Οι ακριβοθώρητοι - λόγω απόστασης - Electric Litany επέστρεψαν στην Ελλάδα για να παρουσιάσουν το νέο τους πόνημα Under A Common Sky, η ποιότητα του οποίου αναδείχτηκε ακόμα περισσότερο στη ζωντανή απόδοση του.

Ως opening act για το ζέσταμα του κοινού εμφανίστηκε ο Echo Canyon, δηλαδή ο Δημήτρης Πατσαρός (πρωην Misuse) και οι παραγωγοί συχνοτήτων του. Αποστολή του, όπως ίσως φαίνεται και από το όνομα, η δημιουργία soundscapes με μεγαλύτερη έμφαση στην ατμόσφαιρα παρά στην έκχυση χορευτικών beats. Ξεκινώντας ήρεμα και με ελάχιστο φωτισμό, ανέβασε την ένταση όσο προχωρούσε το σετ του αναπτύσσοντας αδιάσπαστα διάφορες ιδέες καθ' όλη την εμφάνισή του. Οι ήχοι αυτοί απαιτούσαν μάλλον πιο συγκεκριμένο περιβάλλον και σίγουρα διαφορετική διάθεση από τους προσλαμβάνοντες, σε σχέση με το περιρρέον mood του κοινού στην προκειμένη περίσταση, και κάπως έτσι ίσως εξηγείται γιατί το κοινό δεν φάνηκε να συγκινείται ιδιαίτερα.

Το γεγονός πως οι Electric Litany έχουν ως βάση τους την Αγγλία και συνεπώς βρίσκονται σε μια απόσταση από εμάς έχει ως συνέπεια να μην έχουμε τη δυνατότητα να τους βλέπουμε συχνά. Οπότε πολλές φορές αισθανόμαστε πως μας λείπει το συγκρότημα και δεν χάνουμε τις ευκαιρίες που προκύπτουν να το δούμε live. Αυτή τη φορά η αφορμή για να ταξιδέψει πίσω στην Ελλάδα είναι ο εξαιρετικός νέος δίσκος του Under A Common Sky (τον παρουσιάσαμε ήδη εδώ), τον οποίο ανυπομονούσαμε να ακούσουμε για πρώτη φορά ζωντανά.

Ήταν λίγο μετά τις 10, όταν η ελληνοβρετανική ομάδα πήρε τη θέση της επί σκηνή. Για το πρώτο κομμάτι της συναυλίας η μπάντα επέλεξε να ακολουθηθεί η σειρά των πρώτων κομματιών του άλμπουμ, έτσι ακούστηκαν διαδοχικά τα Azure (στην ηχογραφημένη εκδοχή χωρίς την απαγγελία του Οδυσσέα Ελύτη), CFU, Sealight και England, κάτι που νομίζω λειτούργησε άψογα στην πράξη. Το σερί σταμάτησε όμως εκεί καθώς σειρά είχε το καταπληκτικό προηγούμενο άλμπουμ τους Enduring Days You Will Overcome (Inner Ear, 2014) , με το Intro να ανοίγει το δρόμο για το υπέροχο Silence, το οποίο διαδέχθηκε το μυσταγωγικό The Soul Remembers Everything. Κάπου εκεί έκλεισε η ενότητα του δεύτερου δίσκου για να ξεκινήσει αυτή του πρώτου (How To Be A Child & Win The War, Inner Ear, 2010) με τα A Dream Worth Dreaming, Tear (μέσα σε επευφημίες, όπως πάντα), A Time (Never Be Late) και Home.

Από εκεί και πέρα το σχήμα έπαιξε δύο ακόμα κομμάτια από το νέο του πόνημα, τα Bedroom και Refugee (Under A Common Sky), με το δεύτερο να αφιερώνεται αναμενόμενα στους απανταχού πρόσφυγες, και το υπόλοιπο set να απαρτίζεται αποκλειστικά από παλαιότερο υλικό. Μπορεί να μην μπήκαν στο setlist τα προσωπικά αγαπημένα Minute και The Roses Came αλλά είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε σπουδαίες συνθέσεις, αρχής γενομένης με το επικό Enemy (από το ομώνυμο επτάιντσο του 2012 στην Inner Ear, όπως και όλες οι υπόλοιπες κυκλοφορίες τους). Τα δυναμικά Empty Sea και Feather of Ecstasy ανέβασαν τις εντάσεις, ενώ σαφώς ευπρόσδεκτα ήταν και τα Name και You Make Feel. Τέλος, γερές δόσεις μελαγχολίας μας προσφέρθηκαν μέσω του Enduring Days You Will Overcome (κλείσιμο του κανονικού set) και February (στο φινάλε της βραδιάς).

Δυο ώρες έμειναν στη σκηνή οι Electric Litany και διαχειρίστηκαν το χρόνο έτσι ώστε να χωρέσουν όσο περισσότερο υλικό μπορούσαν, με τα λόγια να είναι λίγα ανάμεσα στα κομμάτια (πέραν από ειλικρινή ευχαριστήρια ακούστηκαν και μερικά «κομπλιμέντα» για τον Κ. Μπογδάνο…). Φεύγοντας συνειδητοποιήσαμε ότι μας είχε λείψει αρκετά αυτή η ατόφια μελαγχολική τραγουδοποιία τους. Ίσως το γεγονός πως ηχογραφούν και παίζουν αραιά (στην Ελλάδα) τελικά διατηρεί ακόμα πιο θερμή και με αμείωτη ένταση τη σχέση μεταξύ γκρουπ και κοινού.

Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος

Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής