Οι Puta Volcano είναι ένα από τα εγχώρια heavy rock σχήματα που έχουμε ξεχωρίσει από καιρό. Πέρυσι κυκλοφόρησαν το πολύ αξιόλογο The Sun και έκαναν ακόμα πιο αισθητή την παρουσία τους στην αποκαλούμενη «stoner σκηνή». Αυτό το Σάββατο (9/1) εμφανίζονται, μαζί με τους Angry Boy Jester, στο An Club, με αυτή την αφορμή ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες με τον Alex, κιθαρίστα της μπάντας.
Ουσιαστικά το The Sun δεν είναι το ντεμπούτο σας αλλά η δεύτερη δουλειά σας, εσείς το αντιμετωπίσατε ως την πρώτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία σας ή ως το δεύτερο βήμα της πορείας σας;
Είναι σίγουρα ένα δεύτερο βήμα και το αντιμετωπίσαμε έτσι. Απλά επειδή όπως όλοι μαθαίνουμε είναι ένα σχετικά πιο σταθερό βήμα, πιο κοντά στη μουσική που έχουμε στο μυαλό μας.
Το The Sun κυκλοφορεί μόνο σε βινύλιο. Πώς και δεν επιλέξατε το cd που είναι πιο εύκολο στην παραγωγή και διανομή; Σκοπεύετε να το βγάλετε και σε cd μελλοντικά; Από την άλλη το Represent Victory Below Eye κυκλοφόρησε μόνο σε cd και μάλιστα σε περιορισμένα αντίτυπα, πως μπορεί να το αποκτήσει κάποιος πλέον; Υπάρχει πιθανότητα επανακυκλοφορίας του κάποια στιγμή;
Διαλέξαμε το βινύλιο για τη φυσική μορφή του δίσκου, γιατί γνωρίζει νέα άνθιση και στα μάτια μας αντιπροσωπεύει μια πλευρά της μουσικής που έχει χαθεί λίγο. Σε αναγκάζει να βγεις από την μαζική και τυχαία αναπαραγωγή της και δίνεται μια ευκαιρία στο άλμπουμ να ακουστεί στο σύνολό του. Το ότι δεν κυκλοφόρησε και σε cd ήταν καθαρά θέμα κόστους. Μακάρι να υπάρχει μεγάλη ζήτηση για το άλμπουμ και να έχουμε την ευκαιρία να το ξανακυκλοφορήσουμε σε cd. Μέχρι τότε και τα δύο άλμπουμ είναι διαθέσιμα για digital download στο bandcamp.
Πως ήταν η διαδικασία της ηχογράφησης του The Sun, με δεδομένο ότι δεν είχατε αυτή τη φορά τη συνδρομή μιας τόσο ισχυρής προσωπικότητας όπως ο Chris Tsangarides στην παραγωγή;
Δεν άλλαξε κάτι στον τρόπο που αντιμετωπίσαμε τον Γιάννη Νικολακόπουλο που μας ηχογράφησε επειδή δεν είναι ο Chris Tsangarides. Κάθε άνθρωπος που είναι πρόθυμος να ανεχτεί 4 μουσικούς στο στούντιο και καταφέρνει να βγάλει ένα άλμπουμ είναι άξιος σεβασμού. Ο Γιάννης το έκανε και με το παραπάνω, κατάφερε να αποτυπώσει με πολλή προσωπική προσπάθεια τους Puta Volcano στην περίοδο του The Sun και αυτό για εμάς τον καθιστά μια πολύ ισχυρή προσωπικότητα.
Πιστεύετε ότι τα γυναικεία φωνητικά είναι από τα στοιχεία που έκαναν το γκρουπ να ξεχωρίσει, μιας και ο συγκεκριμένος χώρος (το heavy rock γενικότερα) ανδροκρατείται ή συναντήσατε κάποια διστακτικότητα στην αποδοχή από το κοινό εξαιτίας αυτού;
Σίγουρα είναι μεγαλύτερη πρόκληση το να μας αποδεχτεί ένα κοινό που έχει συνηθίσει και περιμένει να ακούσει αντρικά φωνητικά. Όμως το να αποδεχτούμε αυτόματα ότι αν συναντάμε διστακτικότητα οφείλεται στην Luna είναι λίγο αφελές, γιατί μπορεί απλά κάποιοι να είναι διστακτικοί επειδή δεν τους εκφράζουμε μουσικά και όχι επειδή έχουμε γυναικεία φωνητικά, το οποίο είναι απόλυτα θεμιτό. Οπότε εμείς κυρίως ασχολούμαστε με το να γίνουμε καλύτεροι στο να γράφουμε και να παίζουμε την μουσική μας, με την πεποίθηση ότι στην πορεία το κοινό μας θα ακολουθήσει.
