Το σχήμα Dirty Granny Tales αποτελεί ένα μοναδικό project για τα ελληνικά και όχι μόνο δεδομένα. Ο συνδυασμός της σκοτεινής μουσικής με το θέατρο, τον χορό και άλλες τέχνες ήταν αυτό που έκανε το γκρουπ τόσο ιδιαίτερο. Φέτος επανέρχονται στην Αθήνα (από το Βερολίνο όπου πλέον είναι η μόνιμη έδρα τους) παρουσιάζοντας την περσινή θαυμάσια παράσταση Telion’s Garden. Το Soundgaze δεν έχασε την ευκαιρία για μια κουβέντα με τον Mouldbreath, ιθύνοντα νου της μπάντας, ο οποίος μας είπε πολλά και ενδιαφέροντα.  

- Παρουσιάζετε για δεύτερη χρονιά στην Αθήνα την παράσταση Telion’s Garden, αυτή τη φορά όμως όχι σε κάποιο θέατρο, όπως πέρυσι, αλλά σε ένα καθαρά συναυλιακό χώρο (Fuzz Club). Καταρχήν, υπάρχουν αλλαγές σε σχέση με την περσινή παράσταση; Κατά δεύτερον, το γεγονός της παρουσίασης της σε συναυλιακό χώρο «επιβάλλει» διαφορετική προσέγγιση της;

Πέρυσι οι παραστάσεις μας στην Αθήνα είχαν πολύ μεγάλη προσέλευση κόσμου. Λαμβάνουμε συνεχώς μηνύματα από κόσμο που ρωτάει πότε θα ξαναπαίξουμε το Telion's Garden. Οπότε το ενδεχόμενο της παράστασης ήταν ουσιαστικά δρομολογημένο για φέτος. Ένας συναυλιακός χώρος σαν το FUZZ  θα δώσει μια διαφορετική χροιά στο παραμύθι.

 Δεν έχει αλλάξει κάτι στο έργο, αξίζει όμως να αναφέρω πως είναι μεγάλη μας χαρά που θα μοιραστούμε το stage με αρκετούς άξιους καλλιτέχνες που θα μας ανοίξουν τα show μας αυτές τις μέρες.

-  Οι παραστάσεις σας είναι οπτικοακουστικά θεάματα, συνεπώς το DVD μοιάζει πιο πρόσφορο μέσο για την αποτύπωση τους σε σχέση με το CD. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη;

Το ενδεχόμενο κάποιας καινούριας κυκλοφορίας φυσικά και το έχουμε στο μυαλό μας, απλώς δεν μπορώ να πω πως αυτή την περίοδο είναι στις προτεραιότητες μας.

- Αν δεν κάνω λάθος, έχετε ως μόνιμη βάση πια την Γερμανία. Μιλήστε μας για την εκτός Ελλάδας δραστηριότητα του γκρουπ. Πως είναι η ανταπόκριση του κοινού στις παραστάσεις σας στο εξωτερικό; 

Στις πρώτες μας εμφανίσεις εδώ δεν υπήρχε το τσαγανό από μέρους μας. Το γεγονός ότι ξεκινάμε από την αρχή να χτίσουμε κάτι σε ένα ξένο τόπο μας είχε ευνουχίσει. Αυτό φυσικά φαινόταν on stage. Οπότε και το feedback ήταν ανάλογο ας πούμε. Αλλά μόλις έδεσε η ομάδα και εμείς προσαρμοστήκαμε σε αυτό το περιβάλλον, η δυναμική ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική. Μας δίνει δύναμη όταν ακούμε από θέατρα πως τους φέραμε τον περισσότερο κόσμο από τότε που ανοίξανε. Λαμβάνοντας υπόψη επίσης σε πόσο ανταγωνιστική πόλη βρισκόμαστε, σίγουρα τέτοια λόγια είναι ένα σοβαρό κίνητρο για μας.

- Πολλοί χαρακτηρίζουν την αισθητική σας ως black metal, φαντάζομαι ότι σας ρωτούν συχνά για αυτό. Σε τι βαθμό όμως έχει επηρεάσει τον ήχο σας το συγκεκριμένο μουσικό είδος;

Να σου πω την αλήθεια δεν έχω ακούσει ποτέ από κάποιον τέτοιο σχόλιο. Έχω ακούσει ότι υπάρχει σαν στοιχείο όμως. Προσωπικά πιστεύω πως πιο πολλοί θα σκεφτούν κάτι τέτοιο επηρεασμένοι από το corpse painting παρά από τη μουσική. Για να γίνω πιο σαφής, το Black Metal είναι μια από τις πολλές μας επιρροές που συνθέτουν το puzzle  της Dirty Granny.

- Για όσους δεν γνωρίζουν την διαδρομή σας πριν τους Dirty Granny Tales, μπορείτε να μας μιλήσετε για το μουσικό background των συμμετεχόντων;

Έχουν γίνει πολλές αλλαγές στη σύνθεση αυτού του σχήματος από τότε που ιδρύθηκε. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου αρμόδιο στο να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα, το ιδανικό θα ήταν να απαντούσαν οι ίδιοι όσον αφορά το βιογραφικό τους.

