Τετάρτη, 18 Νοεμβρίου 2015 11:57

Συνέντευξη: Black Hat Bones

Written by 

Οι Black Hat Bones αποτελούν μια από τις ανερχόμενες δυνάμεις του εγχώριου heavy rock, κάτι που επιβεβαίωσε και η πρώτη ολοκληρωμένη προσπάθεια τους, το High Gain Devil Rockers, το οποίο κυκλοφόρησε πριν ένα χρόνο περίπου. Το Soundgaze μίλησε με το συγκρότημα με τη σπαρτιάτικη καταγωγή για την αποδοχή του ντεμπούτου τους, την ελληνική σκηνή, τους δίσκους που τους σημάδεψαν και για πολλά άλλα ακόμα τα οποία μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω.

 

- Τώρα που το High Gain Devil Rockers έχει κάνει ήδη τον κύκλο του, πως σας φαίνεται η μέχρι σήμερα διαδρομή του;

Κράτησε όσο έπρεπε και ίσως λίγο παραπάνω καθώς κάποια από τα κομμάτια τα παίζαμε χρόνια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ανταπόκριση που είχαμε στην μέχρι τώρα πορεία του μας έδωσε το ''σπρώξιμο'' που χρειαζόμασταν για να ξεκινήσουμε τη δημιουργία του διαδόχου του.

 

- Καταφέρατε να κάνετε το όνομα σας γνωστό πριν καν κυκλοφορήσετε τον πρώτο σας δίσκο. Πώς το πετύχατε αυτό; Προήλθε από τα πολλά live σας ή λειτούργησε και εδώ η λογική «από στόμα σε στόμα» μεταξύ όσων παρακολουθούν την εγχώρια σκηνή;

Φαντάζομαι τα αρκετά live που έχουμε κάνει ως τώρα και η αγάπη που έχουμε γι’ αυτή τη μουσική βοήθησαν στο να ακουστούμε κάπως περισσότερο και ίσως και να λειτούργησε και η λογική «από στόμα σε στόμα» για να μας γνωρίσουν νέοι φίλοι.

 

- Πόσο δύσκολη είναι, από οικονομικής άποψης, η κυκλοφορία ενός άλμπουμ; Πόσο εύκολη, από την άλλη, είναι η διαδικασία ηχογράφησης ενός δίσκου με δεδομένη την συνεχή εξέλιξη της τεχνολογίας;

Ίσως είναι μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες στην κυκλοφορία ενός δίσκου το οικονομικό, αλλά αν το θες πολύ, σίγουρα θα δουλέψεις ή θα πουλήσεις όργανα και γενικά στο τέλος θα βρεθούν τρόποι να ξεπεραστεί. Σίγουρα η τεχνολογία έχει κάνει πιο εύκολα τα πράγματα πλέον, άλλα εφόσον χρειάζεται να παίξεις και να τραγουδήσεις δεν είναι και η πιο απλή διαδικασία.

 

- Τα τελευταία χρόνια σημειώνεται υπερπαραγωγή στο ελληνικό heavy rock, αισθάνεστε μήπως ότι έχει κορεστεί ο χώρος; Θεωρείτε πιθανό το ενδεχόμενο να ατονήσει το ενδιαφέρον του κοινού στο άμεσο μέλλον;

Το γεγονός ότι δημιουργούνται συνεχώς νέα πράγματα στο χώρο αυτό είναι καλό γιατί βλέπεις πως υπάρχει όρεξη για μουσική. Τώρα αν αυτός ο χώρος συνεχίσει ή κάνει τον κύκλο του είναι δύσκολο να το προβλέψεις. Όσοι καταφέρουμε να αντέξουμε στο χρόνο θα προσπαθήσουμε όμως και στο τέλος θα το σώσουμε το ΡΟΚ. Επομένως όσο υπάρχουν νέες και ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες το ενδιαφέρον δύσκολα θα ατονήσει.

