Με αφορμή το live των Empty Frame στη γιορτή του βινυλίου (Vinyl Is Back στο Μουσείο Αυτοκινήτου) την Κυριακή 19/3 (στις 4:00 το απόγευμα) τους απευθύναμε μερικές ερωτήσεις ώστε να τους γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.
Φωτογραφία: Νίκος Κατσαρός
•Για "ζέσταμα" θα θέλατε να αναλάβετε τις συστάσεις; Ποιοί είναι οι Empty Frame και πως έχουν καταλήξει στη σημερινή τους σύνθεση;
Οι Empty Frame είναι μια παρέα φίλων, πρωτίστως, και μουσικών συνεργατών, δευτερευόντως. Ξεκινήσαμε το συγκρότημα κάπου στο 2005 με στόχο να παίξουμε rock, όχι με τις κλασικές φόρμες, αλλά, μαζί με τις δυνατές κιθάρες και το στιβαρό rhythm section να έχουμε κλασικά όργανα όπως το πιάνο, το τσέλο και το βιολί σε πρώτο πλάνο. Αυτά τα έντεκα χρόνια έχουμε κάνει πολλές συναυλίες εντός και εκτός Αθήνας και έχουμε κυκλοφορήσει τέσσερις δισκογραφικές δουλειές. Το ντεμπούτο μας «They Think We Are Eskimos» (2011) και τον δεύτερο δίσκο μας «The Blackbird Flies» (2014). Επίσης έχουμε κυκλοφορήσει δύο soundtracks, την μουσική για την τηλεοπτική σειρά «Ηρωίδες» και τη μουσική που συνθέσαμε για την παράσταση σύγχρονου χορού «Hands».
Ως πολυπληθής δημιουργική ομάδα, αντιμετωπίζετε δυσκολίες; Εκτός του ότι δε χωράτε σε ένα αμάξι και δε μπορώ να σας ρωτήσω για το soundtrack ενός roadtrip.
Φυσικά, αντιμετωπίζουμε δυσκολίες λόγω αυτού, κάποιες φορές όμως μας λύνει τα χέρια, όπως το να απαντάμε γρηγορότερα τις συνεντεύξεις! Το πιο δύσκολο είναι να βρεθούμε όλοι μαζί, ακόμα και στις πρόβες, γι' αυτό προσπαθούμε να προγραμματίζουμε τα πάντα αρκετά νωρίτερα. Διπλοτσεκάρουμε για παράδειγμα τους χώρους που παίζουμε για να ξέρουμε αν χωράμε στο stage. Επομένως με λίγη καλή συνεννόηση όλα γίνονται, ούτως ή άλλως είμαστε πολύ καλοί φίλοι όλοι, οπότε τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά.
Όσον αφορά τα roadtrip, χρειαζόμαστε συνήθως ένα αμάξι μόνο για τα όργανα, οπότε το soundtrack χωρίζεται στα δύο. Στα ταξίδια ακούμε πιο heavy πράγματα π.χ. Kyuss, All Them Witches κτλ. ή εντελώς καινούριους δίσκους, είναι μια ευκαιρία να τους επικοινωνήσουμε και μεταξύ μας.
Οι δύο τελευταίες σας δισκογραφικές δουλειές είναι soundtracks. Ένα για τηλεοπτική σειρά και η τελευταία σας για τη μουσικοχορευτική παράσταση Χέρια/Hands. Πως είναι να “ντύνεις” τις κινήσεις και τα συναισθήματα μιας ζωντανής παρουσίασης;
Νιώθουμε ιδιαίτερα τυχεροί που μας δόθηκε η ευκαιρία να γράψουμε την μουσική στο serial Ηρωίδες αλλά και στην χορευτική παράσταση Χέρια/Hands. Ήταν μια καινούρια εμπειρία για μας, αρκετά απαιτητική αλλά το τελικό αποτέλεσμα μας γέμισε με χαρά. Η συνεργασία με ανθρώπους που δεν είναι ή δεν σχετίζονται άμεσα με την μουσική έχει τις δυσκολίες της. Όμως ο καθένας συμβάλλει από την μεριά του ώστε να βγει κάτι καλό. Οι χορευτές εμπνέονταν από την μουσική μας και εμείς από τις κινήσεις τους.
Για ποια ταινία θα θέλατε να γράψετε μουσική;
Μας αρέσουν οι σινεματικές επιλογές του Nick Cave, επομένως θα μας άρεσε κάτι σε αυτό το ύφος, ταινίες δηλαδή με ανοιχτό χώρο, ατμόσφαιρα, ερημικά τοπία και εναλλαγές συναισθημάτων. Επίσης με ιδιαίτερη χαρά θα συνεργαζόμασταν με τον Jim Jarmusch σε μια μελλοντική του ταινία με πρωταγωνιστή τον Tom Waits!
