Μετά από ένα πλούσιο συναυλιακό καλοκαίρι (πιθανότατα το πλουσιότερο που έχουμε ζήσει), ο Σεπτέμβρης αναμενόμενα κινείται σε χαλαρότερους ρυθμούς, με live κυρίως εγχώριων ονομάτων σε ανοιχτούς χώρους (με σύμμαχο, προς το παρόν, και τον καλό καιρό) που σημειώνουν όμως αξιοπρόσεκτη προσέλευση κοινού. Για τους φίλους του πιο σκληρού ήχου το δίδυμο 1000mods - Godsleep ήταν ένας πολύ καλός λόγος για να βρεθούν στην Τεχνόπολη, της οποίας παρεμπιπτόντως παραδοσιακά ταιριάζουν οι σεπτεμβριάτικες συναυλίες.
Περίπου στις 8:20 τα τέσσερα μέλη των Godsleep ανέβηκαν στη ευρύχωρη σκηνή της Τεχνόπολης, τη στιγμή που στην πλατεία σιγά σιγά άρχιζε να συγκεντρώνεται το κοινό (νεανικής κατά βάση σύνθεσης, όπως μπορούσαμε να παρατηρήσουμε). Παρά το γεγονός ότι ήταν σχετικά νωρίς, το σχήμα έγινε δεκτό με ενθουσιασμό σε σημείο μάλιστα που με την πρώτη νότα που ακούστηκε να ανάψουν δύο καπνογόνα (ναι, ναι, το θέμα συζήτησης των φίλων των συναυλιών για αυτό το καλοκαίρι...). Για το συγκρότημα τα έχουμε γράψει πολλές φορές στο παρελθόν, οπότε δεν έχουμε κάτι επιπλέον να προσθέσουμε για τη μουσική του, πέρα από την αναμονή και τη συνακόλουθη περιέργεια για να ακούσουμε τον τρίτο του δίσκο.
Όσον αφορά το εκτελεστικό κομμάτι, οι Godsleep για ακόμα μια φορά μας έκαναν να αναλογιστούμε πόσο πολύ έχουν προοδεύσει σε σχέση με την πρώτη φορά που τους είχαμε δει πριν πολλά χρόνια, πριν καν κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους και ήταν ακόμα αρκετά άγουροι. Με τα χρόνια οι συνθέσεις βελτιώθηκαν, η αυτοπεποίθηση μεγάλωσε, ενώ και η προσθήκη της Amie με την τρέλα και την ενέργεια της πρόσθεσε το κάτι παραπάνω.
Στην Τεχνόπολη είχαν την τύχη ο ήχος τους να είναι πραγματικά εξαιρετικός, με σωστή ένταση, όσο καθαρός χρειαζόταν για να ακούγονται όλες οι λεπτομέρειες και χωρίς σκαμπανεβάσματα σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Αν σε αυτό το δεδομένο προσθέσουμε πως οι μουσικοί της μπάντας είναι ικανότατοι, τότε έχουμε τα βασικά εχέγγυα για ένα καλό live. Κι όντως έτσι αποδείχθηκε στην πράξη, καθώς για περίπου ένα 45λεπτο το γκρουπ υπήρξε πράγματι απολαυστικό. Με αφετηρία το Ex Nowhere Man και κατάληξη το Ded Space (αμφότερα έχοντας ως κοινή συνισταμένη το στίχο “coming of age” που εν τέλει έδωσε και το όνομα στο δεύτερο άλμπουμ τους) φρόντισαν ενδιάμεσα να κάνουν μια στάση το ντεμπούτο τους (This Is Mine) ενώ μας παρουσίασαν και μια φρέσκια σύνθεση (με την Amie μάλιστα στη δεύτερη κιθάρα). Η όλη παρουσία τους επί σκηνής επιβεβαίωσε πως ήταν όντως μια ιδανική επιλογή για το ξεκίνημα της βραδιάς.
