Έξι χρόνια μετά την τελευταία εμφάνιση τους κι αφού είχαν προηγηθεί αναβολές και μεταθέσεις ημερομηνιών λόγω πανδημίας, οι Russian Circles επέστρεψαν στη χώρα μας για ένα live που συνοδεύτηκε από ένα εκκωφαντικό sold out.

Το ξεκίνημα της βραδιάς περιελάμβανε τους εγχώριους Mass Culture ως support act. Το πενταμελές σχήμα ηχητικά κινείται σε πιο heavy και τραχείς δρόμους σε σχέση με τους headliners, κάτι που ίσως να παραξένεψε όσους από τους θεατές δεν είχαν επαφή με τη μουσική τους. H sludge τεχνοτροπία, τα επιθετικά φωνητικά, τα υπέρβαρα riff και τα καταιγιστικά τύμπανα αποτελούν τα βασικά στοιχεία της δουλειάς του γκρουπ, όπως αυτή έχει αποτυπωθεί στο πιο πρόσφατο πόνημα του Primal | Ephemeral (2018). Από την ανταπόκριση που έτυχαν πάντως μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως βρήκαν ευήκοα ώτα. Στο μισάωρο που τους αναλογούσε στη σκηνή κατάφεραν να ζεστάνουν το κοινό, κυριολεκτικά και μεταφορικά, σε μια βραδιά που έμοιαζε άκρως καλοκαιρινή παρά ανοιξιάτικη.

Μετά από ένα γρήγορο στήσιμο της σκηνής από του ίδιους, οι Russian Circles έλαβαν θέση επί σκηνής λίγο μετά τις 10. Αυτό που αντίκρισαν μπροστά τους ήταν ένα κατάμεστο Gagarin με κόσμο που διψούσε για ζωντανή μουσική. Από όσα έχουμε δει τους τελευταίους μήνες, από τότε δηλαδή που επανήλθε η συναυλιακή δραστηριότητα μετά από ένα διετές διάλειμμα ελέω COVID, μπορούμε να υποθέσουμε πως οι συνεχείς αναβολές live λειτούργησαν εν τέλει υπέρ τους κρίνοντας βάσει προσέλευσης. Οι συναυλίες ξένων σχημάτων που είχαν ανακοινωθεί προ πανδημίας (όπως η παρούσα) τώρα που πλέον διεξάγονται κανονικά σημειώνουν αξιοσημείωτη επιτυχία. Οπότε για ένα όνομα σαν τους Russian Circles που έχει χτίσει εδώ και χρόνια μια δυνατή σχέση με το εγχώριο ακροατήριο, δεν θα πρέπει να μας προξενεί εντύπωση το sold out.

Για να επιστρέψουμε στο αμιγώς μουσικό κομμάτι, η έναρξη της εμφάνισης του αμερικάνικου trio συνδυάστηκε με ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα κομμάτια της τελευταίας του δουλειάς, το Arluck (κι αφού προηγουμένως είχε ακουστεί από τα ηχεία το σχετικό Intro). Λίγο πιο μετά ήρθε μια από τις κορυφαίες στιγμές του live με το Harper Lewis από το θαυμάσιο Station (2008). Αυτή ήταν η μία από τις δυο επιλογές τους από το μακρινό παρελθόν, καθώς η μπάντα επικεντρώθηκε στο πιο πρόσφατο υλικό της, καλύπτοντας βασικά την τελευταία δεκαετία (από το Empros και... εμπρός δηλαδή).

Ένα πολύ βασικό στοιχείο για την επιτυχή έκβαση της βραδιάς ήταν ο πολύ καθαρός ήχος. Τέτοιοι εξαιρετικοί παίκτες πρέπει να έχουν τις σωστές προϋποθέσεις για να ακουστεί στο ακέραιο η λεπτοδουλειά τους. Αυτός που θα μπορούσε να χριστεί πρωταγωνιστής εκ των τριών,   χωρίς επιφυλάξεις, θα ήταν ο Dave Turncrantz με το φοβερό παίξιμο του στα τύμπανα. Ίσως κάποιοι να παρατηρούσαν ότι το ρεπερτόριο του δεν είναι ιδιαίτερα ευρύ ή πολυποίκιλο, όμως όλοι θα πρέπει να του βγάλουμε το καπέλο, καθώς ήταν πραγματικά φανταστικός. Από κοντά ο λουσμένος στον ιδρώτα Brian Cook με το ογκωδέστατο μπάσο του που σε σημεία έκανε τον χώρο να σείεται. Η ψυχή του γκρουπ βέβαια θα είναι πάντοτε ο Mike Sullivan, την κιθάρα του οποίου θα θέλαμε ένα κλικ πιο ψηλά στη μίξη, αλλά αυτό είναι μια καθαρά τεχνική λεπτομέρεια που δεν επηρεάζει καθοριστικά τη συνολική εικόνα του live. 

Αν κάπου εδώ έπρεπε να ξεχωρίσουμε το απόλυτο highlight της όλης βραδιάς, αυτό θα μπορούσε να είναι μόνο ένα: το Youngblood. Ας μη γελιόμαστε, τίποτα δεν μπορεί να σταθεί πλάι του. Μιλάμε σαφώς για μια από τις κορυφαίες τους συνθέσεις, η οποία εδώ έτυχε μιας κολασμένης εκτέλεσης που σήκωσε το Gagarin στο πόδι.

Κάπως έτσι επέλεξαν να μας αποχαιρετίσουν, τι θα μπορούσε άλλωστε να το διαδεχτεί; Το κοινό ζήτησε και encore αλλά το γκρουπ δεν είχε προετοιμάσει κάτι έξτρα οπότε μετά από σχεδόν μιάμιση ώρα έπεσε οριστικά αυλαία. Χορταστική, καυτή και απολαυστική η εμφάνιση των Αμερικανών, οι οποίοι διατηρούν τη σημαία ψηλά παρότι ο ήχος τους δεν βρίσκεται στο peak του εδώ και χρόνια. Μη λησμονούμε εξάλλου πως υπήρξαν εκ των στυλοβατών του post metal και με μια αρχική τριάδα δίσκων, που δύσκολα πλησιάζεται, ως σημαντικότατη παρακαταθήκη.

Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής