Ο Alan Sparhawk, ιδρυτικό μέλος, κιθαρίστας και τραγουδιστής των Low, εν όψει της συναυλίας του εξαιρετικού αυτού alternative rock σχήματος στο Fuzz Live Music Club στις 24 Ιανουαρίου (ναι, είναι η παραμονή των εκλογών, έχετε τίποτα καλύτερο να κάνετε;), παραχώρησε μία συνέντευξη στο soundgaze.gr, η οποία, όπως θα διαπιστώσετε, παρουσιάζει μεγάλη αναλογία με την μουσική τους, όπως ο ίδιος ο Sparhawk την περιγράφει παρακάτω.
H μουσική σας έχει συχνά χαρακτηριστεί ως “slowcore” (ένας όρος ο οποίος κατά την γνώμη μου μοιάζει κάπως παράδοξος). Πιστεύετε ότι ο όρος αυτός περιγράφει την μουσική σας με ακρίβεια;
Όσο ανόητος και αν είναι ο όρος αυτός, κατά την γνώμη μου αποτελεί μία αρκετά καλή περιγραφή της μουσικής μας. Είμαστε αργοί, μινιμαλιστικοί και μάλλον αντίθετοι προς το mainstream: Slow and core.
Έχει ειπωθεί ότι οι ζωντανές σας εμφανίσεις διαφέρουν από την αρχετυπική rock συναυλία. Θεωρείτε ότι αυτό είναι ακριβές;
Δεν ξέρω. Μου δημιουργούν πάντως το συναίσθημα ενός rock show. Επειδή βέβαια είμαστε ήρεμοι, μερικές φορές το κοινό είναι αντίστοιχα πολύ ήρεμο. Κάποιες φορές, μάλιστα, παίζουμε σε θέατρα και παλιές εκκλησίες. Είναι λοιπόν ωραίο το ότι κάποιοι έχουν την άποψη αυτή για τις συναυλίες μας, αλλά από την άλλη μεριά, πρόκειται για κάτι που εμείς δεν ελέγχουμε.
Τα μέλη του συγκροτήματός σας έχουν συμμετάσχει σε διάφορα side-projects (προσωπικά μου άρεσαν πολύ οι ηχογραφήσεις των Retribution Gospel Choir). Είναι αυτό ένας τρόπος να κάνετε πράγματα που σας αρέσουν αλλά δεν θα μπορούσατε να κάνετε με τους Low, ένας τρόπος να βγάλετε τα πράγματα αυτά από μέσας σας;
Ναι. Δεν είναι όμως τόσο πολύ μία άλλη πλευρά του εαυτού μου όσο ένας άλλος τρόπος να πω αυτό που πάντοτε ήθελα να πω. Έχει περισσότερο να κάνει με το ποιος είναι στο δωμάτιο μαζί μου, παρά με το τι πιστεύω ότι θα ήθελα να κάνω...
Έχετε υπάρξει ιδιοκτήτες μίας δισκογραφικής στο Duluth (σ.σ. Μιννεσότα) την Chairkickers' Union. Υπάρχει τοπική σκηνή; Ποιους καλλιτέχνες θα άξιζε να ψάξουμε;
Η τοπική σκηνή του Duluth είναι πολύ καλή: μικρή αλλά υποστηρικτική, με ένα βέβηλο σύνδρομο του αουτσάιντερ. Ψάξτε να ακούσετε τους Southwire, Toby Thomas Churchill, Charlie Parr. Είχαμε το label για λίγα χρόνια, χάσαμε κάμποσα λεφτά, αλλά διασκεδάσαμε και κυκλοφορήσαμε μερικά πολύ καλά πράγματα.
Είναι ικανή η ενασχόλησή σας με την μουσική νας σας υποστηρίξει οικονομικά; Όλο και πιο συχνά από όσο θα ανέμενα, ακούω από επαγγελματίες μουσικούς που προέρχονται από διαφορετικές χώρες αλλά και μουσικούς χώρους ότι πλέον είναι αναγκασμένοι να κάνουν και άλλες δουλειές για να ζήσουν, κάτι που προσωπικά βρίσκω τουλάχιστον απογοητευτικό.
Επειδή εγώ και η Mimi (σ.σ. Parker) είμαστε παντρεμένοι κα υπάρχει μόνο ένα ακόμη μέλος στο συγκρότημα, μπορούμε να ζήσουμε από όσα κερδίζουμε σαν μουσικοί. Παλεύουμε συνεχώς – τα live αποτελούν την κύρια πηγή των εσόδων μας – αλλά έχουμε υπάρξει πολύ τυχεροί. Αυτό δεν θα διαρκέσει για πάντα.