 Είμαστε ένα σχήμα που συνδυάζει τέχνες, που θα έλεγε κανείς πως πολλές φορές δεν συνηθίζεται τέτοιο πάντρεμα. Για παράδειγμα, το Black Metal  με το χορό και το θέατρο. Οπότε και εμείς ως ομάδα δεν έχουμε το ίδιο background. Στο μουσικό κομμάτι εγώ κι ο αδερφός μου ο Θάνος, έχουμε μια πορεία με αρκετές rock-metal καταβολές συμμετέχοντας σε πολλά σχήματα, όπως επίσης συμμετοχές σε θεατρικές παραστάσεις και soundtracks. Η Δαλάη έχει κλασσική παιδεία, αλλά και μια εμπειρία στο Metal μιας και είναι μέλος των The Ocean, όπως και σαν session μουσικός σε πολλά διαφορετικά σχήματα. O Bασίλης έχει επίσης κλασσική παιδεία στα κρουστά με εμπειρία στο θέατρο και rock καταβολές. Οι χορεύτριες της παράστασης η Ruby και η Giulia, έχουν επίσης εμπειρία στο κλασσικό και σύγχρονο χορό.

- Θα μπορούσατε να αναφέρετε κάποιους μουσικούς ή καλλιτέχνες γενικότερα που συνέβαλλαν στη διαμόρφωση του ιδιαίτερου κόσμου των Dirty Granny Tales;

Οι επιρροές λειτουργούν πάντα υποσυνείδητα, οπότε αν σου αναφέρω γενικώς αγαπημένους μουσικούς είμαι σίγουρος πως έχουν βάλει το χεράκι τους στην ταυτότητα μας ακόμα αν αυτό δεν έγινε εσκεμμένα. Mike Patton, Diamanda Galas, Martyn Jacques, Danny Elfman, David Bowie, Mάνος Χατζιδάκις κλπ.

- Υπήρξαν κάποιες στιγμές που να αισθανθήκατε δικαιωμένοι για τις επιλογές σας, τον κόπο σας και τη μοναχική και ιδιαίτερη διαδρομή που έχετε ακολουθήσει μέχρι σήμερα;

Αν δεν υπήρχαν αυτές οι στιγμές δεν θα μπορούσα να συνεχίσω, η Dirty Granny είναι πολύ απαιτητικό project που δεν σου κρύβω πως παρόλο που το αγαπάω σαν παιδί μου, αντιμετωπίζω δυσκολίες και εμπόδια που πολλές φορές με εξαντλούν. Αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα σε αυτή τη ζωή. Είναι σαν να έχεις ένα πολύ κακομαθημένο παιδί, θα σου βγάλει την πίστη αλλά θα είναι η λατρεία σου.

- Αλήθεια έχει υπάρξει προσέγγιση από εγχώρια φεστιβάλ για να παρουσιάσετε τις παραστάσεις σας; Κάποιοι θεωρούν ότι θα ήταν ωραίο να πραγματοποιήσετε μια παράσταση σε κάποιο αρχαίο θέατρο (για παράδειγμα το Ηρώδειο). Σκοπεύετε να δοκιμάσετε κάτι τέτοιο;

Θα ήταν μια πολύ ωραία πρόκληση για μας ένα αρχαίο θέατρο, αλλά  μιας και όπως προαναφέραμε υπάρχει το στοιχείο του Metal  στο έργο μας, είναι δύσκολο να προσεγγίσουμε τέτοιους χώρους. Για να έχεις τέτοια αποδοχή πρέπει να ακολουθήσεις κάποιες συνταγές που δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε. Θα ήταν πολύ ασφαλές για μας να διασκευάσουμε τη Μήδεια, ή να αποβάλουμε το Metal στοιχείο, αλλά από την άλλη πλευρά είμαστε πολύ περήφανοι που έχουμε ένα υλικό στα χέρια μας που δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Αυτό είναι η ευχή και η κατάρα μας.

- Ποιοι είναι οι συντελεστές της φετινής παράστασης; Υπάρχουν διαφοροποιήσεις σε σχέση με πέρυσι σε αυτό το κομμάτι;

Έχουμε αντικαταστήσει τον κρουστό μας. Τώρα αυτό το ρόλο έχει αναλάβει ο Bασίλης Δημητριάδης, ο Θάνος Μητρόπουλος στο μπάσο, φλογέρα και φωνή, η Δαλάη Θεοφιλοπούλου στο τσέλο, φωνή, κι εγώ (σ.σ. Σταύρος Μητρόπουλος) στη φωνή, κιθάρα και μαντολίνο. Στο χορευτικό κομμάτι είναι η Ruby Wilson και η Giulia Del Balzi.

- Έχετε κάποια σχέδια για το μέλλον; Υπάρχει κάποια ιδέα ή ιστορία που κυοφορείται αυτή την περίοδο για κάποια επόμενη παράσταση;

Nαι φυσικά και υπάρχουν σχέδια για το μέλλον. Είναι ένα project το οποίο βρίσκεται ακόμα σε πολύ εμβρυακό στάδιο και δε θα 'θελα να μιλήσω ακόμα.

Ευχαριστούμε πολύ!

Κι εμείς σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη.

Ερωτήσεις: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος