Σίγουρα όταν σκοπεύεις να βρεθείς σε μια ζωντανή εμφάνιση των Stranglers εν έτει 2015 δεν περιμένεις να δεις μια μπάντα στα "ντουζένια" της, ούτε αυτό που κάποτε αποκαλούσαν την "πιο επικίνδυνη μπάντα στον πλανήτη". Πας συνειδητοποιημένος για αυτό που πρόκειται να παρακολουθήσεις, δηλαδή, μια δεμένη μπάντα που μουσικά δεν το έχει χάσει και που συνεχίζει να γουστάρει αυτό που κάνει, γνωρίζοντας πως πρέπει να κρατήσει δυνάμεις και για αύριο. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί πως μιλάμε για μια μπάντα η οποία έχει στην βαλίτσα της τραγούδια - ογκόλιθους για την ιστορία του Βρετανικού punk. Αν, σαν κάποιος που αγαπά τους Stranglers, βρέθηκες στο Fuzz το Σάββατο χωρίς την απαίτηση να δεις ένα punk show αλλά μια καλοστημένη μπάντα, τότε σίγουρα πέρασες καλά. Από την άλλη, αν περίμενες να δεις τους Stranglers του 1978, τότε μάλλον απογοητεύτηκες.
Έφτασα στο Fuzz αρκετά νωρίς (για τα Ελληνικά συναυλιακά δεδομένα), κατά τις 9:30 και με ικανοποίηση μπαίνοντας στον χώρο είδα πως υπήρχε ήδη μέσα αρκετός κόσμος. Το κοινό αποτελούνταν κυρίως από ανθρώπους μεταξύ 35-50 χρονών, ενώ έβλεπες και κάποιες, διάσπαρτες παρέες μικρότερων ηλικιακά ομάδων. Όσο πέρναγε η ώρα στον χώρο έμπαιναν ακόμη περισσότεροι άνθρωποι, πράγμα που με χαροποίησε ιδιαίτερα.
Oι Moan (το opening act της βραδιάς) ανέβηκαν στην σκηνή λίγο πριν τις 10 και έπαιξαν ένα όμορφο set μπροστά σε αρκετό κόσμο. Ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα ζωντανά και σίγουρα θα φροντίσω να τους ξαναδώ. Καταφέρνουν με κάποιο τρόπο να παίζουν ένα περίεργο είδος pop συνδυάζοντας το με μια sexy δόση από garage. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην frontwoman της μπάντας η οποία είχε μια υπέροχη φωνή (και σκηνική παρουσία), που σε κάποια σημεία μου θύμιζε αυτήν της Melanie Pain. Δίπλα της, δύο super ήρωες, στο μπάσο (μπλούζα Superman) και στην κιθάρα (μπλούζα Batman), την συνόδευαν στα φωνητικά και μου έκανε εντύπωση πως και αυτοί είχαν πολύ καλές φωνές. Η μπάντα, η οποία περιλαμβάνει επίσης πλήκτρα και τύμπανα, ήταν πολύ δεμένη, σε καλή φόρμα και είμαι σίγουρος, κρίνοντας από τις αντιδράσεις του κόσμου, κέρδισαν κάποιους καινούριους fans.
Το κάτω μέρος του Fuzz ήταν πλέον γεμάτο, ενώ και στον εξώστη είχε αρχίσει να μαζεύεται (στο πιο χαλαρό) κάποιος κόσμος. Οι Stranglers δεν άργησαν να βγουν στην σκηνή και ο κόσμος τους υποδέχθηκε με ενθουσιασμό. Από την πρώτη τους νότα ήταν απόλυτα δεμένοι, κάτι το οποίο δεν άλλαξε μέχρι και την τελευταία τους. Μου έκανε ιδιαίτερα θετική εντύπωση πως δεν είναι αυτό που λέμε “καραβανάδες”, δεν ήρθαν για μια αρπαχτή, γούσταραν που βρίσκονταν πάνω στην σκηνή και το έδειχναν με κάθε τρόπο. Καμία σχέση με τους Stranglers που είχα δει το 2011 στο Rockwave Festival. Ο frontman της μπάντας (Baz Warne) είναι αυτό που λέμε "τίμιος", κάνει ότι καλύτερο μπορεί, αλλά σίγουρα δεν θα σου αλλάξει την ζωή το γεγονός πως τον βλέπεις ζωντανά, σε αντίθεση με τον σημαντικότατο μπασίστα της μπάντας Jean-Jacques Burnel. Δυστυχώς για εμάς, δεν μπορέσαμε να απολαύσουμε την παρουσία του υπέρτατου Dave Greenfield στα πλήκτρα, μιας και, όπως μας ενημέρωσε η μπάντα, αναγκαστικά και λόγω κάποιων τεχνικών προβλημάτων που αντιμετώπισαν χρησιμοποίησαν κάποια πλήκτρα "έκτακτης ανάγκης" και όχι τον κανονικό εξοπλισμό τους. Στην μέση του set και κολλητά ακούσαμε τα "Nice 'n' Sleazy" και "Golden Brown", οπότε και ο κόσμος, όπως είναι φυσικό, έδειξε αρκετό ενθουσιασμό. Κάπου εδώ βγήκαν (ευτυχώς για λίγο) και τα πρώτα κινητά που απαθανάτισαν το γεγονός, ευτυχώς όμως επέστρεψαν γρήγορα στις τσέπες των ιδιοκτητών τους, πράγμα που με έκανε να νιώσω όμορφα, μιας και ήταν από τις συναυλίες με την λιγότερη χρήση κάμερας από το κοινό που έχω πάει εδώ και χρόνια.
Η βραδιά συνεχίστηκε σε δυναμικούς ρυθμούς με την μπάντα να είναι αρκετά επικοινωνιακή και το κοινό να ανταποκρίνεται χωρίς, πάντως, να μπορούμε να μιλήσουμε για κάποια απίστευτη ανταπόκριση, ίσως και λόγω του μέσου όρου ηλικίας. Αφού λοιπόν σχεδόν όλοι άκουσαν τα κομμάτια που ήθελαν σε ένα χορταστικό set της μιάμισης ώρας και των δύο encore, οι Stranglers μας αποχαιρέτησαν. Το προσωπικό μου highlight πάντως ήταν η φοβερή διασκευή τους στο "All Day and All of the Night" των αγαπημένων μου Kinks!
Y.Γ.
Θα πρέπει κάπου εδώ να αναφέρω πως το Fuzz, έχει κάνει αρκετά βήματα στο να γίνει ένας συναυλιακός χώρος στον οποίο αξίζει να πας. Ειδικά από άποψη ήχου τα πράγματα φέτος είναι πολύ καλύτερα, ενώ ο χώρος είναι αρκετά λειτουργικός και καθαρός.
Κείμενο: Αντώνης Κωνσταντάρας
