Τους Royal Blood πιθανότατα δεν τους γνωρίζετε, όχι τουλάχιστον ακόμα. Η λέξη κλειδί είναι το “ακόμα”, εν προκειμένω. Πρόκειται για ένα ντουέτο από το Brighton (πόλη γνωστή για τα λουτρά της και όχι τόσο για τη σκηνή της), όμως το ομότιτλο LP τους, που κυκλοφόρησε την προηγούμενη εβδομάδα με τα 66.000 αντίτυπα που πούλησε στην Μεγάλη Βρετανία (αριθμός εντυπωσιακός για τις εποχές που διανύουμε), το κατέστησε το rock ντεμπούτο με τις καλύτερες πωλήσεις της τελευταίας τριετίας. Προς τι ο θόρυβος, θα αναρωτηθείτε εύλογα. Είναι πρώιμο να πούμε με βεβαιότητα. O ήχος των Royal Blood είναι ένα αρκετά σκληρό υβρίδιο διαφορετικών και συχνά όχι πολύ σχετικών μεταξύ τους ακουσμάτων (από Nirvana έως Black Keys), με τις Βρετανικές επιρροές λιγοστές αν όχι ανύπαρκτες, κάτι που αφ’ ευατού είναι εντυπωσιακό. Πρόκειται άραγε για ένα πρόσκαιρο και άνευ σημασίας hype ή για καλλιτέχνες που ήρθαν για να μείνουν; Χωρίς να θέλω να είμαι απαισιόδοξος, θα έκλινα προς το πρώτο, άλλωστε η Μουσική Βιομηχανία και τα αντίστοιχα ΜΜΕ της Γηραιάς Αλβιώνας έχουν βεβαρυμένο παρελθόν στην θεοποίηση μετριοτήτων, συχνά πριν ηχογραφήσουν μεγάλο δίσκο (αλήθεια, θυμάται κανείς πόσους επίδοξους νέους Beatles ή Stones έχουμε δει την τελευταία 25ετία;). Από την άλλη, οι Royal Blood επέδειξαν ιδιαίτερη εργατικότητα στην προώθηση της μουσικής τους στα καλοκαιρινά φεστιβάλ, συγκεντρώνοντας πολυπληθή ακροατήρια και θετικότατα σχόλια. Επειδή θέλουμε να βρισκόμαστε μέσα στις εξελίξεις, την άποψη του soundgaze.gr θα την γνωρίζετε πολύ σύντομα, αφού τον δίσκο ήδη τον ακούμε και θα υπάρξει σχετικό review.