Πως είναι η μετάβαση από τους μικρούς χώρους (όπως για παράδειγμα το 6dogs) σε πολύ μεγαλύτερους (όπως το Terra Vibe για το Rockwave); Είναι άραγε δύσκολο και το αντίστροφο, να προσαρμοστείς ξανά στα δεδομένα του μικρού χώρου;
Ίσως είναι δύσκολο για μια μπάντα που κάνει tour αποκλειστικά σε στάδια να γυρίσει σε μικρά venues, αλλά ακόμα και οι πιο πετυχημένες ελληνικές μπάντες είναι σαν στο σπίτι τους στα μικρά stages και νομίζω καμία τους δεν θα ήθελε να το στερηθεί, γιατί υπάρχει μια όμορφη αμεσότητα. Από την άλλη τα μεγάλα stages είναι μια δοκιμασία σε όλα τα επίπεδα, πρέπει η μπάντα να έχει βρει τον ήχο της, να μπορεί να ελιχθεί στο πλαίσιο μιας μεγάλης παραγωγής χωρίς να γίνεται εμπόδιο και φυσικά να δει αν έχει αυτό που χρειάζεται για να κάνει κτήμα της ένα πολύ μεγάλο stage και το αντίστοιχο κοινό από κάτω. Οπότε θεωρούμε τυχερούς τους εαυτούς μας που είχαμε μια τέτοια ευκαιρία και ελπίζουμε να επαναληφθεί σύντομα.
Πόσο δύσκολο είναι, από οικονομικής άποψης, να διατηρείς ενεργό ένα rock συγκρότημα αυτή την εποχή; Έχετε βρεθεί ποτέ στο σημείο να σκεφτείτε ότι δεν αξίζει να δαπανάς χρήμα και κόπο σε αυτό;
Ανέκαθεν ήταν δύσκολο και είναι στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο εμπόδιο, αλλά όταν κρατάς στα χέρια σου το άλμπουμ σου δεν το σκέφτεσαι δεύτερη φορά να το ξανακάνεις.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια οι heavy rock συναυλίες μάζευαν λιγοστό κόσμο, πλέον, όμως, έχουν εξελιχθεί σε σίγουρη λύση για τους promoters. Έχετε σκεφτεί ότι μπορεί να πρόκειται για μια τάση που μπορεί σύντομα να τελειώσει και να επιστρέψουμε στις παλαιότερες εποχές;
Δεν πιστεύω ότι μάζευαν λιγοστό κόσμο, απλά αρχίζει και περνάει ξεκάθαρα στα χέρια πιο νέων ανθρώπων οπότε εξελίσσεται και φαίνεται πιο mainstream από παλιότερα. Σίγουρα αν τελειώσει θα είμαστε ήδη σε νεότερες εποχές οπότε μόνο καλό μπορεί να είναι αυτό.
Για όλους εμάς που έχουμε μεγαλώσει τη δεκαετία του ‘90 η μουσική σκηνή της μας φαίνεται θαυμάσια, ήταν όμως όντως τόσο σπουδαία;
Κάθε γενιά έχει μια χρυσή δεκαετία την οποία αναπολεί και βάζει στο ψηλότερο δυνατό βάθρο. Για εμάς μπορεί να είναι τα 90s με το grunge αλλά σίγουρα κάποτε έλεγαν το ίδιο για το ragtime και τα Big Bands. Το ότι υπάρχει κόσμος που δεν είχε γεννηθεί τότε και κρατάει ζωντανά όλα αυτά τα είδη σημαίνει πως έχουν τη θέση τους στη μουσική.
Σε λίγες μέρες παίζετε στο ΑN μαζί με τους Angry Boy Jester, τι έχετε ετοιμάσει για αυτό το live; Να περιμένουμε να ακούσουμε και ακυκλοφόρητο υλικό;
Το live θα περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο αλλά μπορεί να σκάσει μύτη και τίποτα νέο.
Τι περιλαμβάνουν τα επόμενα βήματα για το συγκρότημα; Να αναμένουμε έντονη συναυλιακή δραστηριότητα ή περιορισμένες εμφανίσεις;
Τα άμεσα σχέδια είναι να φορτώσουμε τα μπαγκάζια μας και να παίξουμε εκτός Αθήνας.
