Μέσα στην περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, περίοδος που θεωρείται γενικά πεσμένη για τα συναυλιακά πράγματα της πρωτεύουσας, το Temple εμφάνισε το πιο δυναμικό του πρόσωπο παρουσιάζοντας σχεδόν κάθε μέρα ένα live event, με αποκορύφωμα το πενθήμερο τελικά Temple Fest. Η συναυλία της Σόφιας Σαρρή την πρώτη Κυριακή των εορτών δεν περιλαμβανόταν στο φεστιβάλ, αλλά οπωσδήποτε ήταν ικανή να προσελκύσει αρκετό κόσμο που περίμενε να ακούσει ζωντανά για πρώτη φορά κομμάτια από τη συνεργασία της με τον Ρουμάνο μουσικό και εικαστικό Costin Chioreanu.
Μαζί με τη Σαρρή βρέθηκαν και οι φίλοι, συνοδοιπόροι και συντοπίτες της Playgrounded, πρακτικά ανταποδίδοντας την κοινή τους εμφάνιση πριν από δύο χρόνια στον ίδιο χώρο με την ευκαιρία της προώθησης του δικού τους πρώτου ουσαστικά δίσκου In Time With Gravity. Ευκαιρίας δοθείσης, μπορείτε, για να μην επαναλαμβανόμαστε, να ξαναδιαβάσετε τις ενθουσιώδεις εντυπώσεις μας από εκείνο το live και την οπτικοακουστική του παρουσίαση. Στην παρούσα φάση, οι Playgrounded ήρθαν (και πάλι) από την Ολλανδία όπου διαμένουν, εργάζονται και δημιουργούν μόνιμα τα τελευταία χρόνια για να καλύψουν το support slot. Έχει σημασία να κρατήσουμε τη διάθεση στήριξης στην ιδιαίτερη στιγμή της ταλαντούχας φίλης τους, κάτι που στη σύγχρονη εποχή δεν θεωρείται δεδομένο ούτε μεταξύ οικείων (και είμαι σίγουρος πως ο καθείς από μας θα έχει να φέρει στο τραπέζι πάμπολλα παραδείγματα). Στα του live, οι Playgrounded παραμένουν μία μπάντα που αξίζει να δει κανείς ζωντανά: εξαιρετικοί παίχτες με προσωπικό ήχο, ισορροπημένο μεταξύ ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών - πολύ σημαντικά και τα δύο στοιχεία για το ύφος τους - και έναν εκφραστικό (ιδιαίτερα σωματικά) τραγουδιστή, εμφανίστηκαν βελτιωμένοι από την προηγούμενη φορά τους στον ίδιο χώρο και θα άξιζε ίσως να τους ξαναβλέπαμε τώρα σε μία αποκλειστικά δική τους συναυλία. Μεταξύ των γνωστών παλαιών, κυρίως μέσα από το In Time With Gravity, παρουσίασαν και ένα νέο κομμάτι, κομμάτι που σε εκείνη την πρώτη ακρόαση φάνηκε να παγιώνει τον ήχο τους και να τους πηγαίνει ένα βήμα ακόμη μπροστά. Το νέο τους άλμπουμ βρίσκεται πράγματι στα σκαριά, όπως μάθαμε αργότερα, αλλά δεν είναι ακόμη ο καιρός του.
Μετά την εμφάνιση των Playgrounded, τα όργανα της μπάντας της Σαρρή μεταφέρθηκαν στις άκρες της σκηνής, αφήνοντας έναν μεγάλο κενό χώρο γύρω από το μικρόφωνο που τοποθετήθηκε, τυπικά, στο κέντρο. Απεδείχθη πως αυτός ο χώρος χρειάστηκε για να αφήσει χώρο στη χορεύτρια Άννα Φυτιλά να ξεδιπλώσει την κίνησή της σε δύο τραγούδια του σετ (Dance On The Clouds Floor και Fire). Για την ιστορία, η Φυτιλά ήταν η βασική πρωταγωνίστρια στο βίντεο του Dance On The Clouds Floor, ενώ συμμετείχε στην πρόσφατη συναυλία των Slayerking (support στους Candlemass) στο Fuzz Club ως μέρος του χορού αλλά και σε πολύ ωραία σόλο. Η παρουσία της και η ατμοσφαιρική χορογραφία της πρόσθεσε μια ακόμη πινελιά στα δύο παθιασμένα μουσικά έργα που συμμετείχε.
Όσο στο background (ή στην περίπτωση του Temple, στο "overground") έπαιζαν κινητές παραστάσεις δια χειρός Chioreanu, στη σκηνή η μπάντα των Σαρρή/Chioreanu/Λαμπρίδη/Στεργίου/Πουλιάση (ο drummer των Playgrounded ήταν διπλοθεσίτης σε αυτό το live) παρουσίαζε το μεγαλύτερο μέρος του Afterlife Romance μπροστά σε ένα ομολογουμένως καθηλωμένο κοινό. Έστω και με το σχετικό τρακ της πρώτης φοράς που ήταν φανερό στους έμπειρους κατά τα άλλα μουσικούς, οι εκτελέσεις ήταν απολαυστικές και δικαίωναν τις εκτελέσεις του δίσκου. Για το δίσκο γράψαμε αναλυτικά πριν λίγο καιρό, οπότε ουσιαστικά δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι ιδιαίτερο στο εκτόπισμά του. Πρέπει να πούμε βέβαια πως στη live εκτέλεση του φανερώθηκε περισσότερο ο δυναμισμός του χαρακτήρα του σε σχέση με το ατμοσφαιρικό πέπλο που απλώνεται πάνω από ολόκληρο το άλμπουμ, κάτι που οφείλεται κατά μεγάλο ποσοστό στον ηλεκτρισμό της κιθάρας του Chioreanu. Όπως και να τονίσουμε για άλλη μία φορά ότι η Σαρρή ανήκει στην VIP-unique-members-only αυτόφωτη κάστα των ερμηνευτριών εκείνων που μπορούν να ανεβάσουν επίπεδο το υλικό το οποίο αναλαμβάνουν, πόσο μάλλον όταν έχουν συμβάλλει και οι ίδιες στην κατασκευή του ώστε να έχουν καταθέσει ένα μεγαλύτερο ποσοστό ψυχούλας σε αυτό. Πώς να λειτουργεί μέσα της άραγε, όταν πρόκειται να αποδώσει στη σκηνή κομμάτια όπως τα Dreadwatch και Gardenian Night Shift με αυτό το χαρακτηριστικό πάθος και σκότος που απαιτεί ο "ρόλος", στον οποίο μπαίνει και από τον οποίον φαίνεται να μην αποσπάται μέχρι λίγο μετά την τελευταία νότα και τα πρώτα χειροκροτήματα;
Το δεύτερο νοητό τμήμα της συναυλίας, με τον Chioreanu εκτός σκηνής, περιελάμβανε κομμάτια ήδη γνωστά από το Euphoria, το μοναδικό ως τώρα προσωπικό άλμπουμ της Σαρρή. Όσοι είχαν ξαναδεί στο παρελθόν κάποια από τις εμφανίσεις της, ίσως περίμεναν την κλασική απόδοση των κομματιών, που δεν θα προσέφερε πολλά περισσότερα προφανώς. Ευτυχώς και μόνο η παρουσία φυσικών ντραμς, που μάλιστα, αν θυμόμαστε σωστά, χρησιμοποιήθηκαν πρώτη φορά για τα συγκεκριμένα κομμάτια σε live της Σαρρή, διαφοροποίησε σημαντικά τον ήχο. Έτσι είχαμε μεταξύ άλλων την ευκαιρία να ακούσουμε - επιτέλους - live drumming στο Still Universe, ακόμη κι αν - έτσι για το trivia - δεν ακούσαμε δίκαση, όπως παίζει ο Γιώργος Κόλλιας στο άλμπουμ, παρόλα αυτά με αντίστοιχα εντυπωσιακά αποτελέσματα. Ομοίως συγκλονιστικό και το Fire ως συνήθως, με τη Σαρρή να απευλευθερώνει συναίσθημα και ενέργεια στην πιο δυναμική εκτέλεση του κομματιού που έχει τύχει να παρακολουθήσουμε, αλλά και το (αγαπημένο των φανς) The Moon με την κυρίαρχη Bjork-ish horror ατμόσφαιρα που γλυκαίνεται από το παράδοξο σε σχέση με το υπόλοιπο κομμάτι ρεφρέν. Το live έκλεισε χωρίς encore, αλλά με μεγάλο μέρος του κοινού να επισκέπτεται τον πάγκο του merchandise και να συνομιλεί με τους μουσικούς, συγχαίροντάς τους για την όμορφη εμπειρία που προσέφεραν. Life hack (για να τα ακούει και η "πεθερά"): μετά από μία συναυλία που σας άρεσε, ακόμη κι αν δεν ψωνίσετε από τα καλούδια τους, ξεπεράστε τις όποιες συστολές, προσεγγίστε τους μουσικούς, μιλήστε μαζί τους και μοιραστείτε μαζί τους τα συναισθήματά σας. Είναι κι αυτή μία μορφή στήριξης που εκτιμάται πολύ παραπάνω από όσο πιθανότατα νομίζουμε.
Κείμενο / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής
