Ο John Robb απάντησε στις ερωτήσεις του Τάκη Κρεμμυδιώτη, αλλά θέλησε να αφήσει για έκπληξη το τι πρόκειται να ακούσουμε από τους Membranes το βράδυ της 6ης Φεβρουαρίου στο Temple. Όχι πως έχουμε και καμιά ιδιαίτερη αγωνία βέβαια, αφού εκ των προτέρων γνωρίζουμε πως θα περάσουμε σίγουρα καλά.
Μπορούσατε να φανταστείτε το 1978 ή το 1983, που κυκλοφόρησε το Crack House, ότι θα είστε παραγωγικοί τόσα χρόνια αργότερα;
Δεν είχαμε την παραμικρή ιδέα. Τις ημέρες εκείνες η μουσική έμοιαζε προσωρινή και καμία post punk μπάντα δεν έκανε σχέδια για το μέλλον. Ο καθένας ήταν πολύ απασχολημένος για να ζει στο μέλλον. Η μουσική ήταν από τη φύση της προσωρινή. Ήταν ένας τέλειος αντικατοπτρισμός της στιγμής εκείνης. Κι όμως, στιγμές σαν αυτήν εξακολούθησαν να έρχονται κι έτσι φτάσαμε σαράντα χρόνια μετά. Δε μας ενδιαφέρει καθόλου η νοσταλγία, αλλά το μόνο που θέλουμε είναι να προχωράμε μπροστά, γι’ αυτό ηχογραφήσαμε δύο καινούργια διπλά άλμπουμ μέσα στην τελευταία πενταετία. Άρα, συνεχίζουμε να πηγαίνουμε προς τα μπροστά.
Τι θυμάστε από την εποχή στη θρυλική Creation Records του Alan McGee και το single Spike Milligan's Tape Recorder που δεν κυκλοφόρησε ποτέ;
Ξαφνικά ο Alan McGee άρχισε να τηλεφωνεί στο σπίτι των γονέων μου, όπου έμενα εκείνη την εποχή. Η μαμά μου ήταν κι αυτή Σκοτσέζα και μιλούσε μαζί του στο τηλέφωνο πολλή ώρα για τη Σκοτία. Ο Alan μας έπεισε να παίξουμε σε ένα κλαμπ του Λονδίνου που λεγόταν The Living Room. Η εμφάνισή μας πήγε πολύ καλά, γίναμε καλοί φίλοι και τον επισκεπτόμουνα συχνά στο Λονδίνο για να κάνουμε παρέα. Κάναμε τις συνηθισμένες νεανικές συζητήσεις για το πώς θα αλλάζαμε τον κόσμο κι αυτός έλεγε ότι επρόκειτο να το κάνει με μια δισκογραφική εταιρεία που θα ονόμαζε Creation Records. Είχαμε κανονίσει η πρώτη κυκλοφορία της εταιρείας να είναι το Spike Milligan's Tape Recorder, αλλά δε μπόρεσε να μας καλύψει τα έξοδα για να ηχογραφήσουμε σε στούντιο. Κι έτσι, υπογράψαμε στην Criminal Damage. Κατά έναν παράδοξο τρόπο, ο Alan βγήκε μαζί μας στο Μάντσεστερ το βράδυ της 3ης Μαϊου του 1984, δηλαδή μερικές ώρες πριν την ηχογράφησή του.
Τι μεσολάβησε στο εικοσιεξάχρονο δισκογραφικό κενό από το 1989 μέχρι το 2015, που κυκλοφόρησε στην Cherry Red Records το πιο ευπώλητο άλμπουμ σας με τίτλο Dark Matter/Dark Energy;
Από τεχνικής πλευράς, η μπάντα δε σταμάτησε… απλά δεν έκανε τίποτα! Δεν είχαμε σχέδια να επανέλθουμε μέχρι που οι My Bloody Valentine, οι οποίοι έπαιζαν support σε εμάς και είχαν τον κιθαρίστα μας τον Nick να παίζει βιολί στις πρώτες τους κυκλοφορίες, μας ζήτησαν να παίξουμε στο All Tomorrow’s Parties. Η ανταπόκριση του κοινού ήταν υπέροχη κι έτσι συνεχίσαμε από το σημείο εκείνο. Στο κενό αυτό διάστημα περιοδεύσαμε με μια άλλη μπάντα, τους Goldblade, ενώ εγώ εργάστηκα ως μουσικός συντάκτης, συγγραφέας και μουσικός αναλυτής στο GTV.
Ποιο ήταν το καλύτερο αντίδοτο για τη χειμερία νάρκη των Membranes; Οι Goldblade, η Guardian, η Independent, η The Observer ή το Louder Than War;
Όλες αυτές οι διαφορετικές δραστηριότητες με κρατούσαν απασχολημένο. Επίσης, έκανα παραγωγή σε δίσκους, έφτιαχνα προγράμματα για την τηλεόραση, είχα εκπομπή στο ραδιόφωνο και έγραφα βιβλία. Κι εγώ εξεπλάγην που βρήκα χρόνο να επανασυνδέσω τη μπάντα!
Τι σημαίνει για εσάς να σας μνημονεύουν ως σημείο αναφοράς γκρουπ όπως, μεταξύ άλλων, οι Big Black, Sonic Youth, Mercury Rev, Clint Mansell, Flaming Lips και My Bloody Valentine;
Είναι κολακευτικό να βλέπεις αυτές τις μπάντες να μας μνημονεύουν ως μέρος του ήχου τους. Κάποιες φορές, μερικοί ξεχνούν από πού άντλησαν τις ιδέες τους. Οι μουσικοί όμως πάντοτε μιλούν για τις επιρροές τους και μάλιστα περισσότερο από ό,τι τα μέσα ενημέρωσης επιτρέπουν! Ήμουν πάντοτε εντυπωσιασμένος με το γεγονός ότι τόσο διαφορετικές μπάντες μας αναφέρουν ως επιρροή τους. Υπάρχουν επίσης αρκετά metal και noise συγκροτήματα που είδαν τις πιο δυνατές στιγμές μας των μέσων της δεκαετίας του ’80 ως πρώτιστη και κύρια επιρροή τους. Ανάμεσά τους ήταν οι Godflesh και οι Napalm Death. Οι Godflesh που διατείνονται ότι εφηύραν το Grindcore και το post metal και οι Napalm Death που είχαν στην αρχική σύνθεσή τους τατουάζ των Membranes.
Ποιον θεωρείτε ως τον πιο καθοριστικό και τον πιο επιδραστικό δίσκο σας έως σήμερα;
Όλους των μέσων της δεκαετίας του ’80. Μεγάλη απήχηση σε άλλα συγκροτήματα είχαν το single Spike Milligan's Tape Recorder και το ΕΡ Death to Trad Rock, τα οποία αποτέλεσαν μέτρα σύγκρισης για το πόσο έντονη και δυνατή μπορούσε να γίνει η μουσική μας. Τα τελευταία δύο άλμπουμ μας Dark Matter/Dark Energy και What Nature Gives…Nature Takes Away (σ.σ. μπορείτε να διαβάσετε την άποψη μας για το δεύτερο εδώ) έχουν αντίκτυπο σήμερα. Πολλές μπάντες μας ρώτησαν για τον τρόπο που πρέπει να δουλεύουν με χορωδίες, αφού ο νέος δίσκος μας αποτελεί ένα μοντέρνο επιδραστικό παράδειγμα.
Νομίζω πως τα δύο τελευταία άλμπουμ μας είναι δηλωτικά του τι πράγματι θέλουμε να πούμε. Πάντοτε είχαμε μεγάλες ιδέες, όμως τώρα ξέρουμε τον τρόπο που θα τις υλοποιήσουμε, χωρίς να χάσουμε την ένταση και τα χαρακτηριστικά που μας ενδιαφέρουν. Μου άρεσε πολύ που δούλεψα με την εικοσαμελή χορωδία στον πρόσφατο δίσκο μας, ήταν μια εξαιρετική εμπειρία, η οποία προσέθεσε κάτι ιδιαίτερο στα τραγούδια. Ήδη σχεδιάζω τον επόμενο δίσκο και θέλω να προχωρήσω ακόμα παραπέρα…
Οφείλω να ομολογήσω ότι λατρεύω το μπάσο. Ίσως έτσι εξηγείται γιατί μου άρεσαν οι Membranes και οι Joy Division από τις πρώτες τους κιόλας μέρες. Ποια είναι η γνώμη σου για το μπάσο, είναι μέρος της rhythm section ή κάτι περισσότερο;
Η σκοτεινή τονικότητα του μπάσου, οι βαριές δονήσεις του, το απόλυτο σεξ του σχήματος και του ήχου του, το σκληρό εξόγκωμα στο πάνω μέρος του, ο τρόπος που παίζεις rhythm και lead με αυτό, το έκαναν το όργανο - κλειδί για το post punk. Είναι πολλά περισσότερα από το να αποτελεί μέρος της rhythm section. Στην περίπτωση των Membranes έχει πολύ συχνά πρωτεύοντα ρόλο. Τελικά, μπορώ να πω ότι είναι σημαντική για κάθε καλή μουσική η σχέση που έχουν τα ντραμς με το μπάσο.
