Αυτή την Παρασκευή κλείνουμε οριστικά τη συναυλιακή χρονιά με το πιο δυνατό εγχώριο live που μπορούμε να φανταστούμε. Οι Tardive Dyskinesia παρουσιάζουν το τελευταίο τους άλμπουμ Harmonic Confusion στη σκηνή του Κυττάρου και με συνοδοιπόρους τους Still Falling και Insect Radio έιναι σίγουρο πως θα πέσουν κορμιά (μπείτε στο link της εκδήλωσης για περισσότερες πληροφορίες). Με αφορμή τη συναυλία, ο Μιχάλης Κουρής άδραξε την ευκαιρία να απευθύνει κάποιες ερωτήσεις στην μπάντα, με τον ντράμερ Νίκο Αργυρόπουλο στη θέση του ανακρινόμενου.
Ξεκινάω με μία ερώτηση που μπορεί να φαίνεται τυπική: Τι σημαίνει για σας ότι κυκλοφορήσατε αισίως το 4ο άλμπουμ σας;
Σημαίνει πως η μπάντα διατηρείται ενεργή, δραστήρια και συνεχίζει την δισκογραφική της πορεία. Σημαίνει επίσης την κατά τι, καλλιτεχνική της ωρίμανση μιας που το Harmonic έρχεται να αποδώσει νέα μουσικά και συνθετικά στοιχεία στη μουσική μας όπως η ακόμη περισσότερο, πολυεπίπεδη γραφή και σύνθεση, πιο βατά θέματα και riffs, περισσότερα καθαρά φωνητικά, μεγαλύτερο και πιο απλωμένο μελωδικό φάσμα, περισσότερα όργανα (σαξόφωνα, τσέλλο, πιάνο, πλήκτρα). Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα και χαιρόμαστε ιδιαιτέρως που βρίσκει και ανταπόκριση από τον κόσμο.
Η συναυλία της 30/12 γίνεται με αφορμή το νέο σας δίσκο με τίτλο Harmonic Confusion. Θεωρώ το εξώφυλλο του άλμπουμ ιδιαίτερα επιτυχημένο, καθώς απεικονίζει τον τίτλο πολύ γλαφυρά. Θα θέλατε να μας δώσετε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό;
Ναι σαφώς. ΣΥΓΧΥΣΗ θα νιώσει ο ακροατής μετά το πρώτο άκουσμα του δίσκου. ΑΡΜΟΝΙΑ θα νιώσει μετά το 2ο, 3ο (ή όσο χρειάζεται ο καθένας) όταν θα εξοικειωθεί με την θεματολογία και τη ροή των κομματιών. Συνιστώ δοσολογία ακρόασης 1 το πρωί, 1 το μεσημέρι και 1 το βράδυ καθημερινά από σήμερα και για τις επόμενες 2 έως 4 εβδομάδες. Ξέρω δεν θα είναι κάτι απλό και οι αντιδράσεις και οι μορφασμοί που θα πάρει ο καθένας θα είναι σαν το πρόσωπο στο εξώφυλλο, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον δημιουργό του και ζωγράφο Νίκο Γυφτάκη. Το συγκεκριμένο έργο ονομάζεται “Self portrait I” και είναι πίνακας διαστάσεων 160*120 πουλημένος αν θυμάμαι καλά κάπου στην Βραζιλία. Ο Μάνθος τον είδε στο προσωπικό site του Νίκου, μας τον έδειξε, μας άρεσε και έτσι τον προσεγγίσαμε και αφού τον συγχαρήκαμε για την απίστευτη δουλειά του, του ζητήσαμε την άδεια να τον κάνουμε εξώφυλλο γιατί θεωρήσαμε και εμείς ότι αποτυπώνει χαρακτηριστικά τoν τίτλο αλλά και την μουσική του δίσκου γενικότερα.
Το εξώφυλλο του Harmonic Confusion
Τι feedback λαμβάνετε από την υποδοχή που επιφύλαξε το κοινό και ο ειδικός τύπος στο Harmonic Confusion; Ποιες είναι οι δικές σας προσδοκίες τώρα που έχει παρέλθει ένα χρονικό διάστημα 3-4 μηνών από την κυκλοφορία του;
Ο κόσμος αλλά και ο τύπος φαίνεται να αποδέχονται το Ηarmonic ως μία θετική εξέλιξη στον ήχο των Tardive. Έχουμε λάβει αρκετές και ενθαρρυντικές κριτικές από εκδόσεις και zines ευρείας κυκλοφορίας, τα οποία είναι ενδεικτικά απλώς της συνολικότερης αποδοχής του δίσκου. Οι προσδοκίες μας είναι να συνεχίσει ο δίσκος να έχει την καλή πορεία που έχει μέχρι σήμερα και εμείς να καταφέρουμε να τον αποδώσουμε ζωντανά σε όσο περισσότερο κοινό μπορούμε.
Ποια άλμπουμ, παλιά ή νεότερα, θα προτείνατε σε κάποιον φίλο της μουσικής σας προς ακρόαση παράλληλα με το νέο σας άλμπουμ;
Δύσκολη ερώτηση... Σίγουρα όμως δεν θα του πρότεινα κάτι που είναι κοντά στον ήχο μας, ίσως θα του έλεγα να ακούσει απο παλιά albums το 2112 των Rush, το Discipline απο King Crimson και τέτοια πράγματα.
Πρόσφατα φιλοξενήθηκε κριτική του δίσκου σας στο Prog Magazine, με ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια. Πιστεύετε πως ο “τεχνικός” ήχος γνωρίζει περίοδο ακμής;
Δεν ξέρω για περίοδο ακμής. Πάντως όλο και περισσότερο τεχνικά στοιχεία ξεπηδούν στην μουσική συγκροτημάτων που παραδοσιακά δεν ανήκουν κατ’ ανάγκη στον progressive χώρο. Όπως επίσης τα στεγανά των υποκατηγοριών της σκληρής μουσικής γίνονται όλο και πιο δυσδιάκριτα με αποτέλεσμα να ακούς albums που χαρακτηρίζονται από πολλά είδη και όχι μόνο από ένα. Σε κάποιους δεν αρέσει αυτό και το καταλαβαίνω. Η μουσική είναι για τον καθένα προσωπική υπόθεση. Δεν μπορείς να αμφισβητήσει πάντως το γεγονός ότι το τεχνικό στοιχείο έχει εμποτιστεί και αυτό στα είδη και τις λοιπές υποκατηγορίες και όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες αρέσκονται να πετάνε και καμιά progressive-ιά μέσα στη μουσική τους άμα λάχει. Και γιατί όχι;
Τι σας λέει ο όρος djent σήμερα; Πιστεύετε πως είναι ακόμη δόκιμος για να περιγράψει (ως ένα σημείο) τη μουσική σας;
Ο όρος djent από τη σύλληψη του μέχρι και σήμερα ήρθε να χαρακτηρίσει μπάντες και μουσικούς που λειτουργούν κατά κόρον με αυτόν τον multilayered τρόπο γραφής απαρτιζόμενο από υποκατηγορίες ακόμη και έξω από τον χώρο της σκληρής μουσικής. Είναι ομολογουμένως ένα είδος το οποίο έσπασε και αυτό με τη σειρά του κάποια στεγανά και χαρακτηρίζεται από πρωτοτυπία με τρόπο όμως που στα δικά μου αυτιά σαν Νίκος είναι από οριακά ανεκτό έως ενοχλητικό κάποιες φορές. Σαν τις μπόμπες που μας έφτιαχναν μικρούς στα πάρτυζ γενεθλίων, σκέψου να τις φτιάχναν μια σειρά μαρμελάδα μια σειρά τόνο, μια σειρά φραουλίτσα και μία σειρά μπιφτέκι. Ε κάτσε ρε φίλε! Δεν σου καίει τον εγκέφαλο; Κάποιες φορές και το στομάχι. Σε κάθε περίπτωση σημασία έχει η σύνθεση και η αίσθηση που αυτή σου αφήνει στο τέλος. Κάποιοι αρέσκονται. Δεκτόν.
Εμείς προσθέσαμε ροκιά και περισσότερη διάδραση. Θέλω να πιστεύω πώς δεν είναι το στοιχείο καθεαυτό που μας χαρακτηρίζει μιας που οι tardive υπήρχαν και πρίν την σύλληψη του όρου. Tέλος για τα πρακτικά θέλω να πώ πως οι Meshuggah ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ DJENT. Είναι απλά το βασικό συστατικό των μπαντών djent.
Γνωρίζεστε με πολλά άτομα που ασχολούνται με τη μουσική στην Ελλάδα. Ποια πρόσφατη δουλειά Ελλήνων μουσικών σας εξέπληξε θετικά και, ακόμη καλύτερα, αν έχετε υπόψη σας κάποια ονόματα που πιστεύετε πως θα μας απασχολήσουν μελλοντικά;
Οι Hail Spirit Noir και Aenaon με τις δισκάρες που βγάλανε πρόσφατα, οι Still Falling και Insect Radio που θα μοιραστούμε τη σκηνή την Παρασκευή, οι Βολιώτες Dendrites με το φοβερό ντεμπούτο τους. Κάτι πελλοπονήσια projects εκεί από μέλη Cockblockers, ακούσαμε φοβερά πράγματα αν το δουλέψουν τα παιδιά. Έτσι κάποιες περιπτώσεις που μου ήρθαν στο μυαλό πολύ γρήγορα τώρα. Αν κάτσω να σκεφτώ σίγουρα ο κατάλογος μεγαλώνει.
Το 2007 είχατε κάνει στο Αν Club ένα live tribute στους Pantera στη μνήμη του Dimebag Darrell, και αν θυμάμαι καλά ήσαστε η μοναδική μπάντα που έπαιξε (δεν ήμουν παρών). Αν κάνατε κάτι αντίστοιχο σήμερα, για ποια μπάντα θα το κάνατε;
Ούτε και εγώ ήμουνα (χαχα..). Ήταν με την παλιά σύνθεση.
Δεν νομίζω ότι θα κάναμε κάτι αντίστοιχο και αυτό γιατί έχουμε επικεντρωθεί περισσότερο στην απόδοση της δικής μας μουσικής. Πάντως ένα tribute Rush, King Crimson ή αν όχι tribute πάντως αποδόσεις κομματιών με το δικό μας ύφος ευρύτερα κάτι από το prog της δεκαετίας ’70 που είναι σταθερή και ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης και ιδεών θα ήταν πολύ ενδιαφέρον για μας πιστεύω. Δεν σου κρύβω ότι κάτι έχουμε ρίξει στο τραπέζι σαν ιδέα. Τσάακ! Νάτη κ’ η είδηση. (Χαχαχ..)
Σε πιο πρακτικά ζητήματα, από συζητήσεις με άλλους μουσικούς στην Ελλάδα (αν και στο εξωτερικό συμβαίνει το ίδιο) προκύπτει πως δύσκολα επιβιώνει μία μπάντα στις μέρες μας, πόσο μάλλον να γίνει full-time ενασχόληση από τους μουσικούς της. Πώς βιώνετε εσείς όλο αυτό; Υπάρχει μέλλον για τη μουσική και τους μουσικούς στην Ελλάδα;
Στην πτωχευμένη Ελλάδα όλα είναι πιο δύσκολα. Full time απασχόληση και σταθερό βιοπορισμό δεν σου προσφέρει καμία δουλειά πλέον. Εμείς όλοι στην μπάντα κάνουμε άλλη δουλειά το πρωί. Άλλοι το πρωί άλλοι το βράδυ (χαχαχ…) Ο Μάνθος είναι γραφίστας, ο Πέτρος μπαρμπέρης, ο Στέφανος παραγωγός, ο Κορνήλιος προγραμματιστής εγώ δικηγόρος. Δεν μπορώ να σκεφτώ πόσες μπάντες του χώρου μας (ευρύτερα ροκ) βιοπορίζονται από τη μουσική τους αυτή τη στιγμή. Θα εκπλαγώ αν είναι πάνω από 10. Εμείς χρηματοδοτούμε την μπάντα μόνοι μας, και ότι βγαίνει από live ή merch ξαναμπαίνει στη μπάντα για κάποια άλλη ενέργεια που τυχόν χρειάζεται. Δεν παίζουν αμοιβές δεν παίζουν κέρδη. Είμαστε μακρυά από αυτό. Δεν τίθεται κανέναν θέμα βιοπορισμού. Ότι βλέπεις και ακούς από Tardive είναι προσωπικός οίστρος, και πολύυυυυ δουλειά παράλληλα όμως με την προσωπική μας δουλειά ο καθένας.