 

- Υπάρχει μεταξύ των ελληνικών heavy rock συγκροτημάτων η αίσθηση της «σκηνής» (με την έννοια της αλληλοβοήθειας και αλληλοϋποστήριξης) ή έχουμε δρόμο να διανύσουμε για να αποκτήσουμε κάτι τέτοιο;

Κανονικά πρέπει να υπάρχει και όντως σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχει η αλληλεγγύη, άλλα όπως και ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος, έτσι και σε αυτό το χώρο μπορεί να υπάρξουν μικρές αντιπάθειες. Στην τελική όμως πέρα από τις μικροδιαφορές όλοι στον ίδιο ποταμό πλέουμε, οπότε καλό θα είναι να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο και αυτό πρώτα απ' όλα για να επανέλθει ο χαμένος σεβασμός του μουσικού προς τον μουσικό.

 

- Αισθάνεστε καθόλου άγχος όταν παίζετε support σε κάποιο γνωστό όνομα του εξωτερικού, μπροστά σε μεγάλο κοινό (όπως για παράδειγμα με τους Clutch);

Πάντα υπάρχει στην αρχή αυτό το ωραίο άγχος πριν από ένα live, σε όλες τις περιπτώσεις όμως οι πρώτες νότες και η ενέργεια του κόσμου το διώχνουν και όσο μεγαλύτερο το κοινό, τόσο πιο εύκολο. Το σημαντικό με αυτά τα μεγάλα support είναι ότι πάντα έχεις κάτι καινούργιο να μάθεις.

 

- Ποια ήταν τα μουσικά ερεθίσματα που σας οδήγησαν στο να καταπιαστείτε με το συγκεκριμένο μουσικό είδος;

Όλοι είχαμε τους ήρωες μας όταν ονειρευόμασταν κάποια στιγμή να δημιουργήσουμε μια μπάντα και είναι οι γνωστοί ''μάστορες'' του ήχου αυτού όπως οι ΑC/DC, οι Motorhead, οι Kiss, οι Sabbath, προφανώς οι Hellacopters και αρκετοί άλλοι που βοήθησαν στο να μας ταχταρίσει το ΡΟΚ στα γόνατά του.

 

- Στον ευρύτερο χώρο του heavy rock κυριαρχούν δύο «σχολές», η αμερικάνικη και η ευρωπαϊκή. Ποια προτιμάτε εσείς και ποια πιστεύετε ότι είναι πιο κοντά στο ύφος σας;

Η ευρωπαϊκή είναι πιο κοντά στα ακούσματά μας, αλλά υπάρχει και η Αυστραλιανή των AC/DC την οποία έχουμε σαν ευαγγέλιο. Κάποιες φορές ίσως και να πλησιάζουμε και προς την αμερικάνικη, οπότε μάλλον έχουμε στοιχεία απ' όλες.

 

- Στην υποθετική περίπτωση που θα μπορούσατε να διατηρήσετε στην κατοχή σας έναν μόνο δίσκο ποιος θα ήταν αυτός;

Αν μιλάμε για κάποιο δίσκο που θα θέλαμε να έχουμε γράψει εμείς και επειδή ένας είναι δύσκολη επιλογή, τότε αν δεν ήταν το ''High Voltage'' των AC/DC, θα ήταν το ''Supershitty to the Max!'' από Hellacopters.

 

Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος

 

 

Ο Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε στη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 (συγκεκριμένα τη χρονιά για την οποία έχει τραγουδήσει ο Jimi Hendrix), όταν πια οι Joy Division είχαν πάψει ήδη να υπάρχουν από καιρό (ευτυχώς υπήρχαν οι New Order!). Μετά από χρόνια αναζητήσεων ανακάλυψε αυτό που έψαχνε σε μια έρημο, έκτοτε λατρεύει οτιδήποτε σχετίζεται με τους Kyuss. Πιστεύει ότι αν δεν υπήρχε το rock & roll θα έπρεπε να το έχουμε ανακαλύψει. Επίσης, είναι βέβαιος ότι ο Έλβις ζει κάπου ανάμεσα μας… 

Νέα Δίσκοι      Συναυλίες Συνεντεύξεις Στήλες Archive    Rookie's corner   Artist Index
 Επικαιρότητα   Κριτικές Συναυλιών Text Interviews Music Scouting      
 Ενημερώσεις   Προτάσεις για συναυλίες   Memory Lane      
        Local Jams
     
        Record Shuffle      
        Άρθρα