). Δίπλα μου αρκετοί fans κλαίνε σαν μικρά παιδιά ή βρίσκονται σε απόλυτη έκσταση. Ενθουσιασμένος από το θερμό κοινό ο Morrissey έκανε κάτι που δεν συνηθίζει, ξεκίνησε να παίζει και δεύτερο encore, το One Day Goodbye Will Be Farewell, που όμως έμεινε στη μέση, καθώς δεκάδες οπαδοί έκαναν stage invasion κι ανάγκασαν το Morrissey και τη μπάντα να αποσυρθεί μέσα σε γενικό παραλήρημα.
Εν κατακλείδι, έχω δει δεκάδες φορές το Morrissey live, όμως αυτή ήταν σίγουρα μία από τις καλύτερες. Η setlist περιείχε κομμάτια που απευθύνονταν κυρίως στους hardcore fans, όμως είχαμε την τύχη να ακούσουμε τρία καινούρια κομμάτια που μας άφησαν ικανοποιημένους. Επίσης, ο Moz έδειξε σε εξαιρετική φόρμα φωνητικά, εντελώς ανεπηρέαστος από τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπώρησαν πέρσι και πρόπερσι. Η μπάντα επίσης ήταν δεμένη και, ευτυχώς, δεν κακοποίησε παλιότερα κομμάτια, όπως γινόταν πρόσφατα.
Η νύχτα έπεσε στο San Jose, έξω από το χώρο της συναυλίας επικρατεί γιορτινή ατμόσφαιρα και οι fans ετοιμάζονται να πάνε σε κοντινά indie κλαμπάκια που έχουν αφιερωματικές βραδιές σε Smiths και Morrissey. Δυστυχώς όμως, εμένα με περιμένει η διαδρομή για το αεροδρόμιο, πρέπει να προλάβω την πτήση για Μαϊάμι!
‘till next time…
SETLIST:
Hand In Glove
That's How People Grow Up
Ganglord
Speedway
I Have Forgiven Jesus
World Peace Is None Of Your Business
I'm Throwing My Arms Around Paris
Yes, I Am Blind
The Bullfighter Dies
Life Is A Pigsty
Everyday Is Like Sunday
Earth Is The Loneliest Planet
Trouble Loves Me
Meat Is Murder
First Of The Gang To Die
The Youngest Was The Most Loved
I Know It's Gonna Happen Someday
National Front Disco
ENCORE:
Asleep
One Day Goodbye Will Be Farewell
Ανταπόκριση: Αργύρης Κραβαρίτης – Επιμέλεια κειμένου, Γιώργος Χριστόπουλος