Ένα από τα πιο θορυβώδη live του τελευταίου καιρού και μάλιστα από δύο μόνο συντελεστές είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε στο Temple, καθώς οι Βρετανοί John επιβεβαίωσαν τη φήμη που τους θέλει να παίζουν μονίμως στα “κοκκινα”.

Οι Μινέρβα, οι οποίοι κλήθηκαν να ανοίξουν τη βραδιά, κυκλοφόρησαν μόλις πριν λίγες μέρες το ντεμπούτο τους Konserva και η συγκεκριμένη εμφάνιση ήταν ιδιαίτερα σημαδιακή για αυτούς καθώς άποτελούσε ουσιαστικά την πρώτη ζωντανή παρουσίαση του δίσκου τους. Οι μουσικές που ακούμε στην πρώτη ολοκληρωμένη ηχογράφηση τους κινούνται μεταξύ garage και punk, με στίχο άλλοτε αγγλικό και άλλοτε ελληνικό (παρεμπιπτόντως μας αρέσουν τα συγκροτήματα που δοκιμάζουν κάτι τέτοιο, οι Bazooka αποτελούν ένα καλό παράδειγμα). Βεβαίως αλλιώς είναι να ακούς ένα συγκροτήματα σε studio ηχογραφίση και αλλιώς να το βλέπεις να παίζει live μπροστά σου και η αλήθεια είναι πως οι Μινέρβα κατάφεραν να αποδώσων το υλικό τους με εντυπωσιακό τρόπο. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως το γκρουπ με καταγωγή από τη μουσικομάνα Κορινθία ήταν πραγματικά καταιγιστικό, παίζοντας για περίπου 45 λεπτά με το πόδι στο γκάζι. Οι συνθέσεις που περιέχονται στο Konserva έμοιαζαν να αναδεικύονται ιδιαιτέρως στη ζωντανή απόδοση τους και ακούγονταν σαφώς ένα σκαλί καλύτερες. Αξίζει να σημειώσουμε επίσης πως, πέραν από κομμάτια από το ολοκαίνουριο LP τους, παρουσίασαν και ένα νέο, ακυκλοφόρητο, δείγμα της φόρας που έχουν πάρει. Η εξέλιξη που θα έχουν τα επόμενα χρόνια θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον.

Αν το live των Μινέρβα μπορεί να χαρακτηριστεί καταιγιστικό, τότε αυτό των John δεν θα ήταν υπερβολή να περιγραφεί ως ισοπεδωτικό. Είχαμε ακούσει και είχαμε δει σχετικά βιντεάκια από ζωντανές εμφανίσεις τους, αλλά η αίσθηση να τους βλέπεις σε απόσταση αναπνοής είναι οπωδήποτε διαφορετική.

Η φιλοσοφία τους είναι απλή: ένα set drums και μια κιθάρα με μοναδικό στόχο την παραγωγή όσο δυνατόν περισσότερου θορύβου. Σε αυτά προσθέστε τα φωνητικά (προερχόμενα από τον drummer, παρακαλώ) που χαρακτηρίζονται κυρίως από την τραχύτητα τους και έχετε την πλήρη εικόνα του τι εστί John.

Η σκηνή λοιπόν καθάρισε, τα τύμπανα τοποθετήθηκαν μπροστά μπροστά, το πανί που κοσμεί το εξώφυλλο του πρόσφατου δίσκου τους Out Here On The Fringes πήρε τη θέση του ως background και οι δυο John που αποτελούν το γκρουπ ξεκίνησαν το σφυροκόπημα. Για τα περίπου 50 και κάτι λεπτά που διήρκησε η εμφάνιση τους, το βρετανικό ντουέτο έπαιξε μανιασμένα με λίγα μόνο διαλείμματα για να δροσιστούν και για τις απαραίτητες κουβέντες προς το κοινό. O drummer John (για να τους ξεχωρίζουμε...) ανέλαβε εκτός από τα φωνητικά και το κομμάτι της επικοινωνίας και φυσικά δεν μπορούσε να μην κάνει παιχνίδι με το όνομα της μπάντας που δεν χαρακτηρίζεται από... πρωτοτυπία, ενώ δεν παρέλειψε να το εξελληνίσει σε Γιάννης (όπως είχε κάνει και ο John Robb πριν λίγες εβδομάδες στον ίδιο ακριβώς χώρο). Μάλιστα μέσα στο ενθουσιασμό του δήλωσε πως είμαστε τυχεροί που ζούμε σε αυτή τη χώρα (αν έμενε καμία εβδομάδα εδώ μάλλον θα αναθεωρούσε...), μας προέτρεψε να υποστηρίζουμε εγχειρήματα σαν αυτό της Primitive Music (το προσυπογράφουμε) και τέλος δεσμευτηκε πως δεν θα βάλει τα κλάματα αν και εσωτερικά ήδη το έκανε!

Οσον αφορά το setlist της βραδιάς, όσο σημασία έχει αυτό, το πρόσφατο Out Here On The Fringes αποδόθηκε σχεδόν ολόκληρο (εννοείται το Western Wilds προκάλεσε χαμό), ενώ και από το ντεμπουτο τους God Speed In The National Limit ακούστηκε το μεγαλύτερο μέρος του (εντυπωσιακή η εκτέλεση του ομώνυμου κομματιού). Ανάμεσα σε αυτά μας παρουσίασαν και μια νέα σύνθεση που ήταν όσο εκκωφαντική όσο θα αναμέναμε.

Τα θορυβώδη duo έχουν δημιουργήσει τη δική τους παράδοση, από τους παλαιότερους Lightning Bolt και Death from Above ως τους πιο σύγχρονους No Age και Japandroids. Αυτή την παράδοση συνεχίζουν και οι John και πρέπει να ομολογήσουμε πως το κάνουν πολύ καλά. Το live τους μπορεί να ήταν σύντομο αλλά ήταν αρκετό για να αποδείξουν τις δυνατότητες τους. Άλλωστε τέτοιου είδους συναυλίες είναι προτιμότερο να λήγουν νωρίς και να αφήνουν μια αίσθηση οτι ήθελες λίγο παραπάνω παρά να φτάνουν στο σημείο που η κόπωση κάνει την εμφάνιση της. Αν κρίνουμε από τα όσα ακούσαμε πάνω στη σκηνή και κατόπιν κάτω από αυτή αλλά και τα ενθουσιώδη post στα social media του σχήματος, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία πως το απόλαυσαν τόσο οι θεατές όσο και οι ίδιοι οι μουσικοί.

Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος 

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής