Το 2012 πρωτοήρθαν οι Samsara Blues Experiment στην Ελλάδα, γνωστοί κυρίως στους μυημένους ακόλουθους της σκληρής ψυχεδέλειας, με ένα εμφατικό sold-out και κόσμο να μένει έξω από το Six Dogs. Και νάτοι τώρα, τρία χρόνια και τρεις συναυλίες μετά, να συνεχίζουν το σερί, ξαναγεμίζοντας πλήρως το venue που τους φιλοξενεί, σε αυτήν την περίπτωση το φιλόξενο Αν Club. Η ανακοίνωση που προηγήθηκε της συναυλίας και αφορούσε την έλευση των Samsara με ένα μέλος λιγότερο λόγω ενός δυσάρεστου προσωπικού ζητήματος του μπασίστα Richard (όπως μάθαμε, επρόκειτο για μοιραίο ατύχημα της κοπέλας του…), δεν πτόησε τον κόσμο που ήθελε να τους δει, αλλά ούτε και το ίδιο το συγκρότημα, που φαίνεται πως έχει όρεξη να παίξει μπροστά σε ένα κοινό που έχει κερδίσει με το σπαθί του.
Οι Spacement, μια νέα μπάντα με έντονη συναυλιακή δραστηριότητα τους τελευταίους μήνες, κλήθηκε να ζεστάνει το κοινό. Το αργόσυρτο νέο-doom τους δεν είναι απόλυτα κατασταλαγμένο, καθώς από τη μία αντανακλά την doom παράδοση και από την άλλη κοιτάζει προς το μέρος συγκροτημάτων όπως οι Om. Τα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια τους – παίχτηκαν μόλις 3 στα 40 λεπτά της μάλλον στατικής παρουσίας τους – διέθεταν στοιχεία που, σε συνδυασμό με την καλή τους απόδοση, κράτησαν το κοινό που αποφάσισε να βρίσκεται στην ώρα του στον χώρο. Σε αυτό το σημείο να τονίσουμε πως, παρά το sold-out, η ατμόσφαιρα στο Αν δεν ήταν ασφυκτική για τον κόσμο, και αυτό ορίζεται ως «σεβασμός στον πελάτη/θαμώνα» από πλευράς της διοργανώτριας Catch The Soap στο προσωπικό μου λεξικό. Όπως «σεβασμός» σημαίνει και η ακριβέστατη τήρηση του ανακοινωθέντος ωραρίου – για να μην πω ότι τα live ξεκίνησαν 5 λεπτά νωρίτερα.
Αφού μυηθήκαμε στην underground σκηνή της Δυτικής Αφρικής (!) με τις μουσικές των συλλογών «Music From Saharan Cellphones» που κάλυπταν το κενό μεταξύ των δύο γκρουπ, οι τρεις, όπως προείπαμε, Samsara Blues Experiment ανέβηκαν στην σκηνή για να ελέγξουν τον εξοπλισμό τους και να ξεκινήσουν το live υπό τις ενθουσιώδεις ιαχές του κοινού. Σε σχέση με τις προηγούμενες φορές, οι Samsara έφεραν στο μουσικό τους οπλοστάσιο και επισήμως το εξαιρετικό πρόσφατο άλμπουμ τους (πέρυσι είχαν παίξει κάποια κομμάτια από αυτό πριν την κυκλοφορία του), που έτυχε θερμής υποδοχής από τον ελληνικό μουσικό τύπο. Ο Christian (φωνή, κιθάρα) εμφανίστηκε ευγνώμων για την αθρόα προσέλευση στο live. Με μία κιθάρα – αφού ο έτερος κιθαρίστας ανέλαβε το μπάσο – ήμαστε έτοιμοι να ακούσουμε μία άλλη εκδοχή των SBE. Η έλλειψη της μίας από τις δύο κιθάρες έδινε μία διαφορετική διάσταση στη μουσική τους, αφαιρώντας αναπόφευκτα όγκο και προσθέτοντας μελωδικότητα. Για κάποιον που τους παρακολουθούσε πρώτη φορά, ίσως δεν έπαιζε ρόλο, αλλά για όσους – καλή ώρα – δεν είχαν χάσει εμφάνισή τους, η συναυλία αυτή αποτέλεσε μοναδική ευκαιρία να ακούσουν μία πιο "απογυμνωμένη" μορφή της μουσικής τους. Αναλογιζόμενος βέβαια τι έγινε σε κομμάτια όπως π.χ. το Double Freedom, ένα από τα απόλυτα highlight της βραδιάς, παίρνω εν μέρει πίσω το σχόλιο με τον μειωμένο όγκο, ειδικά αναφερόμενος σε έναν χώρο όπως το Αν, που αποδεδειγμένα αποδεικνύεται κατάλληλο για την φιλοξενία τέτοιων συναυλιών… Γεγονός είναι πως, παρότι εκτελεστικά δεν βρέθηκαν στην καλύτερή τους μέρα, ειδικά στο πρώτο ημίωρο της συναυλίας, κάτι που παραδέχτηκε και ο Christian πριν το πρώτο encore (ας μην ξεχνάμε την αθέλητη ιδιαιτερότητα των εμφανίσεων). Ευτυχώς, ο αυθορμητισμός και η αυτοσχεδιαστική διάθεση, που έτσι κι αλλιώς χαρακτηρίζουν τα κομμάτια τους, φάνηκε ακόμη περισσότερο και έδωσε μία ιδιαίτερη διάσταση στη συναυλία. Ενδεικτικό για αυτό το αναγκαστικό κόψιμο του For The Lost Souls για την αλλαγή δύο (!) σπασμένων χορδών της κιθάρας του Christian, κατά τη διάρκεια της οποίας το rhythm section επιδόθηκε σε ένα groov-άτο τζαμάρισμα, ενώ μετά την αντικατάσταση, το κομμάτι συνεχίστηκε από το σημείο ακριβώς που σταμάτησε, φορτώνοντας με heavy vibes την ατμόσφαιρα του Αν.
Το encore ήρθε αβίαστα, καθώς το κοινό ζητούσε επίμονα κι άλλους Samsara. Οι δύο παλαιότερες “επιτυχίες” (Into The Black, Flipside Apocalypse) δεν ήταν αρκετές για να τους αφήσουμε να φύγουν. Ενώ δεν αναμενόταν δεύτερο encore, καθώς το τρίο των Samsara είχε κλείσει τους ενισχυτές και είχε αποχωρήσει, ένας θερμόαιμος οπαδός, που παρακολούθησε όλη τη συναυλία συμμετέχοντας ενεργά καθ’ όλη τη διάρκειά της, ανέβηκε στη σκηνή και ανέλαβε το μικρόφωνο. Έκκλησή του: “Samsara, please play for us, Army Of Ignorance!”. Τα χειροκροτήματα και οι ένθερμες ιαχές του κοινού ξανάφεραν τους Γερμανούς στην σκηνή για το εν λόγω κομμάτι, κλείνοντας την βραδιά με τον αυθόρμητο τρόπο που «νοστιμίζει» ακόμη περισσότερο ένα ήδη καλό live. Η επιδρομή στον πάγκο του πλούσιου (και τιμολογιακά τίμιου) merchandise ήταν μονόδρομος.
Η συναυλιακή πορεία των Γερμανών στην χώρα μας αποτελεί αξιοπρόσεκτο φαινόμενο για μπάντα του βεληνεκούς τους. Τα καλά άλμπουμ από μόνα τους δεν επαρκούν. Η πεμπτουσία του rock απαντάται επάνω στο ιδρωμένο συναυλιακό σανίδι, το οποίο οι SBE έχουν τιμήσει με το παραπάνω στις εδώ επισκέψεις τους. Η - κατά κύριο λόγο - από στόμα σε στόμα μεταφορά των live ικανοτήτων τους από ικανοποιημένους οπαδούς, φέρνει κάθε φορά κόσμο στις συναυλίες τους, και εκείνοι φροντίζουν να τους ικανοποιούν με το παραπάνω. Το αποτέλεσμα; Μεταφέροντας τα λόγια ενός φίλου μετά το live, “του χρόνου πάλι εκεί θα είμαστε”.
Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής