Όπως και να το κάνουμε, για οποιαδήποτε εγχώρια μπάντα αποτελεί μεγάλο βήμα το να παίξει ως headliner σε έναν από τους μεγάλους συναυλιακούς χώρους των Αθηνών. Το heavy rock, με περισσότερο ή λιγότερο ψυχεδελικό χαρακτήρα, έχει σταθερούς εκπροσώπους που γεμίζουν πλέον τα κάθε λογής Gagarin, Fuzz και Piraeus Academy της πόλης. Σε αυτούς έρχονται να προστεθούν και οι Θεσσαλονικείς Naxatras, οι οποίοι με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του τρίτου μεγάλου δίσκου τους έρχονται να κατακτήσουν το Gagarin 205 Live Music Space στις 21/4. Το Soundgaze τους παρακολουθεί με ενδιαφέρον από την αρχή της πορείας τους και ο Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος απεύθυνε τα σχετικά ερωτήματα στην ψυχεδελική τριάδα.
Μιας και το τρίτο σας άλμπουμ είναι ακόμα φρέσκο, πόσο διαφορετικά κινηθήκατε τόσο στο κομμάτι της σύνθεσης όσο και της ηχογράφησης, σε σχέση με τις δυο πρώτες σας δουλειές;
Οι διαδικασίες ήταν παρόμοιες με αυτές των προηγούμενων άλμπουμ μας, ήταν όμως σίγουρα πολύ πιο διεξοδικές και χρονοβόρες. Το υλικό δουλεύτηκε από προϋπάρχουσες ιδέες και jams, τα οποία βάλαμε κάτω μαζί με διάφορες ατομικές μας ιδέες και μετά από πολλές πρόβες παγιώθηκε στα εφτά αυτά κομμάτια. Η ηχογράφηση έγινε στο Magnetic Fidelity σε μπομπίνα, όπως και στο «ΙΙ», αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν direct-to-master και τα φωνητικά ηχογραφήθηκαν με overdub, ενώ όλα τα άλλα είναι παιγμένα live. Ξοδέψαμε περίπου τριπλάσιο χρόνο στο στούντιο απ’ ότι στις προηγούμενες ηχογραφήσεις.
Ο δίσκος κλείνει με το Spring Song, το οποίο θα μπορούσαμε να πούμε πως διαφέρει σημαντικά σε σχέση με ό,τι έχετε κάνει μέχρι σήμερα. Υπάρχει πρόθεση ή ιδέες και για αντίστοιχες απόπειρες στο μέλλον;
Όντως διαφέρει και όντως υπάρχουν και άλλες παρόμοιες, ήρεμες ιδέες για κομμάτια που ίσως εκφραστούν σε μια κυκλοφορία σε τέτοιο ύφος, ή μπορεί απλά να βρουν το χώρο τους σε μελλοντικές μας δουλειές. Σίγουρα, πάντως, μας αρέσει αυτή η προσέγγιση και ο κόσμος ανταποκρίθηκε πολύ θετικά.
Φαντάζομαι ότι σας ρωτούν συχνά, αλλά θα θέσω κι εγώ το ερώτημα. Θεωρείτε πως υφίσταται μια οργανωμένη heavy rock σκηνή στην Ελλάδα, με κριτήριο κυρίως έννοιες όπως η συλλογικότητα, η αλληλοβοήθεια και ο αλληλοσεβασμός;
Ως ένα βαθμό ναι. Υπάρχουν δηλαδή μπάντες που βοηθάνε η μία την άλλη και λίγο-πολύ αποτελούν μια «σκηνή». Δεν ισχύει για όλες τις μπάντες του είδους, αλλά ισχύει για αρκετές και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Πιστεύετε πως, αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο, τα σημερινά γκρουπ θα είχαν τις ίδιες πιθανότητες αναγνώρισης και καταξίωσης, τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας; Επίσης, θεωρείτε το DIY μονόδρομο πλέον, για την παραγωγή αλλά και προώθηση της μουσικής για τα νέα συγκροτήματα;
Μπορώ να μιλήσω για εμάς και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι αν δεν υπήρχε το ίντερνετ θα ήταν όλα πολύ πιο δύσκολα. Το DIY δούλεψε στην περίπτωση μας και μέχρι στιγμής είναι η καλύτερη επιλογή στο να κυκλοφορούμε και να προωθούμε τη μουσική μας. Υπάρχουν όμως και labels που κάνουν φοβερή δουλειά σε όλους τους τομείς και σέβονται τους καλλιτέχνες, οπότε τίποτα δεν είναι απόλυτο.
Τα τελευταία χρόνια η αποκαλούμενη «επιστροφή του βινυλίου» έχει παγιωθεί και στην Ελλάδα, μήπως όμως πλέον μας ενδιαφέρει περισσότερο ο δίσκος ως φετίχ, ως απόκτημα και το περιεχόμενο περνάει σε δεύτερη μοίρα;
Το βινύλιο είναι ένα φετίχ και μια εντυπωσιακή συσκευασία, εξώφυλλο, χρώμα στο δίσκο κτλ., μπορεί να σε κάνουν να αγοράσεις δίσκους χωρίς να δώσεις τόση σημασία στο περιεχόμενο. Αλλά δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει πολύς κόσμος που αγοράζει δίσκους χωρίς να του αρέσει η μουσική μέσα. Καμιά φορά ο κόσμος αγοράζει στην τύχη και αυτό είναι ένα ρίσκο, αλλά σίγουρα το ότι κινείται το βινύλιο και έχει τέτοια άνοδο είναι κάτι πολύ όμορφο.
Η μουσική των Naxatras θα ταίριαζε περισσότερο ως soundtrack σε ένα road movie ή ως υπόκρουση στην ανάγνωση ενός μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας;
Εξαρτάται από το κομμάτι! Το πρώτο άλμπουμ ίσως πιο πολύ road movie, το δεύτερο sci-fi ταινία και το τρίτο fantasy μυθιστόρημα με sci-fi πινελιές.
Επιστρέφοντας κάθε φορά στη βάση σας μετά από live στο εξωτερικό, όταν κάνετε την αποτίμηση ποιο είναι το σημαντικότερο στοιχείο που κρατάτε; Εν τέλει, ποιος είναι ο απώτερος στόχος των εμφανίσεων ενός ελληνικού γκρουπ στο εξωτερικό;
Το να παίξει μουσική φυσικά. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό, το να παίζεις σε κόσμο που γουστάρει. Και με την ευκαιρία βλέπεις τόσα μέρη και κουλτούρες, μαζεύεις εμπειρίες και αν όλα πάνε καλά πληρώνεσαι για αυτό, τι καλύτερο για ένα μουσικό!
Στις 21 Απριλίου παίζετε στο Gagarin, στον μεγαλύτερο, αν δεν κάνω λάθος, χώρο που έχετε εμφανιστεί ως headliners. Υπάρχει άγχος ή αγωνία για το συγκεκριμένο live ή η εμπειρία που έχετε αποκτήσει είναι αρκετή για να ξεπεράσετε τέτοιου είδους συναισθήματα;
Όντως είναι το μεγαλύτερο μέχρι στιγμής live μας και δεν κρύβω ότι υπάρχει ένα άγχος, το οποίο όμως είναι φυσιολογικό και απαραίτητο για να γίνουν τα πράγματα όπως πρέπει. Πάντα όμως με το που παίξουμε την πρώτη νότα ξεχνάμε οτιδήποτε και δεν μας ενδιαφέρει αν από κάτω έχει 10 ή 10.000 άτομα, απλά παίζουμε.
Πέραν της προγραμματισμένης περιοδείας ανά την Ελλάδα, τι περιλαμβάνουν τα επόμενα σχέδια σας, με δεδομένο πως η κυκλοφορία του άλμπουμ σας είναι πρόσφατη;
Μια ευρωπαϊκή περιοδεία το φθινόπωρο, κάποια φεστιβάλ εντός και εκτός Ελλάδας το καλοκαίρι και ό,τι άλλο προκύψει.
