Δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη αφορμή για να έρθουν οι Kreator στα μέρη μας. Πρόκειται για μια μπάντα διαχρονικά πολύ αγαπητή στο ελληνικό κοινό, που αλωνίζει στα ελληνικά rock venues από τη δεκαετία του ‘80. Το μακρύ δισκογραφικό τους διάλειμμα συνοδεύτηκε, τελικά, και από μία 5ετή αποχή από τις συναυλίες στον Ελλαδικό χώρο και το πρόσφατο άλμπουμ τους, Gods Of Violence, αποτέλεσε το έναυσμα για να τους ξαναδούμε. Η ημερομηνία είχε ανακοινωθεί προ πολλού στο πλαίσιο μιας κοινής περιοδείας-κόλασης μαζί με τις πολωνικές αρμάδες των Vader και των Decapitated, αλλά μετά τα δικαστικά προβλήματα των τελευταίων (τα οποία βαίνουν προς λύση υπέρ της μπάντας, παρεμπιπτόντως) τη θέση τους πήραν οι Γάλλοι Dagoba…

Dagoba

...οι οποίοι Dagoba μας φέρθηκαν αξιοπρεπέστατα. Στην ιδιόλεκτο του σκληρού ήχου, αυτό σημαίνει πως δεν λυπήθηκαν να εκλύσουν ενέργεια και ώθησαν το κοινό στα πρώτα μικρά moshpits, έτσι για το ζέσταμα. Κύριος εκφραστής και καθοδηγητής των διαθέσεων της μπάντας ήταν βεβαίως ο τραγουδιστής Shawter, το παλαιότερο μέλος της μπάντας μαζί με τον μπασίστα. Πλησίαζε συνεχώς στο άκρο της σκηνής και είχε υψηλό βαθμό επικοινωνίας με όσους από το κοινό είχαν τη διάθεση να χτυπηθούν στους ρυθμούς τους. Θα θέλαμε σίγουρα να είχαν λίγο καλύτερο ήχο, αλλά ως συνήθως αυτές οι πολυτέλειες είναι κλεισμένες για τους εκάστοτε headliners, που άλλωστε αποτελούν και το κύριο πιάτο κάθε συναυλίας. Το πρώτο ορεκτικό ήταν παρόλα αυτά σίγουρα εύγευστο, με πιο πειστική τη ηχητική επίγευση του When Winter…

Vader

Τακτικοί συνδαιτημόνες στα εγχώρια συναυλιακά δρώμενα είναι και οι Vader. Επίσης αποτελούν και εγγύηση καλού death metal εδώ και 25 χρόνια που υπάρχουν δισκογραφικά. Με την αφορμή της συμπλήρωσης της επετείου από την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους, The Ultimate Incantation, το σετ τους σε αυτήν την περιοδεία διαμορφώθηκε ώστε να περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου αυτού. Έτσι μοιραία τα πιο groovy σημεία του ήχου τους παραμερίστηκαν - για την ακρίβεια, μετατοπίστηκαν στο τέλος του σετ τους - και για σχεδόν μισή ώρα το Piraeus Academy κατακλύστηκε από old school death metal ήχους. Βοηθούντος λοιπόν του υλικού, τα μέλη των Vader, προεξάρχοντoς πάντα του αρχηγού Piotr Wiwczarek, αλλά και του εκπληκτικού drummer-μηχανή James Stewart, προέβησαν σε μία ηχητική επίθεση που συνεπικουρήθηκε από τον όσο ποιοτικό χρειαζόταν ήχο που ακουγόταν από τα ηχεία. Το headbanging, βεβαίως, στην αρένα είχε την τιμητική του, καθώς ήταν αρκετοί οι fans που γνώριζαν το υλικό και συντονίστηκαν με αυτό. Το κλείσιμο του σετ των Πολωνών και αφού τελείωσε το αφιέρωμα στο Ultimate Incantation, μας επιφύλασσε μία ρυθμικότερη τετράδα κομματιών και συγκεκριμένα τα Triumph Of Death, Carnal, Send Me Back To Hell και Cold Demons. Μην έχοντας την τύχη να δω τους Vader στο παρελθόν, θα μου επιτρέψετε να ταυτιστώ περισσότερο με αυτό το πακετάκι, που άλλωστε δείχνει και την εξέλιξη της μπάντας από το ντεμπούτο της. Δεν υπήρχε καταλληλότερο outro για αυτήν την μπάντα από το Imperial March του τεράστιου John Williams (από πού νομίζατε δηλαδή πως εμπνεύστηκαν το όνομά τους οι φίλοι μας;).

Kreator

Ό,τι είδαμε και ακούσαμε προηγουμένως, ήρθε ο καιρός να το ξεχάσουμε με την έλευση των Kreator. Κακά τα ψέματα, σε όλα τα επίπεδα οι Γερμανοί βρίσκονταν τουλάχιστον ένα σκαλί πιο πάνω από τις μπάντες που προηγήθηκαν. Δυνατός όσο χρειαζόταν και παρόλα αυτά διαυγέστατος ο ήχος τους, ολόφωτο το stage show τους σε σημείο υπερβολής (ειδικά για μας τους φωτογράφους - ας μην αναλωθούμε σε τεχνικά σημεία), οθόνες που εμφανίστηκαν σε σημεία υπεράνω πάσης υποψίας (πάντα για όσους δεν είχαν κάνει τα σκονάκια τους στο youtube πριν το live) - γενικά παρακολουθήσαμε μια ιδιαίτερα προσεγμένη παραγωγή που εκτελέστηκε άψογα από την αρχή ως το τέλος του live. Βέβαια όλο αυτό δεν θα σήμαινε τίποτα, εάν η μπάντα που βρισκόταν στην σκηνή δεν ήταν ικανή να υποστηρίξει τουλάχιστον επαρκώς το όλο οπτικοακουστικό κομμάτι. Και οι Kreator δεν ήταν απλώς επαρκέστατοι, αλλά οι σκηνικές επιδόσεις τους ήταν σεμιναριακού επιπέδου. Ο Mille Petrozza, ως φυσικός ηγέτης της μπάντας, πήρε επάνω του το επικοινωνιακό κομμάτι, αλλά πρωταγωνιστούσε και στα υπόλοιπα. Πειστικός ως φωνή, ως κιθαρίστας και ως παρουσία, αποτέλεσε το επίκεντρο της προσοχής για το κοινό, έβγαζε σύντομους λόγους, ανέμιζε την Flag Of Hate πριν από το ομώνυμο κομμάτι, ενορχήστρωνε τις ιαχές του κοινού… όλα σε ένα, νοικοκυρεμένα. Όμως πιστεύω πως κατά κύριο λόγο το rhythm section των Giesler/Reil, σφιχτοδεμένο σαν μπετόν, όσο περιμένει κανείς από τα 20 (και βάλε) χρόνια κοινής πορείας, καθοδηγούσε την “επίθεση” και ανασήκωνε τα φρύδια σε όσους έδιναν βάση στον όγκο του ήχου.

Kreator

Το κοινό παραληρούσε καθώς οι επιτυχίες διαδέχονταν η μία την άλλη. Έμφαση φυσικά δόθηκε στον πρόσφατο δίσκο και γενικότερα στα μετά το 2001 χρόνια. Η νεότερη εποχή των Kreator έχει την τραχύτητα του παρελθόντος - με σαφώς πιο γεμάτο ήχο - και το groove της μεσαίας περιόδου, της μεταβατικής, όπου αμφισβητήθηκαν όσο λίγες μπάντες στο metal. Προσωπικά βρίσκω τον ήχο αυτό ως την ιδανική μέση λύση, ως το επιστέγασμα της συνθετικής προσωπικότητάς τους. Ο καλός τελευταίος τους δίσκος έτυχε σχεδόν καθολικής αποδοχής από τους φανς και αυτό φάνηκε και στο live. Circle pits και mosh pits έβγαζαν από μέσα τους κάθιδρο νεαρόκοσμο όλων των ηλικιών και των φύλων. Ακούσαμε βεβαίως και το ιστορικό Betrayer μαζί με την κλασική ιστορία για το video clip στην Ακρόπολη, νιώσαμε στο πετσί μας το wall of death στο Pleasure To Kill, αλλά και εκπλαγήκαμε πολύ θετικά όταν στο Fallen Brothers, μεταξύ των αναμενόμενων μεταλλικών μορφών, από τις οθόνες παρέλασαν προσωπικότητες όπως ο Prince και ο Leonard Cohen! Πάντως από πλευράς συμμετοχής κοινού έλαμψε το τρανό hit Phobia, με σχεδόν 1600 φωνές να τραγουδούν εν χορώ όλους τους στίχους. Αυτή δεν είναι άλλωστε και η δύναμη ενός hit, να ενώνει φωνές;

Kreator

Όπως περίπου είχαμε γράψει και για τη συναυλία των Arch Enemy στον ίδιο χώρο, τέτοιες συναυλίες με πάθος (βασικό), άψογο ήχο (επίσης βασικό, ειδικά στο metal όπου πρέπει όλα τα όργανα να ακούγονται άψογα διαχωρισμένα) και ένα stage show υψηλού επιπέδου (σαφώς δευτερεύον μεν, αλλά όλα μετράνε) είναι ικανές, πέρα από το entertainment που προσφέρουν στους ήδη γνωρίζοντες παρευρισκόμενους, να «στρατολογήσουν» (συγχωρήστε μου την έκφραση) νέο κόσμο στον σκληρό ήχο - έστω ξεκινώντας από πιο παραδοσιακές φόρμες (καλή ώρα). Και μπάντες όπως οι Kreator αποδεικνύουν πως μπορούν να το κάνουν αυτό. Το σερί εξαίρετων εμφανίσεων metal συγκροτημάτων μέσα στις επόμενες ημέρες είχε μόλις ξεκινήσει.

Κείμενο / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής