Mέσα σε ένα χάος από μουσικές μη-ειδήσεις, ορίστε μία που μου έκανε εντύπωση: ο δήμαρχος του Μάντσεστερ Carl Austin-Behan είναι ο πρώτος δήμαρχος στο Ηνωμένο Βασίλειο που παραδέχθηκε ανοιχτά την ομοφυλοφιλία του. Κανένα πρόβλημα μέχρι εδώ, με την υποσημείωση ότι αυτό θα έπρεπε να είναι ο κανόνας σε αντίστοιχες περιπτώσεις, όλοι θα έπρεπε να μπορούν να αυτοπροσδιορίζονται ελεύθερα. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν, όπως αποδεικνύει το περιστατικό που διηγούμαστε πιο κάτω. Ο ατυχής κ. Austin-Behan είχε την ατυχέστερη (για σειρά λόγων) έμπνευση να παραστεί σε συναυλία του Justin Bieber. Στον περιβάλλοντα χώρο της συναυλίας δέχθηκε λεκτική (χυδαιότατη) επίθεση, με αντικείμενο τις σεξουαλικές προτιμήσεις του και μάλιστα από δύο νεαρές κυρίες (όχι υπερβολικά νεαρές, όπως απεδείχθη, διότι τις φωτογράφισε και πόσταρε τις φάτσες τους, άρα το νεαρόν της ηλικία δεν αποτελεί εν προκειμένω ελαφρυντικό). Αφήνοντας κατά μέρος ότι μάλλον κακώς πόσταρε τις φάτσες των ομοφοβικών αυτών υποκειμένων, διότι ακόμη και αυτές έχουν δικαιώματα, διαβάζοντας την είδηση, δεν μπόρεσα παρά να σκεφτώ ότι όλο αυτό μου φάνηκε, δυστυχώς, φυσιολογικό. Πείτε με ελιτιστή, υπερβολικό, μισάνθρωπο και ό,τι άλλο θέλετε, αλλά τι ακριβώς ανέμενε ο άνθρωπος ότι θα του συνέβαινε σε μία συναυλία του Justin Bieber; Πως αναμένει συμπεριφορά κόσμια, πολλώ δε μάλλον σεβασμό στην διαφορετικότητα, ανεκτικότητα και άλλα τέτοια ωραία στην θεωρία, από ανθρώπους που πληρώνουν αληθινά χρήματα για να δουν από κοντά τον Justin Bieber; Πάντοτε πίστευα ότι η μουσική που ακούμε λέει πάρα μα πάρα πολλά για εμάς. Και ναι μεν η μουσική του Bieber δεν είναι βίαιη ή μισαλλόδοξη, είναι όμως κάτι χειρότερο: είναι κενή περιεχομένου και αποσκοπεί (συνειδητά λέω εγώ) στην εξουδετέρωση κάθε αισθητικού ή άλλου κριτηρίου του ακροατηρίου του. Κοινώς, για να ακούσεις αυτό τον τύπο, πρέπει να κλείσεις το μυαλό σου στο μηδέν, πρέπει να μετατραπείς έστω και πρόσκαιρα σε ηλίθιο. Και όταν γίνεται κάτι τέτοιο, παρατράγουδα σαν αυτά που συνέβησαν στον συμπαθή κατά τα λοιπά δήμαρχο, είναι απλώς αναμενόμενα. Η αποδοχή του διαφορετικού, απαιτεί σκέψη, αντίληψη, μία ελάχιστη κριτική ικανότητα, είδη σε ανυπαρξία σε περιβάλλον Bieber και, ναι, ως προς αυτό ειδικά, με λέτε άνετα και ρατσιστή. Με δυο λόγια, εν προκειμένω προσωπικά εκπλήσσομαι που έμειναν μόνο στα λόγια και δεν τον λύντσαραν τον άνθρωπο.