O Andy Cairns (Therapy?) περιέγραψε το νέο άλμπουμ σας What Nature Gives… Nature Takes Away ως «Ένα σκοτεινό διπλό άλμπουμ με post punk ψυχεδελικά τοπία υπό την καθοδήγηση του Hieronymus Bosch». Κατά τη γνώμη μου έχει καθαρόαιμο post-punk με κάποιες αναφορές στους The Fall, Joy Division και Cure. Εσύ πώς θα περιέγραφες τη μουσική του;
Νομίζω πως η περιγραφή του δίσκου από τον Andy Cairns είναι τέλεια. Ήταν ο πρώτος που το άκουσε και η άποψή του δεν υπήρξε ποτέ τόσο εύστοχη. Τα συγκροτήματα που ανέφερες είναι όλα σπουδαία, αλλά δεν επηρεαστήκαμε τόσο πολύ από αυτά, αφού πάντοτε ερμηνεύαμε το punk με το δικό μας τρόπο. Το post punk ήταν μια γενιά που προσπαθούσε να παίξει punk με λάθος τρόπο.
Στο εξώφυλλο του νέου δίσκου σας απεικονίζεται ο πίνακας At the First Touch of Winter, Summer Fades Away του Valentine Cameron Prinsep. Μπορούμε, κατά κάποιον τρόπο, να πούμε ότι το εξώφυλλο αυτό θυμίζει το στυλ εκείνου του Dark Matter/Dark Energy;
Ναι, διότι οι πίνακες αυτοί προέρχονται από την ίδια περίοδο, τα μέσα προς τέλη του 19ου αιώνα. Το θέμα του δίσκου είναι σκοτεινό και ερωτικό κι αυτό απεικονίζεται πλήρως στο συγκεκριμένο εξώφυλλο, που αφορά την εναλλαγή των εποχών από το καλοκαίρι στο χειμώνα.
Πολύ λίγες μπάντες που προέρχονται από τη δεκαετία του ’80 συνεχίζουν να ηχογραφούν νέους δίσκους και να μην επαναπαύονται στο παρελθόν. Πόσο δύσκολο είναι αυτό;
Όχι, είναι πολύ εύκολο. Οι Membranes προσπαθούσαν πάντα να επαναπροσδιορίζουν τους εαυτούς τους και να προχωρούν προς το δικό τους προσωπικό μέλλον. Προσωπικά, έχω ατελείωτες ιδέες για νέα τραγούδια, νέους στίχους, για να γράφω ποίηση, αλλά και ένα βιβλίο για την ιστορία της goth μουσικής που θα λέγεται Art Of Darkness, όπως και να βοηθήσω τους συντελεστές μιας ταινίας να φτιάξουν ένα φιλμ για τη ζωή και τις εμμονές μου.
Πρόσφατα αρκετές μπάντες αναβιώνουν την post punk και new wave εποχή. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτό; Έχετε προτίμηση σε κάποιες από αυτές;
Είναι, ειλικρινά, μεγάλες επιρροές για μένα. Η ατμόσφαιρα της μουσικής τους είναι εξαιρετική, όπως και η ιδέα του να φτιάχνεις μουσική πέρα από τα όρια, γυρίζοντας τα μέσα της μουσικής έξω. Υπήρχαν πολλές δυνατότητες στις μπάντες εκείνης της περιόδου. Κάθε περίοδος, κατά την οποία δεν υπάρχουν κανόνες, είναι σημαντική για την τέχνη και τη δημιουργικότητα. Μερικά συγκροτήματα ασχολούνται μόνο επιφανειακά, ενώ άλλα διεισδύουν σε βάθος. Ουσιαστικά, δεν πρόκειται για ένα μουσικό στυλ, αλλά για κάτι πνευματικό, για μια στάση ζωής. Αν θελήσεις να ασχοληθείς με σύγχρονες μπάντες, θα πρέπει να ακούσεις τους Ρώσους Shortparis, την Anna Von Hausswolff, τους MAG, τους Black Country New Road, τους The Sweet Release of Death, τους Witch Fever. Η λίστα δεν έχει τέλος…
Ευχαριστώ πολύ. Ανυπομονούμε να σας δούμε να παίζετε ζωντανά.