Οι 1000mods ανήκουν στα ουκ ολίγα ονόματα που κυκλοφόρησαν άλμπουμ με το ξέσπασμα της πανδημίας κάτι που σήμαινε πως ήταν πρακτικά αδύνατο να προμοτάρουν το δίσκο μέσω συναυλιών. Τώρα που οι συνθήκες είναι πιο ευνοϊκές η μπάντα πήρε τους δρόμους εντός και εκτός Ελλάδας για να παρουσιάσει για πρώτη φορά στην ουσία το Youth Of Dissent. Εδώ να σημειωθεί πως είχαμε να τους δούμε στην πρωτεύουσα σε “δική τους” συναυλία, όχι ως συμμετοχή σε φεστιβάλ, περίπου 4 χρόνια, κάτι που επισήμανε από μικροφώνου ο Δάνης στην αρχή της εμφάνισης τους.
Έχοντας γράψει άπειρα χιλιόμετρα με το βανάκι τους, δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από ένα καταιγιστικό live από τους Κορίνθιους, περιέργεια είχαμε μόνο για το ποια κομμάτια θα έβρισκαν θέση στο setlist τώρα που οι επιλογές είναι πάρα πολλές. Το γκρουπ προσπάθησε να τους ικανοποιήσει όλους. Ξεκίνησε με το Above 179 από το προηγούμενο LP του Repeated Exposure To… και αμέσως μετά έκανε μια βουτιά στο παρελθόν και το περίφημο ντεμπούτο του Super Van Vacation με κορυφαίο Road to Burn. Στην εξέλιξη του live το Youth of Dissent πήρε το χώρο που του αναλογούσε (χωρίς να γίνει κατάχρηση του χρόνου), με καλύτερη στιγμή από τα κομμάτια που ακούστηκαν να θεωρείται δικαίως το Warp. Φυσικά εκτός κάδρου δεν έμεινε κανένα άλμπουμ τους, οπότε και το Vultures είχε τη δική του εκπροσώπηση, με το Low μάλιστα να καταγράφεται στα highlights με το κλασικό πλέον δρώμενο με όλους τους θεατές καθισμένους στο δάπεδο. Στις πολύ δυνατές στιγμές οπωσδήποτε θα συμπεριλαμβάναμε επίσης το αγαπημένο των φαν El Rollito, το midtempo She καθώς και το εκρηκτικό In to the Spell.
Οι νεώτεροι της παρέας, ίσως να αναρωτήθηκαν κάποια στιγμή για την κορύφωση της βραδιάς, οι πιο παλαιοί φίλοι της μπάντας ως πιο υποψιασμένοι δεν είχαν καμία αμφιβολία, δυο κομμάτια μόνο θα μπορούσαν να κρατηθούν για το φινάλε. Με το πρώτο εξ αυτών επέστρεψε το συγκρότημα στη σκηνή για το encore, ο λόγος φυσικά για το Vidage, το καλύτερο κομμάτι που έχουν γράψει (δεν θα βαρεθούμε να το γράφουμε). Αμέσως μετά ήταν η σειρά του Super Van Vacation για μια μακροσκελή, χαοτική εκτέλεση για να κλείσει η συναυλία με τον πλέον κατάλληλο τρόπο.
Κάνοντας ταμείο, μπορούμε να πούμε δίχως επιφυλάξεις πως φύγαμε απόλυτα ικανοποιημένοι. Και οι δύο μπάντες ήταν εξαιρετικές σε όλα. Για τους headliners της βραδιάς απλώς να προσθέσουμε πως μας είχαν λείψει ελαφρώς, γιατί έχουμε συνηθίσει να τους βλέπουμε συχνά κάθε χρόνο, οπότε το απολαύσαμε δεόντως. Σύντομα λογικά θα υπάρξει συνέχεια, πλέον σε κλειστούς χώρους.
Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Σπύρος Φατούρος
