Παρασκευή, 05 Απριλίου 2019 14:53

Συνέντευξη The Sound Explosion: Το rock & roll έσωσε πραγματικά τις ψυχές μας.

Written by 

Οι Sound Explosion αποτελούν ένα θρυλικό όνομα για την εγχώρια rock 'n' roll σκηνή. Συζήτηση περί garage στην Ελλάδα χωρίς αναφορά σε αυτούς, απλά δεν νοείται. Το γκρουπ επανήλθε στα live με φόρα πριν τρία χρόνια και πέρσι επέστρεψε και στη δισκογραφία με το The Explosive Sounds Of...,  24 χρόνια μετά το μυθικό ντεμπούτο του. Το ερχόμενο Σάββατο (13/4) οι Sound Explosion θα εμφανιστούν στο Gagarin μαζί με τους Θεσσαλονικείς The Bullets, σε μια βραδιά με γενναίες δόσεις ατόφιου rock 'n' roll. Λίγο νωρίτερα το Soundgaze είχε μια άκρως ενδιαφέρουσα και απολαυστική συζήτηση με τον Γιάννη Αλεξόπουλο (φωνή/κιθάρα), την οποία μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω.

 

Το 2016 δώσατε την πρώτη σας συναυλία μετά από πολλά χρόνια. Υποθέτουμε πως η εμπειρία ήταν τόσο ωραία που αποφασίσατε να κάνετε και άλλες συναυλίες;

Γ.Α.: Η υποδοχή του κόσμου σε αυτή τη συναυλία, αλλά και στις επόμενες ήταν όντως θερμή. Μεγαλύτερο ρόλο όμως για το ότι συνεχίσαμε έπαιξε το ότι ξεπεράσαμε κάποιες προσωπικές δυσκολίες και καταφέραμε μετά από πολλά χρόνια να έρθουμε μεταξύ μας σε μια ελάχιστη έστω συνεννόηση.

Πριν περίπου ένα χρόνο επιστρέψατε και δισκογραφικά μετά από δεκαετίες. Πώς σας φαίνεται ο δίσκος τώρα που έχει μεσολαβήσει κάποιος χρόνος; Ποιες ανάγκες σας νιώθετε πως καλύφθηκαν από την κυκλοφορία νέων κομματιών;

Γ.Α.: Όλοι μας μείναμε απόλυτα ευχαριστημένοι από το τελικό αποτέλεσμα. Μας προκάλεσε μάλιστα ιδιαίτερη έκπληξη το ότι έτυχε μεγάλης αποδοχής από τον κόσμο και μας γέμισε μεγάλη χαρά το γεγονός ότι στις συναυλίες μας ο κόσμος μας ζητά πλέον να παίξουμε κυρίως τα καινούργια μας κομμάτια. Ήταν κάτι που θέλαμε και εμείς, γιατί είχαμε κουραστεί να παίζουμε το ίδιο υλικό συνέχεια. Οπότε οι ανάγκες για τις οποίες ρωτάς ήταν το ότι θέλαμε να αναζωογονηθούμε σαν μπάντα και να κρατήσουμε ζωντανό το ενδιαφέρον μας για αυτή. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί περίμεναν να είμαστε στο νέο δίσκο κάπως πιο «ώριμοι», «ήρεμοι» και «στρογγυλευμένοι», όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα σε μπάντες που επιστρέφουν δισκογραφικά μετά από πολλά χρόνια. Αντίθετα εμείς γράψαμε ένα δίσκο με ένταση, μεγάλες ταχύτητες και με όλα τα ποτενσιόμετρα στο κόκκινο. Δεν υπήρχε κάποια συγκεκριμένη απόφαση ή κάποιο πλάνο πίσω από αυτό. Απλά, μας βγήκε έτσι εντελώς αυθόρμητα, καθώς αυτός ήταν πάντα ο τρόπος που παίζαμε και εξακολουθούμε να παίζουμε.

Ζήσατε και δημιουργήσατε την εποχή που τα έντυπα fanzines υπήρχαν και προωθούσαν μία αισθητική. Σήμερα η εποχή αυτή φαίνεται να επανέρχεται. Μάλιστα πριν λίγο καιρό παίξατε στο φεστιβάλ για τα 30 χρόνια του Merlins Music Box. Πώς υποδέχεστε εσείς αυτήν την “επιστροφή” στο αναλογικό, μετά την κυριαρχία των ψηφιακών μέσων;

Γ.Α.: Δυστυχώς, μάλλον δεν θα συμφωνήσω μαζί σου για την επιστροφή στα αναλογικά μέσα, εάν εννοείς το φορματ είτε αυτό είναι έντυπο ή βινύλιο. Πιστεύω ότι συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου ακούει μέσω streaming και ενημερώνεται μέσω internet, ενώ τα fanzines είναι πλέον ελάχιστα σε όλο τον κόσμο. Υπάρχει πράγματι ένας πολύ μικρός πυρήνας που αγοράζει βινύλιο, αλλά πάνω-κάτω είναι οι ίδιοι που δεν σταμάτησαν να αγοράζουν βινύλιο, ακόμα και στις χρυσές εποχές του CD. Όλα αυτά εμένα μου κάνουν πιο πολύ για «επιθανάτιο ρόγχο» παρά για μια «ανάνηψη». Εάν κρίνω μάλιστα από τη νέα γενιά, για την οποία ακόμα και το CD είναι άγνωστη λέξη, νομίζω ότι στο μέλλον θα εκλείψει κάθε είδος «χειροπιαστού» μέσου, είτε είναι μουσική είτε ενημέρωση, και ότι όλα θα είναι ψηφιακά και άυλα. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν κατακρίνω τις επιλογές του κόσμου, ούτε αναπολώ το παρελθόν, απλά καταγράφω την πραγματικότητα όπως είναι.

Οι οπαδοί της garage σκηνής, τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα, είναι γνωστοί "nerds" - αγοράζουν ακόμη δίσκους, έχουν πολλές γνώσεις πάνω στο είδος και φροντίζουν να τις εξελίσσουν, εκφράζουν κριτική άποψη πάνω σε λεπτομέρειες αδιόρατες στο κοινό μάτι και αυτί. Πώς βλέπετε το δικό σας κοινό συγκεκριμένα;

Γ.Α.: Ο όρος nerd δεν ταιριάζει νομίζω στους οπαδούς της garage σκηνής και ίσως είναι και λίγο υποτιμητικός. Είναι μεν φανατικοί, αλλά οι δεν είναι ακοινώνητα άτομα και αρκετοί από αυτούς έχουν και άλλα ενδιαφέροντα. Πιστεύω πιο πολύ ότι είναι διχασμένες προσωπικότητες, και βάζω και εμάς μέσα. Μπορεί να ζουν μια απόλυτα φυσιολογική ζωή με δουλειές, υποχρεώσεις και οικογένειες, αλλά μόλις πιάσεις κουβέντα μαζί τους για αυτή τη μουσική μεταμορφώνονται σε αυθόρμητα παιδιά. Πιστεύω ότι είναι το είδος της μουσικής αυτό τέτοιο που σου μεταδίδει μια εφηβική ενέργεια και αθωότητα. Πάντως στη συναυλίες μας δεν έρχονται μόνο άτομα που ακούνε garage. Ένα πολύ μεγάλο μέρος είναι άτομα που ακούνε άλλα είδη, από doom metal μέχρι rockabilly, και θέλουν και αυτά να γευτούν ένα μέρος αυτής της εφηβικής ενέργειας και του αυθορμητισμού που σου μεταδίδει η μουσική αυτή.

Έχετε σκεφτεί ποτέ πώς θα ήταν η ζωή σας, σαν μουσικοί, ακροατές και γενικότερα ως άτομα, αν δεν υπήρχε το rock&roll;

Γ.Α.: Στη φυλακή ή στο ψυχιατρείο ή σε κάποια περίεργη αίρεση. Το rock & roll έσωσε πραγματικά τις ψυχές μας. Είμαστε απόλυτα φυσιολογικοί σαν άτομα ακριβώς επειδή ακούμε και παίζουμε rock & roll.

Πέρα από «ιατρικώς πιστοποιημένους κάφρους», πώς θα θέλατε να θυμούνται τους Sound Explosion στο μέλλον;

Γ.Α.: Προσωπικά εμένα με αφήνει παγερά αδιάφορο κάθε είδους «υστεροφημία». Πιστεύω ότι η μπάντα και όλα τα πράγματα γύρω από αυτήν αφορούν ένα μικρόκοσμο και δεν έχουν και τόση σημασία. Το μόνο που μένει είναι κάποιες ωραίες στιγμές που περνάμε εμείς και ο κόσμος που έρχεται στις συναυλίες μας και ακούει τα τραγούδια μας στο σπίτι του. Εάν τύχει πάντως κάποιος να μας θυμηθεί μετά από χρόνια, το μόνο που με ενδιαφέρει εμένα είναι να μας θυμάται ως μια μπάντα τίμια και αξιοπρεπή που ποτέ δεν πρόδωσε κάποιες αρχές και αξίες. Τίποτε άλλο...

Το ερχόμενο Σάββατο (13/4) παίζετε στο Gagarin και μιας και πάντοτε περιλαμβάνετε αρκετές διασκευές στο setlist σας, θα θέλαμε να μάθουμε ποιο είναι το κριτήριο που τις επιλέγετε κάθε φορά. Διαλέγετε κομμάτια που τυχαίνει να ακούτε την συγκεκριμένη περίοδο ή υπάρχουν κάποια κλασικά αγαπημένα που προτιμάτε;

Γ.Α.: Οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι ο λόγος που παίζουμε αρκετές διασκευές στις συναυλίες μας δεν είναι ότι στερούμαστε δικού μας υλικού. Αντίθετα το πιο δύσκολο κομμάτι όταν φτιάχνουμε το setlist και πηγή καυγάδων μεταξύ μας είναι το να αποφασίσουμε ποια από τα δικά μας κομμάτια θα βγάλουμε έξω για να χωρέσουν οι διασκευές. Ο λόγος που βάζουμε διασκευές είναι ότι τις συναυλίες μας τις βλέπουμε σαν γιορτές και ότι ευχαριστιόμαστε εμείς πρώτα να παίζουμε κομμάτια που αγαπάμε. Δεν υπάρχει κάποιο σταθερό κριτήριο για την επιλογή των κομματιών. Αυτό συνήθως αλλάζει ανάλογα με τη συναυλία, τον χώρο που θα παίξουμε και κυρίως τα κέφια μας. Μας αρέσει να παίζουμε και κλασσικά garage κομμάτια σαν το «Nobody But Me» ή το «Cinderella», μιας και πρόκειται για τα κομμάτια που αγαπάμε χρόνια, αλλά βάζουμε στο setlist και κάποια πιο άγνωστα και ξεχασμένα κομμάτια των 60’s, όπως το «Mini Shimmy» των Velvet Illusions ή το «Wild Angel» των James Bond & The Agents, κομμάτια δηλαδή που είναι γνωστά μόνο στους φανατικούς «γκαραζο-σκαπανείς», καθώς είναι ένας τρόπος να τα κάνουμε πιο γνωστά σε ένα ευρύτερο κοινό.

Ευχαριστούμε πολύ!

Γ.Α.: Και εμείς!

Ερωτήσεις: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος - Μιχάλης Κουρής

Soundgaze team

Fix your gaze on music!

Νέα Δίσκοι      Συναυλίες Συνεντεύξεις Στήλες Archive    Rookie's corner   Artist Index
 Επικαιρότητα   Κριτικές Συναυλιών Text Interviews Music Scouting      
 Ενημερώσεις   Προτάσεις για συναυλίες   Memory Lane      
        Local Jams
     
        Record Shuffle      
        Άρθρα