Με ένα εύκολο sold out επέστρεψε στη χώρα μας μετά από μια και πλέον δεκαετία ο Steve Vai για να επιβεβαιώσει πως παραμένει κορυφαίος στο είδος του αλλά και ένας γνήσιος entertainer.

Μόνο έκπληξη δεν προκάλεσε πως τα εισιτήρια για την εμφάνιση του Steve Vai στο Fuzz είχαν εξαντληθεί ήδη από την προηγούμενη μέρα. Είναι δεδομένο πως έχει πιστό κοινό στη χώρα μας καθώς επίσης πολλοί ήταν αυτοί που δεν ήθελαν να χάσουν μια μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσουν από κοντά ένα βιρτουόζο - και δεν μιλάμε μόνο για μουσικούς, αλλά και απλούς μουσικόφιλους.

Ο Vai ήρθε στη χώρα μας έχοντας αρκετά νέα όπλα στην φαρέτρα του: ένα πρόσφατο νέο άλμπουμ (Inviolate, 2022), ένα δεύτερο άλμπουμ που ηχογραφήθηκε πριν από 30 χρόνια αλλά κυκλοφόρησε μόλις τώρα (Vai/Gash, 2023), καθώς και το τεχνολογικό επίτευγμα που ονομάζεται Hydra. Στην πράξη βέβαια μόνο το πρώτο είχε σημαντική εκπροσώπηση, ενώ τα άλλα δυο είχαν μηδενική (το πρώτο) ως ελάχιστη (το δεύτερο) παρουσία.

Αυτό βέβαια μικρή σημασία είχε για την εξέλιξη της συναυλίας. Ο Vai κατάφερε να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού χωρίς δυσκολία για 2 ώρες και 20 λεπτά (!!!). Άλλωστε το live είχε σχεδιαστεί με προσοχή μέχρι και στην τελευταία λεπτομέρεια, κι όταν το λέμε το εννοούμε κυριολεκτικά. Στα συν τα γουστόζικα βίντεο που έπαιζαν στο background - στα οποία, ναι, περιλαμβανόταν και αυτή η σκηνή από το Crossroads.

Οι μουσικοί που τον συνοδεύουν δεν θα μπορούσαν να είναι κάτι άλλο από παιχταράδες στα όργανά τους και η σύνθεση της Steve Vai touring band είναι σχεδόν κλασική, αφού μόνο ο Dante Frisiello ηρθε στην μπάντα δυο χρόνια πριν και οι υπόλοιποι (Jeremy Colson ντραμς, Philip Bynoe μπάσο) βρίσκονται μαζί του εδώ και περίπου μια εικοσαετία (ο Bynoe λίγο λιγότερο)! Υποδείγματα επαγγελματιών μουσικών, λέω εγώ, σε θέσεις που για να σταθείς όρθιος πρέπει και οι ικανότητές σου να βρίσκονται σε τρομερά υψηλό επίπεδο, αλλά και το work ethic σου να “αναγκάζει” τον εργοδότη σου να σε κρατάει αναπόσπαστο μέλος της μπάντας του.

Πάντως πρέπει να γίνεται σε όλα τα επίπεδα αυτη η αυστηρή επιλογή: Ακόμα και οι τεχνικοί της σκηνής βρίσκονταν σε τέτοιο επίπεδο ώστε μπορούσαν να σταθούν ως κιθαρίστες δίπλα στον τιτάνα Vai (χαρακτηριστικό το στιγμιότυπο με τις πέντε κιθάρες δίπλα δίπλα), ενώ ο ένας από αυτούς μας άφησε άναυδους στο τέλος του κανονικού σετ της συναυλίας με τα οπερετικά (!!!) φωνητικά του στην απίθανη εκτέλεση του For The Love Of God.

Και αν πιστεύετε πως ένα live με instrumental συνθέσεις κατά 99% και χωρίς κανένα stand μικροφώνου επί σκηνής θα χαρακτηριζόταν μάλλον από αμήχανη σιωπή στα κενά μεταξύ των κομματιών, τότε έχετε πέσει εντελώς έξω! Ο Vai χρησιμοποιώντας ένα ασύρματο μικρόφωνο μίλησε και μάλιστα πολύ (μετά από παραίνεση της συζύγου όπως δήλωσε...). Μάλιστα πέρα από τις τυπικές ευχαριστίες είπε και πράγματα με ουσία, όπως ιστορίες που συνδέονταν με τις συνθέσεις και όχι μόνο. Το κοινό κρεμόταν από τα χείλη του όσο μιλούσε, ως φυσική συνέχεια της αμέριστης προσοχής στα δάχτυλά του όσο έπαιζε.

Πολλοί περίμεναν να δουν από κοντά την Hydra, την εντυπωσιακή νέα custom κιθάρα με τα τρία “κεφάλια”, η οποία χρησιμοποιήθηκε (επάνω σε βάση αυστηρά - δεν παίζεται στα χέρια κανενός φυσιολογικού ανθρώπου!) μονάχα στο κομμάτι που γράφτηκε για αυτήν (Teeth Of The Hydra). Ως stunt prop ήταν φυσικά εξαιρετική, ως ουσία δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο, όμως δεν πρέπει να υποτιμηθεί ως πρόσθετος πόλος έλξης της κιθαριστικής κοινότητας στο συγκεκριμένο live. Λέτε όμως ολόκληρος Vai να χρειαζόταν κάτι άλλο πέρα από τη δική του παρουσία για να προσελκύσει τους φανς που άπλωναν τα χέρια για μία απαλή έστω αφή της κιθάρας του όσο εκείνος πλησίαζε στις πρώτες σειρές;

Κλείνοντας υπέροχα με το Taurus Bulba (το 4ο και τελευταίο μέρος της Fire Garden Suite), μονάχα τεράστια χαμόγελα έβλεπες στο κοινό και στην σκηνή. Ακόμη και στην εποχή που οι guitar heroes μπορεί να μοιάζουν με αναχρονιστικά κατάλοιπα της εποχής που μεσουρανούσε το hard rock (ως γενικός όρος που περικλείει πολλά είδη), μουσικόφιλοι όλων των ηλικιών και γνωστικων βαθμίδων του αντικειμένου μπορεσαν να απολαύσουν ένα κιθαριστικο show, στημένο σωστά ώστε να μην μένει μόνο στην επίδειξη υψηλής τεχνικής, αλλά και να προσφέρει ψυχαγωγία και διασκέδαση, προσθέτοντας λιτές και ευαίσθητες στιγμές σαν το μαγευτικό Whispering A Prayer. Έναν τέτοιον entertainer δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλα 11 χρόνια για να τον ξαναδούμε στα μέρη μας…

Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος - Μιχάλης Κουρής

Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής