Οι Electric Litany έρχονται ξανά στα πάτρια εδάφη για μια μίνι τουρ, η οποία σηματοδοτεί την συναυλιακή τους επιστροφή στη χώρα μετά το ξέσπασμα της πανδημίας. Με τη συγκεκριμένη αφορμή μιλήσαμε για άλλη μια φορά με το συγκρότημα, το οποίο είχε πολλά να πει, μεταξύ άλλων για την περίοδο της καραντίνας, για τον πόλεμο, για τις νέες μουσικές του καθώς και για την μεγάλη επάνοδο στο Gagarin (14/5).
Καλησπέρα! Σε ποια φάση βρίσκεται αυτή τη στιγμή η μπάντα μετά από μια σχεδόν διετή αναγκαστική ανάπαυλα;
Μέσα σε αυτό το σκοτεινό διάστημα, ξαναγυρίσαμε στο κτίριο της Cable street και στήσαμε ξανά τον χώρο μας, εκεί που είχαμε γράψει το “Enduring Days You Will Overcome”. Γράψαμε μπόλικη νέα μουσική και ανυπομονούσαμε να ξαναβγούμε στο δρόμο. Τώρα είμαστε σε μια πολύ δραστήρια φάση, παίζουμε αρκετά εδώ και ανυπομονούμε να κατέβουμε στην Ελλάδα.
Αναπόφευκτη η επόμενη ερώτηση: πώς βιώσατε ως μουσικοί αλλά και ως άτομα αυτά τα δύο τελευταία πανδημικά χρόνια;
Δεν μπορείς παρά να μην νιώθεις μια σκοτεινιά για το πιο βασικό, ότι χάνονται άνθρωποι καθημερινά. Οι σκέψεις για το πώς το βίωσε μετά ο καθένας είναι νομίζω δευτερεύουσες. Με μεικτά συναισθήματα. Ως μουσικοί, ήταν άσχημη η απραξία του να μην συναναστρέφεσαι και να μην μπορείς να παίζεις σε κόσμο και με κόσμο. Από την άλλη, ως ήδη μοναχικά άτομα, το να καθόμαστε μόνοι να γράφουμε μουσική δεν ήταν και τόσο έξω από τα νερά μας. Ως άτομα βέβαια βιώσαμε και εμείς όπως όλοι μας μια οργή για την γύμνια του νέο- φιλελευθερισμού όσον αφορά το ποσο “γραμμένους” μας έχει σε μια τέτοια κρίση. Δεν καίγεται καρφί σε κανέναν Johnson, Μητσοτακη, Bolsonaro αν οι νεκροί είναι 80 ή 180 την ημέρα. Το μόνο που όλοι είδαμε να συμβαίνει είναι μια κάθαρα επικοινωνιακή αντιμετώπιση. Εδώ είχανε έναν μπασκεμπολιστα για υπουργό υγείας και μετά έβαλαν έναν ναζί. Τι να λέμε...
Υποθέτουμε πως μέσα σε αυτή την περίοδο προέκυψε νέο υλικό. Μπορούμε να περιμένουμε κάποια νέα κυκλοφορία σύντομα;
Γράψαμε αρκετά, είναι η αλήθεια, και ετοιμάζουμε νέο δίσκο και ένα 5 track ep. Το ep θα κυκλοφορήσει από την Inner Ear αμέσως μετά το καλοκαίρι. Μπήκαμε στο στούντιο προς το τέλος της πανδημίας εδώ, με κάποιες ιδέες που είχα στο πιάνο και χωρίς να τις μοιραστούμε και γράψαμε live 2 μέρες χωρίς πρόβες και χωρίς να έχουμε ακούσει τα κομμάτια ούτε καν στην πρωτόλεια μορφή τους. Μας αρέσει αυτό που βγήκε λόγω της ειλικρίνειας και των λαθών που κρατήθηκαν στα takes :)
Ο δίσκος που ετοιμάζουμε θα αργήσει λίγο ακόμα αλλά είναι μάλλον ότι πιο βαρύ έχουμε κάνει ως τώρα.
Έχει παρέλθει πάνω από μια δεκαετία (12 χρόνια, για την ακρίβεια) από την κυκλοφορία του πρώτου σας δίσκου. Όταν επιστρέφετε σε αυτό ποια συναισθήματα σας δημιουργούνται πλέον;
Το ακούμε σαν ξένοι, σαν να μην είναι δικό μας ηχογραφημα. Ευτυχώς που συμβαίνει αυτό, γιατί αλλιώς εγώ δεν θα μπορούσα να το ακούω. Προτιμώ έστω και μια φαντασιακή θέση ακροατή στην μουσική μας. Κοιτώντας πίσω στην εποχή εκείνη νιώθω μια ωραία νοσταλγία, μα και μια βεβαιότητα πως στο ταξίδι που ακολούθησε μετά από αυτό, τουλάχιστον δεν ξεπουληθήκαμε :)
Μιας και είμαστε στο How To Be A Child & Win The War, το οποίο ξεκινάει άλλωστε με Don't Fear The War και η λέξη “πόλεμος” αναφέρεται συχνά, δεν μπορούμε να μην σας ζητήσουμε την οπτική σας για τον τρέχοντα πόλεμο και όλα όσα συμβαίνουν τριγύρω.
Νομίζω πως ήταν ξεκάθαρο πως δεν μίλαγα ποτέ για κάποιο ιμπεριαλιστικό ή εθνικό πόλεμο στον δίσκο. Πάντα για έναν κοινωνικό πόλεμο γράφουμε και κατα βάση ταξικό. Για την απελευθέρωση του ανθρώπου από οποιαδήποτε σκλαβιά και τον πόλεμο που θα σταματήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Εδώ τώρα έχουμε να κάνουμε με έναν πόλεμο ανθρωποσφαγής, έξαρσης εθνικισμού και προσφυγιάς. Δυσκολεύομαι να εκφράσω απόψεις γεωπολιτικού χαρακτήρα γιατί είναι τόσο χαοτικό και πολύπλευρο το αντικείμενο που πάντα υπάρχουν σφάλματα. Αλλά όπως και να το κάνουμε ο πόλεμος είναι κακός όπου και να συμβαίνει. Είμαστε ενάντια στον πόλεμο γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι σκοτώνονται. Και δεν σκοτώνονται τα παιδιά αυτών που διαχειρίζονται τον πόλεμο και βγάζουν φράγκα, σκοτώνονται πάντοτε όλοι οι αλλοι. Στον τρέχοντα πόλεμο ούτε με αυτή τη Ρωσία του Πούτιν είμαστε αλλά ούτε με το ΝΑΤΟ και τις δυτικές δυνάμεις. Πρέπει να είμαστε ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που συνεχώς γεννούν τέτοιους πολέμους.
Έχει υπάρξει η σκέψη να μελοποιήσετε κάποιον Έλληνα ποιητή και κατ΄ επέκταση να κάνετε ένα δίσκο με ελληνικό στίχο;
Όχι, νομίζω σαν Electric Litany δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό.
Το συγκρότημα υπάρχει ήδη 15 χρόνια. Σε αυτή τη διαδρομή έχουν επιτευχθεί κάποια από τα σχέδια και τις φιλοδοξίες σας; Υπάρχουν κάποια πράγματα που θα επιθυμούσατε να είχαν γίνει διαφορετικά;
Πολλά πράγματα που ονειρευόμασταν τότε, έχουν γίνει στην πορεία και αλλά πολλά θα θέλαμε να γίνουν. Αποφεύγω να παίζω το παιχνίδι των φιλοδοξιών γιατί όντως επηρεάζει ψυχολογικά... και πάντα βγαίνεις χαμένος. Ποτέ κάτι δεν θα γίνει ακριβώς όπως το φανταστήκαμε και έτσι όλο θα πέφτουμε έξω... Ναι, ίσως κάποια πράγματα στην πορεία θα ήταν ωραίο να είχαν γίνει διαφορετικά, αλλά επειδή δεν μπορούμε να ξέρουμε την έκβαση τους, δεν ξέρω αν θα τα διάλεγα τώρα. Όπως έγραφε και ο Μ. Κούντερα κάπου, μόνο αν θα ζούσαμε δυο ζωές, την μια μετά την άλλη, θα μπορούσαμε να διαλέξουμε 2 διαφορετικές εκβάσεις και να δούμε ποια θα ήταν η σωστή.
Στις 14/5 εμφανίζεστε ξανά στο Gagarin. Με δεδομένο ότι η συναυλία δεν έχει ως αφορμή την παρουσίαση κάποιας νέας δουλειάς, να αναμένουμε μια επιλογή από τις μέχρι σήμερα κυκλοφορίες σας, συν ίσως κάτι ακυκλοφόρητο;
Θα παρουσιάσουμε μέρη από το νέο ep αλλα και καποιες απόπειρες κομματιών απο τον δίσκο που ετοιμάζουμε. Όλα αυτά σε 3 κεφάλαια του σετ που είναι ό,τι πιο ολοκληρωμένο έχουμε κάνει ως τώρα. Είμαστε όντως πολύ χαρούμενοι που θα ξαναδούμε και θα ξαναπαίξουμε μετά από 3 χρόνια.
Για να κλείσουμε με μια αισιόδοξη νότα, τι σας κάνει χαρούμενους και αισιόδοξους αυτές τις μέρες;
Το καλοκαίρι που έρχεται, οι νέες μουσικές που γεννιούνται. Κυρίως όμως το καλοκαίρι που έρχεται :)