Η αλήθεια να λέγεται: Σε μία εποχή που η ατάκα που λατρεύουμε να μισούμε είναι "δεν βγαίνει τίποτα καινούριο πια στη μουσική", πολύ δύσκολα εμφανίζονται συγκροτήματα - ή στην περίπτωσή μας, μονάδες - που διαρρηγνύουν αυτόν τον κανόνα. Το όνομα των Zeal & Ardor εξερράγη πέρυσι μπροστά στα αυτιά που περιμένουν μέσα από τον πειραματισμό των επιμειξιών να προκύψει κάτι που θα αξίζει να ακουστεί και να ταλαιπωρηθούν πληκτρολόγια για χάρη του. Αυτήν την περίοδο, ο Manuel Gagneux και οι μουσικοί που απαρτίζουν την touring band των Zeal & Ardor κάνουν το γύρο της Ευρώπης, περνώντας - ω τι έκπληξη - και από την Ελλάδα. Ποια καλύτερη αφορμή από το να ανταλλάξουμε ερωταπαντήσεις με τον ιθύνοντα νου του project;

Manuel, γεια χαρά από το Soundgaze.gr! Υποθέτω ότι υπάρχουν πολλές συνεντεύξεις σε όλο το διαδίκτυο όπου μπορεί κανείς να βρει και να διαβάσει ολόκληρη την ιστορία σου. Έτσι, η δική μου ερώτηση είναι: ποιος είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο κάνεις μουσική - και πιο συγκεκριμένα, αυτή τη μουσική;

Η έμπνευση ήρθε από ένα thread που ξεκίνησα στο 4chan. Ζητούσα από τα μέλη του site να ονοματίσουν διαφορετικά μουσικά είδη και θα έφτιαχνα ένα τραγούδι από 2 από αυτά μέσα σε 30 λεπτά. Μια μέρα κάποιος λέει "nigger music" και ένας άλλος λέει "black metal".

Χρειάστηκε λίγο χρόνο, αλλά η ιδέα μου φάνηκε ενδιαφέρουσα, έτσι προχώρησα περαιτέρω.

Τι σημαίνει το όνομα Zeal & Ardor; Πώς εμπνεύστηκες να δώσεις αυτό το όνομα στο συγκεκριμένο project σου;

Το όνομα αντικατοπτρίζει πώς θα ήθελα να προσεγγίζω τη μουσική: με πάθος και αποφασιστικότητα. Επίσης, οι λέξεις έχουν έντονο χριστιανικό υπαινιγμό, κάτι που βρίσκω διασκεδαστικό.

Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς από που σας άκουσα, πιθανότατα από έναν φίλο που ακούει "παράξενα πράγματα" για πρωινό. Αλλά όταν άκουσα το άλμπουμ, ήταν πραγματικά μια εμπειρία που μου τίναξε τα μυαλά στον αέρα, να ακούω συνδυασμό των ασύνδετων. Τι αγαπάς περισσότερο: το black metal ή την αφροαμερικανική μουσική των σκλάβων;

Δεν μπορώ να επιλέξω μεταξύ των δύο, τα αγαπώ εξίσου πολύ. Όμως έχω μεγαλύτερη σύνδεση με το black metal από τότε που ήμουν έφηβος. Αλλά δεν έχω αγαπημένα.

Υποθέτω ότι δεν περίμενε κανείς να πάρεις διαστάσεις "cult" στο Internet όταν έγραψες τα πρώτα κομμάτια για τους Z & A. Πώς αντιμετωπίζεις αυτήν την επιτυχία τώρα;

Δεν ξέρω αν “αντιμετωπίζω” είναι η σωστή λέξη. Φυσικά είμαι πολύ χαρούμενος για την επιτυχία όλων αυτών, αλλά το μόνο που μπορώ να κάνω και να θέλω να κάνω είναι να κάνω μουσική. Ευτυχώς αυτό ακριβώς μου ζητείται να κάνω. Αν σκεφτόμουν πάρα πολύ για τις προσδοκίες και τι σημαίνει αυτό για το project θα τρελαινόμουν, γι 'αυτό κάνω αυτό που μπορώ και αυτό είναι να φτιάχνω μουσική, να κάνω πρόβες και δουλεύω πάνω σε αυτό που μπορώ.

