Οι post-metallers (ας τους πούμε γενικά έτσι) Minsk δεν έχουν κάποια Λευκορώσικη καταγωγή να τιμήσουν, καθώς ζουν και δρουν στην πολιτεία του Illinois. Μακριά από την Ελλάδα σε όλες τις περιοδείες τους, έφτασε ο καιρός να περάσουν και από τα μέρη μας και οι φίλοι του ύφους γνωρίζουν μεν τι έχουν να περιμένουν, αλλά μένουν μόλις λίγες μέρες για να το διαπιστώσουν και δια ζώσης. Ο Timothy Mead απαντά στις ερωτήσεις του Μιχάλη Κουρή και μας δίνει τα κατάλληλα hints για το τι θα πρέπει να περιμένουμε στη συναυλία των Minsk στην Αθήνα (25/10, Κύτταρο Club)
Θα είναι χαρά μας να σας φιλοξενήσουμε για πρώτη φορά στην χώρα μας. Ποιες είναι οι προσδοκίες σας από τη συναυλία και από τους Έλληνες οπαδούς; Έχετε επισκεφθεί την Ελλάδα, έστω ως τουρίστες;
Ευχαριστώ! Θα είναι χαρά μας που θα μπορέσουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ (σ.σ. το τόνισε) να παίξουμε στην Ελλάδα για πρώτη φορά. Θα είναι όντως για όλους μας η πρώτη φορά που θα επισκεφθούμε την Ελλάδα με κάθε ιδιότητα. Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που θα επικοινωνήσουμε με τους οπαδούς εκεί και θα δούμε τη χώρα για πρώτη φορά. Δεν έχουμε άλλες προσδοκίες εκτός από ότι γνωρίζουμε ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κάνουμε τη βραδιά ιδιαίτερη για τους οπαδούς μας και ελπίζουμε ότι θα ανταποδώσουν ισάξια.
Υπάρχετε από την αρχή του τωρινού αιώνα. Ποιες διαφορές και αλλαγές βλέπετε στη σκηνή τώρα σε σχέση με την εποχή που ξεκινήσατε;
Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στον κόσμο και στη μουσική από τότε, εννοείται. Είμαστε πάντα μία εκλεκτική μπάντας, που δεν ταιριάζει εύκολα σε μια συγκεκριμένη σκηνή και νομίζω ότι αυτό συμβαίνει ακόμα. Φυσικά, η ανάπτυξη του Διαδικτύου τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έχει σίγουρα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο όλοι κάνουμε πράγματα, συμπεριλαμβανομένων εμας. Ανεξάρτητα από τις διακυμάνσεις στις αλλαγές της κοινωνίας και του πολιτισμού, είμαστε τυχεροί που βρίσκουμε ανθρώπους που συνδέονται με αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε ως μπάντα και άνθρωποι.
Έχουν περάσει τρία χρόνια από το τελευταίο σας άλμπουμ, The Crash And The Draw. Ποια είναι η γνώμη σας για αυτό τώρα, δεδομένης της χρονικής απόστασης;
Είμαστε όλοι πολύ περήφανοι για αυτό το άλμπουμ. Ήταν, φυσικά, το πρώτο άλμπουμ που κάναμε εδώ και αρκετά χρόνια και έτσι θέσαμε αρκετά ψηλά τον πήχη για να το κάνουμε όσο πιο ξεχωριστό γίνεται. Νομίζω ότι πετύχαμε κάτι με αυτό το δίσκο για το οποίο πάντα θα είμαι περήφανος. Δεν μπορούμε να αναπαυθούμε στο παρελθόν και έτσι υπάρχει η επιθυμία να προχωρούμε πάντα προς τα εμπρός. Κάνοντας αυτό το split με τους Zatokrev μας ανάγκασε, με την καλή έννοια, να αφήσουμε αυτό το άλμπουμ να “ξεκουραστεί” και να προχωρήσουμε. Αλλά εξακολουθώ να κοιτάζω πίσω με χαρά, και εξακολουθούμε βέβαια να απολαμβάνουμε να παίζουμε ζωντανά τα κομμάτια εκείνου του δίσκου.
