Print this page
Κυριακή, 19 Οκτωβρίου 2014 13:41

Συνέντευξη: Μαρίνος Τζιάρος (Socos, πρώην Live Project Band)

Written by 

Το πιο πρόσφατο άλμπουμ του κιθαρίστα Socos «Το Πρώτο Απ’ Το Δεύτερο Και Το Δεύτερο Απ’ Το Τρίτο...» αναμένεται να αφήσει το ιδιαίτερο στίγμα του δημιουργού του στην σύγχρονη ελληνική δισκογραφία, όπως έκαναν και οι προηγούμενες δουλειές του. Δεν καταφέραμε να προσεγγίσουμε τον ίδιο για μία συνέντευξη, όμως παρουσιάστηκε η ευκαιρία να κάνουμε κάποιες ερωτήσεις στον Μαρίνο Τζιάρο, τραγουδιστή στο άλμπουμ και μόνιμο συνεργάτη του Socos. Όπως αναμενόταν, η προσέγγισή του παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

 

Αρχικά πρέπει να δώσω τα συγχαρητήριά μου για την εξαιρετική δουλειά που έγινε στο άλμπουμ. Παρ’ότι ο Socos φέρεται ως κύριος υπεύθυνος της δουλειάς αυτής, η άποψή σου για την συγκεκριμένη δουλειά ως ερμηνευτής θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πώς βλέπεις, λοιπόν, το συγκεκριμένο άλμπουμ, με την ευχέρεια της χρονικής απόστασης που σε χωρίζει από την δημιουργία του;

H αλήθεια είναι ότι όσο περνάει ο καιρός, συνειδητοποιώ το πόσο δύσκολο εγχείρημα ήταν αυτό που κάναμε με τον Soco. Η ποίηση του Χριστιανόπουλου, ερωτική, βαθιά συναισθηματική, ανθρώπινη και σίγουρα πανανθρώπινη, ήταν μια μεγάλη πρόκληση. Επιλέξαμε να κάνουμε ένα album “γυμνό” ενορχηστρωτικά και τελικά χωρίς πολλές στουντιακές επεξεργασίες, αφήνοντας χώρο στον στίχο. Προσωπικά θεωρώ (ακούγοντας ακόμα τη δουλειά) πως πετύχαμε αυτό που αρχικά είχαμε στο μυαλό μας.

 

Πώς επιλέξατε τα ποιήματα που θα μελοποιήσετε; Τι θεωρείς πως έχει να δώσει στον σύγχρονο άνθρωπο η ποίηση του Χριστιανόπουλου;

Όσον άφορα το πρώτο σκέλος της ερώτησης, η επιλογή των ποιημάτων  ήταν μια απλή σχετικά διαδικασία.  Είχε να κάνει καθαρά με το ποια απ΄ τα ποιήματα μας άγγιζαν περισσότερο. Δεν ήταν δύσκολο, έτσι κι αλλιώς με τον Soco υπάρχουν από παλιά κοινοί κώδικες επικοινωνίας.

Για το δεύτερο σκέλος, θεωρώ ότι δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να απαντήσω σχετικά με την  ποίηση του Χριστιανόπουλου, αλλά ο ίδιος ο Χριστιανόπουλος σαν άνθρωπος και σαν ποιητής, έχει πληρώσει ακριβά για αυτά που κατά καιρούς έχει υποστηρίξει και έχει γράψει, αφού έχει κυνηγηθεί από μπασκίνες, παπάδες, φιλολόγους, φασίστες…  και παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν έκανε πίσω. Παραμένοντας συνεπής σε αυτό που “είναι”, δεν δίστασε πολλές φορές να  “ξεβρακώσει” το δημοσιογραφικό star system και τον τρόπο που αυτό λειτουργεί. Αρνήθηκε μεγάλο κρατικό βραβείο λογοτεχνίας, αφήνοντας άναυδα “τα πνευματικά αφεντικά” των καιρών μας. Αυτή η στάση ζωής λοιπόν, αφήνεται παρακαταθήκη στον σύγχρονο άνθρωπο.

 

Από τα 8 ποιήματα του δίσκου, ποιο θα ξεχώριζες εσύ προσωπικά, είτε ως κείμενο είτε ως μελοποιημένο αποτέλεσμα;

Πραγματικά δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω κάποιο. Ένα κομμάτι που με συγκινεί ίσως λίγο περισσότερο είναι το “Τέλος” κυρίως για το μελοποιημένο του αποτέλεσμα.

 

Έχεις ακούσει την αντίστοιχη δουλειά της May Roosevelt (“Μουσική σε ποίηση Ντίνου Χριστιανόπουλου”, Ιανός), που κυκλοφόρησε ένα χρόνο πριν;

Ναι την έχω ακούσει.

Βέβαια εδώ δεν μιλάμε για μελοποίηση ποιημάτων, αλλά για μια προσέγγιση διαφορετική μεν, ενδιαφέρουσα δε. Η Roosevelt κατάφερε να δημιουργήσει ατμόσφαιρες, χρησιμοποιώντας τον ονειρικό ήχο του theremin κυρίως, και να “ντύσει” έτσι τον προηχογραφημενο λόγο του ποιητή. Έχω την άποψη πως αν ο Χριστιανοπουλος απήγγειλε  αυτά τα ποιήματα έχοντας αυτή τη μουσική στα αυτιά του, το αποτέλεσμα θα ήταν πολυ διαφορετικό.

 

Ο Δημήτρης Πουλικάκος, που συμμετείχε στην προηγούμενη μελοποίηση ποίησης του Socos, είναι από τους πλέον εμβληματικούς και αναγνωρίσιμους Έλληνες τραγουδιστές. Εσύ, από την άλλη, είσαι μεν ο τακτικότερος συνεργάτης του Socos, αλλά γνωστός περισσότερο σε αυτούς που παρακολουθούν το έργο του. Εκείνος απήγγειλε, εσύ τραγουδάς. Με ποια κριτήρια πιστεύεις πως επέλεξε εσένα για να αποδώσεις το όραμα που είχε για το αυτό το άλμπουμ; Ποια είναι τα στοιχεία που θεωρείς πως συνεισέφερες στην οπτική του;

Με το Soco είμαστε φίλοι πάνω από 20 χρόνια. Έχουμε μοιραστεί άπειρες εμπειρίες τόσο σε μουσικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο. θα σε παραπέμψω σε λόγια του ίδιου του Socos . “ Ο λόγος που ήθελα να κάνω αυτό το έργο με τον Μαρίνο, ήταν η ανάγκη μου να τον ευχαριστήσω, κάτι σαν ένα δώρο που ο χρόνος ποτέ δεν θα αλλοιώσει…. Πιστεύω πολύ στη φωνή του Μαρίνου και στον ίδιο τον Μαρίνο ως άνθρωπο.” Δέχτηκα λοιπόν με ενθουσιασμό αυτό το δώρο που για μένα είχε πολύ μεγάλη σημασία.

H εμπιστοσύνη που έδειξε στο πρόσωπο μου, είναι κάτι παραπάνω από τιμητική, αν αναλογιστεί κάνεις το πόσο απαιτητικός είναι ο ίδιος ο Socos με τις δουλειές του, άλλα και το πόσο “ωμή” είναι πολλές φορές η ποίηση του Χριστιανόπουλου. Από τη μεριά μου, προσπάθησα ερμηνευτικά, να έρθω όσο πιο κοντά γίνονταν σε αυτά που λέει ο ίδιος ο Χριστιανόπουλος, χωρίς υπερβολές, με οδηγό μου το συναίσθημα.

 

Προσωπικά, θεωρώ την Ύδρα των Πουλιών ως το καλύτερο δείγμα μελοποιημένης ποίησης που έχει κυκλοφορήσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια στην ελληνόφωνη μουσική. Η ζωντανή παρουσίασή της στο Gagarin ήταν μοναδική και, δυστυχώς, δεν είχε συνέχεια. Ως συμμετέχων στο live, τι feedback έχεις πάρει εσύ για εκείνη την συναυλία;

Το να είμαι πάνω στη σκηνή μαζί με ένα όνομα σαν το Πουλικάκο, ήταν κάτι που πραγματικά δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα γίνει. Σε ένα Gagarin σχεδόν γεμάτο, με το Μήτσο να δίνει επικοινωνιακό ρεσιτάλ με τον κόσμο και με τους Live Project στα καλύτερα τους, ήταν μια συναυλία που φυσικά θα μου μείνει αξέχαστη. Αλλά αυτό που άξιζε περισσότερο, ήταν η όλη διαδρομή πριν το live, η γνωριμία μας με τον Μήτσο, οι πρόβες, οι συζητήσεις, οι διαφωνίες, οι πλάκες…  Απίστευτη εμπειρία !

 

Η εικόνα που έχω είναι πως, ως Live Project Band, κάνετε (ή μαθαίνουμε πως κάνετε) ελάχιστα live. Σας αρέσουν οι συναυλίες, να παρουσιάζετε το έργο σας μπροστά σε κοινό, να συναναστρέφεστε με φίλους της μουσικής σας;

Όντως με τους Live project οι συναυλίες μας ήταν περιορισμένες, αν αναλογιστεί κάνεις το πόσο καιρό παίζαμε μαζί. Κάποιες φορές από επιλογή, κάποιες άλλες επειδή “έτσι είναι τα πράγματα”, με τη σύγχρονη ελληνική σκηνή να αναπαράγει τα ίδια και τα ίδια γυρνώντας την πλάτη σε κάτι διαφορετικό. Η μπάντα έκλεισε τον κύκλο της και σταμάτησε να υπάρχει. Οι εμπειρίες από τα live μας όμως ήταν μοναδικές. Αλίμονο!

 

Κάθε δουλειά του Socos στην οποία συμμετέχεις διαφέρει αρκετά από την άλλη σε επίπεδο ήχου και ενορχηστρώσεων. Ποια από αυτές όμως θεωρείς πως σε εκφράζει σε μεγαλύτερο ποσοστό ως ερμηνευτή και άνθρωπο;

Σαν ερμηνευτή, με εκφράζει μια δουλειά στην οποία δεν συμμετέχω ως ερμηνευτής. Είναι “η Ύδρα των πουλιών” που ακόμα και σήμερα όταν την ακούω ανατριχιάζω. Θεωρώ ότι ο Πουλικάκος έχει δώσει τον καλύτερο του εαυτό.

Σαν άνθρωπος είμαι πιο κοντά στο «Αντάρτικο Πόλεων».

 

Παίρνω την πάσα που μου έδωσες. Το Αντάρτικο Πόλεων, η προηγούμενη δουλειά σου με την Live Project Band, είχε ισχυρή προσωπική πολιτική άποψη για την κοινωνική κρίση που μαστίζει τη χώρα εδώ και κάποια χρόνια. Πώς βλέπεις την Ελλάδα στο 2014;

Καλύτερα να μην εκφραστώ όπως πραγματικά θα ήθελα!! Το φαινόμενο της κρίσης είναι γνωστό σε όλους, ανεξάρτητα από το πόσο επηρεάζει την ζωή του καθενός, και τα τελευταία χρόνια τα πράγματα αντί να καλυτερεύουν, χειροτερεύουν. Η Ελλάδα σε συνεχόμενη ύφεση, με ένα διεφθαρμένο πολίτικο σύστημα, που δίνει “γη & ύδωρ” στους δανειστές της και εξουσίες σε ανθρώπους που βρίσκονται εκτός συνόρων παραπαίει και μαζί της παραπαίει και ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Το απογοητευτικό της όλης υπόθεσης είναι ότι πλέον για τον περισσότερο κόσμο δεν υπάρχει όραμα. Δεν υπάρχουν πολιτικά πρόσωπα που να δείχνουν άξια εμπιστοσύνης. Η ευκολία με την οποία οι πολίτικοι λένε τόσο απροκάλυπτα ψέματα, είναι εντυπωσιακή και θα έλεγα… άξια “επιστημονικής διερεύνησης”. Είναι απογοητευτικό, άλλα δυστυχώς βλέπω αυτήν τη κατάσταση να διαιωνίζεται για πολλά χρόνια ακόμα.

 

Αν είχες τη δυνατότητα, πατώντας ένα κουμπί, να βρίσκεσαι σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου, πού πιστεύεις ότι θα μπορούσες να δημιουργήσεις με τους ευνοϊκότερους όρους (την ερμηνεία των “ευνοϊκότερων” την αφήνω σε σένα);

Ξέρεις, παλαιότερα συνήθιζα να γράφω στίχους και διάφορα άλλα πράγματα, όντας σε μέρη απομονωμένα. Θεωρούσα πως τα μέρη αυτά έπαιζαν καταλυτικό ρόλο σε αυτό που έκανα εκείνη τη στιγμή.