Αν υπάρχει μέλλον για την μουσική και τους μουσικούς στην Ελλάδα... Ναι, γιατί να μην υπάρχει; Και εξαρτάται πώς το εννοείς. Η ερώτηση είναι λίγο πεσιμιστική. Μην την παρεξηγήσω όμως. Μουσική είναι τρόπος έκφρασης της ψυχής. Δεν θα σταματήσουμε να εκφραζόμαστε φίλε μου. Και εμείς οι μεταλλάδες είμαστε σκληροτράχηλοι σαν τις κατσαρίδες. Γλυτώνουμε και από πυρηνικό όλεθρο. Οπότε μην άγχεσαι. Εδώ θα’ μαστε!! (χαχαχ…)
Υπάρχει νόημα σε αυτό που λένε “διεθνή καριέρα” για σας;
Η καριέρα ενέχει και το στοιχείο του οράματος, πιστεύω. Καριέρα κάνει κάποιος στο αντικείμενο που έχει επιλέξει και εξελίσσεται και δημιουργεί σε αυτό. Εγώ έτσι το εκλαμβάνω. Καριέρα δεν θα έκανα ας πούμε αν πήγαινα σε σκυλάδικο της Γερμανίας. Έτσι δεν είναι; Δεν το μέμφομαι αλλά δεν θα είναι καριέρα αυτό. Θα είναι βιοπορισμός καθαρά. Επίσης η καριέρα έχει και μια διάρκεια. Δηλαδή ξεκινάς τώρα και θα μιλήσεις για καριέρα μετά από τουλάχιστον κάποια χρόνια δραστηριότητας.
Η ροκ και μέταλ μουσική είναι ξεκάθαρα γέννημα θρέμα Aγγλοσαξωνίας και από κει ευρύτερα κέντρο - βορειοευρωπαϊκή υπόθεση. Στην Ελλάδα πέραν των αναγνωρισμένων μπαντών που παραδοσιακά είναι μέσα στα διεθνή πράγματα, οι υπόλοιποι προσπαθούμε θεωρώ να ακολουθήσουμε τις καταστάσεις και να συμμετέχουμε όσο το δυνατόν περισσότερο σε events, σε live, σε κριτικές, σε προβολή γενικότερα και εκτός συνόρων. Άλλοι το ψάχνουν να το διοχετεύσουν μέσω παραδοσιακών μορφών εταιριών και άλλοι με πιο αυτοδιαχειριζόμενες και αυτοχρηματοδοτούμενες καταστάσεις όπως εμείς. Είναι δύσκολα σε κάθε περίπτωση και ο ανταγωνισμός χτυπάει κόκκινο. Αυτό είναι και το ωραίο όμως και αυτό που αγαπάμε να κάνουμε. Οπότε όλα καλώς νοούμενα.
Αφού σας ευχαριστήσω για το χρόνο που διαθέσατε για να απαντήσετε στις ερωτήσεις μας, οφείλω να ρωτήσω ποια ερώτηση στις συνεντεύξεις που έχετε κατά καιρούς δώσει σας ανάγκασε να κάνετε ένα τεράστιο facepalm;
Προσωπικά δεν έχω απαντήσει σε πολλές συνεντεύξεις αλλά πέραν αυτού δεν μπορώ να σκεφτώ ερωτήσεις που να προκαλούν facepalm. Συνήθως οι απαντήσεις το κάνουν αυτό. (Χαχαχ…)
Εμείς ευχαριστούμε για την ευκαιρία που μας δίνει το soundgaze.gr να λέμε εδώ το μακρύ και το κοντά μας. (Χαχαχα….)
Τα υπόλοιπα την Παρασκευή 30 στο Κύτταρο με Still Falling και Insect Radio.
Κείμενο / Ερωτήσεις: Μιχάλης Κουρής