Πάντα αναρωτιόμουν ποια διαδικασία ακολουθούν μπάντες σαν εσάς για να γράψουν τραγούδια με δομές παρόμοιες με τις δικές σας. Ποια είναι η αντίληψή σας για τη σύνθεση υλικού για ένα δίσκο των Minsk;
Η διαδικασία διαφέρει από τραγούδι σε τραγούδι. Συνήθως, έχουμε την τάση να ξεκινάμε με κάπως χαλαρές δομικές έννοιες, riffs, μέρη και στη συνέχεια να δουλεύουμε για να τα διαμορφώσουμε σε κάτι πιο συγκεκριμένο που θα αποτελέσει ένα πραγματικό τραγούδι. Αλλά η διαδικασία είναι τόσο διαφορετική και ποικίλη όσο τα ίδια τα κομμάτια, δεδομένου του απώτερου στόχου για ένα τραγούδι / έργο, το χρόνο και τον τόπο της κατασκευής του, κλπ.
Οι Minsk μπορούν να καυχούνται ότι οι τίτλοι και τα εξώφυλλα των δίσκων τους είναι τουλάχιστον εντυπωσιακά. Ταιριάζετε τον τίτλο με κάποιο υπάρχον εξώφυλλο, το αντίστροφο ή ακολουθείτε διαδικασία που δεν έχει καμία σχέση με τα παραπάνω;
Σε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Νομίζω ότι ιστορικά το artwork του δίσκου έρχεται πάντα μετά από τον τίτλο του, οπότε είναι πιθανότατα κάτι παραπάνω από μία δυναμική συνεύρεση, έχοντας αναθέσει στον εικαστικό μας να φιλοτεχνήσει κάτι που λειτουργεί τόσο με τον τίτλο όσο και με την αίσθηση του άλμπουμ. Έχουμε την τύχη να συνεργαζόμαστε με μερικούς μεγάλους καλλιτέχνες. Στο split με τους Zatokrev, ο Max Loriot δημιούργησε μια όμορφη αναπαράσταση του τίτλου και των θεμάτων του έργου.
Το 2009 διασκευάσατε το Stand For The Fire Demon του Roky Erickson για ένα split 7" με τους Unearthly Trance. Πώς επιλέξατε το συγκεκριμένο κομμάτι (ρωτώ για έναν φίλο που του αρέσει πάρα πολύ, τόσο το πρωτότυπο όσο και το εξώφυλλο);
Δεν θυμάμαι ακριβώς γιατί επιλέξαμε το συγκεκριμένο τραγούδι. Είμαστε όλοι τεράστιοι οπαδοί του Roky και φαινόταν πολύ διασκεδαστική η ιδέα να κάνουμε αυτό το split με τους φίλους μας στους Unearthly Trance. Το συγκεκριμένο κομμάτι φάνηκε να έχει μια ατμόσφαιρα που μάλλον μοιραζόταν κάποια ομοιότητα με αυτό που έκαναν οι Minsk εκείνη την εποχή, έμοιαζε να έχει νόημα. Περάσαμε τέλεια διασκευάζοντας ένα τόσο αγαπημένο τραγούδι μας, προερχόμενο από έναν εντελώς διαφορετικό ήχο, και κάνοντάς το κατά έναν τρόπο δικό μας. Ας ελπίσουμε ότι δεν “σκοτώσαμε” το αυθεντικό, γιατί ήταν τιμή μας να προσπαθήσουμε ένα από τα κλασικά του Roky.
CD, βινύλιο ή download / streaming; Σε ποιο μέσο προτιμάτε να αναπαράγεται και να ακούγεται η μουσική σας και γιατί;
Λοιπόν, νομίζω ότι η τελική "επίσημη" απάντηση σε αυτό είναι πάντα βινύλιο. Δεν υπάρχει τίποτα που να συγκρίνεται με τη ζεστασιά και το βάθος μιας εγγραφής βινυλίου ή το γεγονός ότι αναγκάζει τον ακροατή να ασχοληθεί με ένα έργο στη μακρά του μορφή. Όσο αφορά μια μπάντα όπως η δική μας, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια εμπειρία που τραβάει τον ακροατή και τον ταξιδεύει. Το βινύλιο είναι το τέλειο όχημα για αυτό. Ωστόσο, καταλαβαίνουμε ότι το CD / ψηφιακό είναι μια απαραίτητη πραγματικότητα. Κάνουμε ό, τι μπορούμε για να κάνουμε master τις ηχογραφήσεις μας και για τα δύο μέσα. Αλλά το streaming είναι σίγουρα το λιγότερο αγαπημένο. Ο πολιτισμός μας γίνεται ολοένα και περισσότερο αναλώσιμος, και αυτό το μέσο είναι μέρος αυτής της δυναμικής. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν στρημάρουμε μουσική με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, είναι ένα διαδεδομένο κομμάτι του σύγχρονου τρόπου ζωής, αλλά ως καλλιτέχνες είναι σίγουρα ο τελευταίος τρόπος που ελπίζουμε ότι οι άνθρωποι θα ασχοληθούν με τα άλμπουμ μας.
Μια συνηθισμένη ερώτηση που κάνω στους περισσότερους μουσικούς: Η ενασχόλησή σας με τους Minsk πληρώνει τους λογαριασμούς σας; Εάν όχι, πώς νομίζετε ότι αυτό θα ήταν εφικτό; Θα θέλατε να μετατρέψετε τους Minsk σε εργασία πλήρους απασχόλησης αν σας δοθεί η ευκαιρία;
Οι Minsk σίγουρα δεν πληρώνουν τους λογαριασμούς μας. Όλοι έχουμε τις ξεχωριστές υποχρεώσεις μας για να τα βγάλουμε πέρα. Δεν ξέρω αν θα ήταν ποτέ δυνατό να μας στηρίξουν οικονομικά οι Minsk. Από την αρχή δεν πιστεύαμε ότι θα ήταν εφικτό κάτι τέτοιο. Σίγουρα έχουν συμβεί και πιο περίεργα πράγματα, αλλά κάνουμε μουσική που δεν είναι απαραίτητα ελκυστική για τις μάζες, όπως θα χρειαζόταν να γίνεται για να συμβεί αυτό (σ.σ. η οικονομική ανεξαρτησία). Και αν γινόταν ποτέ, θα χρειαζόταν τεράστιες αλλαγές στις ζωές μας για να το κάνουμε, ξοδεύοντας πολύ περισσότερο χρόνο στο δρόμο μακριά από τις οικογένειές μας. Εάν αυτή η πιθανότητα έρθει ποτέ, θα διασχίσουμε εκείνη τη γέφυρα.
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου! Εν κατακλείδι, θα ήθελα να ρωτήσω: Ποια είναι τα επόμενα βήματα των Minsk; Ελπίζω ότι δεν θα χρειαστούν 6 χρόνια πάλι από την τελευταία σας δουλειά για την κυκλοφορία νέου υλικού!
Το μέλλον είναι πάντα ένα μυστήριο! Είμαστε ενθουσιασμένοι που κάνουμε αυτή την περιοδεία με τους Zatokrev για να προωθήσουμε την κοινή κυκλοφορία μας. Είμαστε ενθουσιασμένοι που δουλεύουμε πάνω σε νέα τραγούδια και δίνουμε στους εαυτούς μας την ευκαιρία να τα παίξουμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Όταν επιστρέψουμε από την περιοδεία μας, θα ξεκινήσουμε να καθορίζουμε τα επόμενα βήματά μας και να δούμε τι επιφυλάσσει το μέλλον για εμάς. Δεν θα παραμείνουμε σιωπηλοί για πολύ, μπορούμε να το υποσχεθούμε. Ευχαριστώ!
Ερωτήσεις: Μιχάλης Κουρής