Κατάφερες να μας “εξαπατήσεις” όλους στην αρχή να σκεπτόμαστε ότι χρησιμοποιείς samples φωνής από πολύ παλιούς δίσκους. Έχουμε μάθει από τότε ότι όλες οι φωνές είναι δικές σου. Αυτό ισχύει για όλα τα φωνητικά, και τα screaming και τα gospel που ακούμε στην ηχογράφηση;

Τραγούδησα τα πάντα στο δίσκο, αλλά ποτέ δεν προσπάθησα να εξαπατήσω κανέναν να σκεφτεί ότι πρόκειται για παλιές ηχογραφήσεις. Είναι διασκεδαστικό για μένα, επειδή οι στίχοι είναι πολύ μακριά από αυτό που αφορούσαν εκείνες οι ηχογραφήσεις.

Θα είχε ενδιαφέρον να αφιέρωνες μερικές λέξεις για το εξώφυλλο του άλμπουμ: ο μαύρος άνδρας με το κοστούμι και ένα περίεργο σύμβολο να τον περιβάλλει.

Ο άνθρωπος στο εξώφυλλο ονομάζεται Robert Smalls. Ήταν σκλάβος, ο οποίος απελευθέρωσε τον εαυτό του και συνέχισε να απελευθερώνει άλλους σκλάβους, να είναι αρχηγός ενός πλοίου και αργότερα να μπει στην πολιτική. Είναι μια αρκετά εντυπωσιακή και ενδιαφέρουσα ιστορία. Το σύμβολο είναι η σφραγίδα του Σατανά.

Θα μπορούσες να αναφέρεις δύο αγαπημένα black metal άλμπουμ και δύο αγαπημένους δίσκους μαύρης / gospel / soul μουσικής;

Είμαι παντού. Για το black metal θα έλεγα το Filosofem (σ.σ. Burzum, τεράστιο άλμπουμ) ή πιο πρόσφατα το Litourgiya (σ.σ. των Πολωνών Batushka, επίσης εξαιρετικό). Όσο για spiritual δίσκους, δεν ακούω κατά βάση ολοκληρωμένους δίσκους, μάλλον θα έλεγα τις ηχογραφήσεις του Alan Lomax που τείνουν να είναι απομονωμένα τραγούδια.

Ως μουσικός, υποθέτω ότι παίζεις με πολλά διαφορετικά μουσικά είδη και στυλ. Ποιο είδος ή υπο-είδος νιώθεις πως ταιριάζει καλύτερα στα αυτιά σου;

Δεν μπορώ να πω ότι προτιμώ κάποιο συγκεκριμένο είδος. Η αλλαγή και οι παραλλαγές είναι πραγματικά σημαντικές. Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη διάθεση στην οποία βρίσκομαι. Θεωρώ πολύ περίεργο που οι άνθρωποι συχνά ακούνε αποκλειστικά ένα μουσικό είδος.

Το προγενέστερο υλικό σας λέγεται ότι είναι πολύ διαφορετικό από το Devil Is Fine, αλλά είναι δύσκολο να το εντοπίσουμε στο internet από τη στιγμή που υπέγραψες ένα κανονικό συμβόλαιο με εταιρία (μερικά κομμάτια των Birdmask, ωστόσο, μπορούν να βρεθούν στο youtube). Λοιπόν, πώς ακούγεται η παλιά σου μουσική και πού μπορούμε να την βρούμε τώρα;

Είναι πιο τραχιά γύρω από τις άκρες και ασαφέστερα καθορισμένη. Αν θέλετε πραγματικά να το ακούσετε, είμαι βέβαιος ότι ένα πρόγραμμα torrent client ίσως βοηθήσει. Xαχα!

Το Devil Is Fine λέγεται ότι θα τύχει κανονικής κυκλοφορίας φέτος. Πόσο διαφορετικό θα είναι αυτό από τις προηγούμενες (αλλά πολύ περιορισμένες, για να είμαι ακριβής) εκδόσεις σε LP;

Είναι λίγο πολύ οι ίδιες, εκτός από ένα τραγούδι που έχει αντικατασταθεί. Είναι περισσότερο μια επανέκδοση για να δώσει σε περισσότερους ανθρώπους πρόσβαση στο δίσκο, παρά οτιδήποτε άλλο.

Στο άλμπουμ παίζεις μόνος σου όλα τα όργανα, αν δεν κάνω λάθος. Ωστόσο, στη σκηνή τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά. Είσαι έτοιμος για αυτή την εμπειρία;

Είμαι πολύ χαρούμενος που έχω φίλους που τυχαίνει να είναι λαμπροί μουσικοί. Θα ήταν πολύ περίπλοκο αν δεν εμπιστευόμουν τους ανθρώπους με τους οποίους είμαι στη σκηνή, αλλά είμαι πολύ σίγουρος για το live show μας.

Μιλώντας για live shows, αυτή είναι ουσιαστικά η πρώτη σου περιοδεία, αν δεν κάνω λάθος. Πώς επέλεξες τα μέλη της μπάντας σου;

Οι άνθρωποι στο συγκρότημά μου είναι φίλοι. Δεν υπήρξε ακρόαση ή κάτι αντίστοιχο. Απλά τους ρώτησα αν θα ήθελαν να έρθουν σε περιοδεία με το project αυτό. Είμαι πολύ τυχερός σε αυτό το θέμα.

Έχεις μεγαλώσει στην Ελβετία και μετακόμισες στις ΗΠΑ πριν από λίγα χρόνια. Τι νομίζεις πως διαφέρει στη ζωή - γενικά και ως μουσικός - σε μια (ευημερούσα, πρέπει να πω) ευρωπαϊκή χώρα και τις ΗΠΑ; Ποια θεωρείς ότι σου ταιριάζει περισσότερο;

Και οι δύο έχουν τα συν και τα πλην τους. Αισθάνομαι ότι η μουσική σκηνή στη Νέα Υόρκη είναι σφιχτά δεμένη και υποστηρικτική, κάτι που γίνεται εντελώς διαφορετικά εδώ στην Ελβετία (όπου είμαι τώρα). Λόγω του ότι είναι τόσο τεράστιο μέρος, η Νέα Υόρκη έχει επίσης μια υπερβολική πληθώρα συγκροτημάτων, ομάδων και λοιπών. Αυτό σε εξαναγκάζει στην πρωτοτυπία και αυτό είναι πάντα καλό.

Στην ανακοίνωση της ημερομηνίας αλλαγής της ελληνικής συναυλίας, αναφέρατε ότι "ο Κηφισός θα τρέξει κόκκινο" (Kifissos will run red)! Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να ξέρεις ότι ο Κηφισός είναι τώρα ένας ξερός ποταμός. Δεύτερον, τι γνωρίζεις για την Ελλάδα και τους Έλληνες music fans;

Προφανώς δεν έχω σαφή εικόνα, χαχα! Απλώς έψαξα στο Google “river” και “Athens” και νόμιζα ότι θα το έπαιζα πολύ έξυπνος. Αυτό προφανώς δεν συμβαίνει. Άκουσα εξαιρετικά καλά πράγματα για το ελληνικό κοινό. Κάθε μπάντα που ξέρω ότι έχει παίξει εκεί εκφράζεται για εσάς με τα καλύτερα λόγια, γι' αυτό είμαι ενθουσιασμένος να σας συναντήσω και προσωπικά!

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια, αν έχεις;

Μετά την περιοδεία νομίζω ότι θα επικεντρωθώ στο να φτιάξω άλλον ένα δίσκο. Θα δούμε.

Σκοπεύεις να συνεχίσεις να παίζεις μουσική με αυτόν τον τρόπο; Ποιο είναι το απόλυτο μουσικό σου όνειρο;

Ελπίζω ότι θα μπορώ (σ.σ. να συνεχίσω). Τίποτα δεν με κάνει τόσο ευτυχισμένο όσο η μουσική, γι 'αυτό θα συνεχίσω ανεξάρτητα από το όποιο ακροατήριο. Όσο για τα όνειρα, δεν είμαι σίγουρος. Αυτό το πράγμα έχει φουσκώσει τόσο πέρα από τα κυβικά μου που δεν υπάρχει πολλά για τα οποία μπορώ να ονειρευτώ. Είμαι πολύ χαρούμενος που μου συμβαίνει αυτό, ειλικρινά.

Σε ευχαριστώ πολύ που είχες το χρόνο να απαντήσεις στις ερωτήσεις μου! Θα σε δούμε στην Αθήνα!

Cheers! Ευχαριστώ για τις ερωτήσεις!