Ποιά ήταν η πιο έντονη συναυλιακή στιγμή; Υπάρχει κάποιος συναυλιακός χώρος είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό στον οποίο θα θέλατε να παίξετε;
Για εμάς η σκηνή είναι ο φυσικός χώρος του μουσικού. Κάθε ζωντανή μας εμφάνιση αποτελεί ξεχωριστή στιγμή και την βιώνουμε έντονα. Σίγουρα σημαντική για εμάς ήταν η πανέμορφή συναυλία που κάναμε στο Τριανόν για την κυκλοφορία του «The Blackbird Flies», όπου καταφέραμε να συνδέσουμε με τον πιο ωραίο τρόπο τη μουσική με την εικόνα και τις προβολές που έπαιξαν στην οθόνη του σινεμά. Θα θέλαμε, πάντως, να παίξουμε μια συναυλία στον μαγευτικό χώρο του θεάτρου Λυκαβηττού.
Φωτογραφία: Παναγιώτης Μαλαφής
Έχετε λίστες-soundtrack για διάφορες στιγμές της ζωής και της καθημερινότητάς σας; Ποιά από αυτές πιστεύετε θα έκανε τρομερές πωλήσεις ως compilation;
Νομίζω ότι την απάντηση σε αυτό την έχει δώσει με τον καλύτερο τρόπο ο Mike Bloomfield: «The music you listen to becomes the soundtrack of your life. It’s the background track for your existence». Οι πωλήσεις δεν έχουν σημασία όταν πρόκειται για το συναισθηματικό σου ταξίδι.
Σε λίγες μέρες θα έχουμε την ευκαιρία να σας απολαύσουμε στη γιορτή του βινυλίου. Να υποθέσω πως είστε και οι ίδιοι λάτρεις του; Ποιο μέσο προτιμάτε γενικά;
Όλα τα μέσα ακρόασης έχουν τη λειτουργικότητά τους, δεν απορρίπτουμε απαραίτητα κάποιο. Έχουμε όμως μεγάλη αγάπη στο βινύλιο και αν είχαμε την οικονομική δυνατότητα θα βγάζαμε συνέχεια. Το βινύλιο προσφέρει μια διαφορετική μουσική εμπειρία και προυποθέτει τη συμμετοχή του ακροατή, ευνοεί επομένως ολοκληρωμένες δουλειές και όχι την ευκαιριακή ακρόαση μέσω του internet και των ψηφιακών μέσων.
Ποιος είναι ο τελευταίος δίσκος που αγοράσατε και ο επόμενος που θέλετε οπωσδήποτε να προστεθεί στη δισκοθήκη σας;
Τελευταίες αγορές ήταν το καινούριο album της Laura Marling "Semper Femina" και η επανέκδοση του "Raag Manifestos" του Jack Rose σε βινύλιο.
Μερικά δισκάκια που μας έχουν μπει στο μάτι: To "Ruins"των Wolf People, το "Northern Passages" των Sadies και ένα soundtrack, αυτό του "Manchester By The Sea".
Έχετε κάνει κινήσεις προς το εξωτερικό; Είναι ένας κάποιος στόχος των Empty Frame αυτός;
Λίγες γέφυρες έχουμε ρίξει προς τα εκεί, η καθημερινότητά μας δεν το επιτρέπει. Έχουμε αρχίσει όμως κάποιες επαφές, θα το δούμε ίσως για του χρόνου.
Ισως είναι νωρίς να ρωτήσω για τα επόμενα σχέδια καθώς έχουμε να κάνουμε πολλές ακόμα ακροάσεις του νεου δίσκου, όμως δε μπορώ να σας αφήσω χωρίς να το ρωτήσω κι αυτό, ελπίζοντας πως θα δώσετε κάποιο μικρό αποκλειστικό νέο στο Soundgaze!
Σκοπός είναι το 2017 να είμαστε αρκετά παραγωγικοί! Τώρα αν θες κάτι για... αποκλειστικό να σου πούμε ότι το καλοκαίρι δεν θα περιλαμβάνει μόνο βουτιές με μαγιό, αλλά και αρκετές ώρες στο στούντιο!
Ευχαριστώ πολύ! Τα λέμε απο κοντά στις 19 Μαρτίου!
Ευχαριστούμε για την φιλοξενία. Ραντεβού στις 19 Μαρτίου, λοιπόν!
(φωτογραφία εξωφύλλου: Νίκος Κατσαρός)
Published in
Συνεντεύξεις
Tagged under