Στην πορεία όμως, αντιλήφθηκα πως, τελικά δεν έχει και τόση σημασία το “που είσαι” αλλά το ”πως είσαι”. Έχει να κάνει κυρίως με την ψυχολογική κατάσταση της στιγμής. Με το τι βιώνεις.  Με το τι σε απασχολεί. Με το τι σε κάνει χαρούμενο ή λυπημένο. Αδιάφορο ή ενεργό.

 

Ως ερμηνευτής, παρακολουθείς τους άλλους ερμηνευτές; Έχεις ξεχωρίσει κάποιους από τη νεότερη γενιά;

Έχω ξεχωρίσει τη Νατάσσα Μποφίλιου, κυρίως για το αέρινο της φωνής της, άλλα και της παρουσίας της.

Επίσης μου αρέσει η Ρίτα Αντωνοπούλου. Εξαιρετική φωνή.

 

Επιμελείσαι το artwork στα άλμπουμ του Socos. Ασχολείσαι με κάτι σχετικό ως «κανονική δουλειά» ή απλώς εξωτερικεύεις μία κλίση σου; Γενικά ποια είναι η σχέση σου με τις άλλες τέχνες;

Έχω σπουδάσει γραφιστική, έχω δουλέψει αρκετά χρόνια σαν γραφίστας σε διάφορες εταιρίες και συνεχίζω και σήμερα να δουλεύω ως free lancer. Για μένα η γραφιστική, όπως και η μουσική… είναι  ψυχοθεραπεία.

 

Μπορείς να δώσεις περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το project σου με τους Αγόριαstonilio; Πότε θα μπορούμε να ακούσουμε περισσότερα; (σ.σ. δείτε τα βίντεό τους εδώ και εδώ)

Με τα “Αγόρια” είμαστε σε πολύ δημιουργική φάση, αν σκεφτείς ότι έχουμε ηχογραφήσει ήδη τον πρώτο μας δίσκο (είμαστε στις μίξεις) και υπάρχει και αρκετό υλικό για την επομένη δουλειά! Έχουμε γυρίσει 3 video clips, τα 2 είναι ήδη ανεβασμένα στο ΥouΤube και το τρίτο ανεβαίνει πολύ σύντομα. Το feedback που παίρνουμε είναι αρκετά ενθαρρυντικό. Η πρώτη δουλειά θα κυκλοφορήσει όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν (ελπίζουμε σύντομα!). Είμαστε σε αναζήτηση δισκογραφικής εταιρίας σε Ελλάδα και εξωτερικό.

 

Για να κλείσουμε την συνέντευξη αυτή και μιας και εκμεταλλευόμαστε τον χώρο ενός μουσικού περιοδικού, έχεις ξεχωρίσει στο μυαλό σου μία, έστω, πεντάδα δίσκων που να αγαπάς ιδιαίτερα και, γιατί όχι, να σε έχουν καθορίσει ως μουσικό;

Pink Floyd - Wish You Were Here

Θάνος Μικρούτσικος - Γραμμές των οριζόντων

Doors - Morrison Hotel

Διονύσης Σαββόπουλος - Βρώμικο Ψωμί

Radiohead - Amnesiac

 

Συνέντευξη: Μιχάλης Κουρής

Μιχάλης Κουρής

 

 

Για τον Μιχάλη Κουρή καλύτερα από οποιονδήποτε μιλάνε τα σημειώματα στο ψυγείο του: "Δεν πεινάω δεν πεινάω" "Να έρχεσαι κάθε πέντε λεπτά να με βλέπεις" "Μην πίνεις άλλο" "Δεν μπορείς να πας σε όλα τα live". Ακούει τα πάντα και δεν εννοεί "ακούω ραδιόφωνο" - στον ελεύθερό του χρόνο είναι αφουγκραστής των συμπαθών ζώων σε ζωολογικό κήπο του εξωτερικού που εύλογα επιθυμεί να παραμείνει μυστικός.

Website: www.soundgaze.gr

Latest from Μιχάλης Κουρής

Related items