Oι Βρετανοί The Underground Youth ανέβηκαν σε στάτους μετά την προηγούμενη (πρώτη και μάλιστα sold-out) εμφάνισή τους στο Six D.O.G.S. το 2012. Έτσι, για την δεύτερη κάθοδό τους στον ελλαδικό χώρο, μετακλήθηκαν για να παίξουν στο - μεγαλύτερης χωρητικότητας - Αν Club, αλλά και σε τρία ακόμη μέρη της Ελλάδας! Η τελική προσέλευση στο live δικαιολόγησε απόλυτα την αναβάθμιση στο χώρο διεξαγωγής, ο οποίος γέμισε μεν, όσο χρειαζόταν δε για να παρακολουθήσουμε άνετα το live από οποιοδήποτε σημείο του venue (όχι όμως και πίσω από τις κολώνες, κύριε Εξυπνίδη!).
Το - απαραίτητο για κάθε εμφάνιση ξένου συγκροτήματος - support group αυτή τη φορά δεν κατείχε τη θέση του τυπικού κομπάρσου. Οι Wonky Doll And The Echo αναβιώνουν με τον ήχο των post punk συγκροτημάτων της δεκαετίας του ’80 με new wave ατμόσφαιρα. Με κομμάτια όπως τα The Cut, Something Is Wrong With You και Treasure δείχνουν ότι έχουν τις δυνατότητες για να κάνουν ένα βήμα παραπάνω από το να φτιάξουν απλά ένα πρώτο άλμπουμ με καλά κομμάτια. Επάνω στη σκηνή του Αν, οι τέσσερεις Wonkies επιβεβαίωσαν αυτή την θεώρηση. Με σκηνική παρουσία που ταίριαζε στον mid-tempo χαρακτήρα των κομματιών τoυς (στατικοί, λιγομίλητοι και προσγειωμένοι) και άψογο παίξιμο, πέρασαν το μήνυμα της μουσική στους στο παριστάμενο κοινό, που, στην χειρότερη, δεν έμεινε αδιάφορο από την εμφάνισή τους - τουλάχιστον έτσι φανέρωναν οι αντιδράσεις τους μετά το τέλος κάθε κομματιού.
Σε μία επίδειξη άρτιας τήρησης του ανακοινωθέντος χρονοδιαγράμματος, ο Craig Dyer και οι μουσικοί συνοδοιπόροι του αποδείχτηκαν Άγγλοι (κυριολεκτικά και μεταφορικά) στο ραντεβού τους με το αθηναϊκό κοινό. Χωρίς εισαγωγές, χωρίς εγκάρδιους χαιρετισμούς, απλώς ανέβηκαν στην μικρή σκηνή του Αν και ξεκίνησαν να παίζουν. Κρίνοντας από τον ήχο των άλμπουμ τους, και μην έχοντας παραβρεθεί στην προηγούμενη συναυλία τους, περίμενα να ακούσω ελαφρά την κιθαριστική παρουσία στην dream pop τους. Ο ίδιος ο Craig φρόντισε να με διαψεύσει με το «καλώς σας βρήκαμε»: η κιθάρα του, πολύ πιο μπροστά ηχητικά σε σχέση με τα υπόλοιπα όργανα, είχε αναχθεί σε πρωταγωνιστή της βραδιάς. Σε κάθε τραγούδι εφαρμοζόταν και ένα νέο κούρδισμα. Στο background, η Olya Dyer (η οποία, για να είμαι ειλικρινής, στις φωτογραφίες φαίνεται πιο στυλάτη από ότι στο συγκεκριμένο live) κρατούσε όρθια το τέμπο σε ένα άκασο drumset. Άχαρος ο ρόλος και η θέση της, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά διότι τα συνοδευτικά βίντεο που προβάλλονταν – τρόπος του λέγειν, διότι το συγκεκριμένο backdrop του Αν ήταν ακατάλληλο – έπεφταν επάνω στα μάτια της και την ζάλιζαν χωρίς λόγο. Μόνο στο encore έφυγε από τη θέση της για να συνοδεύσει την υπόλοιπη μπάντα στο μπάσο. Προβλήματα είχε όμως και η κιθάρα του Craig, η οποία στη μέση ενός κομματιού απλά "ξεψύχησε" και χρειάστηκε να περάσουν κάποια λεπτά μέχρι να ανανήψει - εντωμεταξύ οι υπόλοιποι μουσικοί συνέχιζαν να καλύπτουν το κενό. Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες... Την στατικότητα της υπόλοιπης μπάντας ακολούθησε η πλειοψηφία των παρευρισκομένων, περισσότερο παρατηρούσε τα επί σκηνής τεκταινόμενα και έδειχνε να συμμετέχει σιωπηρά. Εξαίρεση, αν και όχι ιδιαίτερα τρανταχτή, αποτέλεσε το γκαραζοχιτάκι Morning Sun, στου οποίου τις πρώτες νότες ακούστηκαν κάποιες ενθουσιασμένες φωνές.
Εν τέλει, μπορεί οι Underground Youth να μην είναι η σπουδαιότερη ή η πιο πρωτότυπη μπάντα που κυκλοφορεί αυτήν την στιγμή στο ύφος της, μπορεί στην Ελλάδα να έχουμε δει το τελευταίο διάστημα πολύ καλύτερα αντίστοιχα συγκροτήματα, όμως τουλάχιστον έδωσε ένα ειλικρινές live, που έκανε τα 300 περίπου άτομα που βρέθηκαν στο Αν να περάσουν ένα ευχάριστο βράδυ Τετάρτης με χαμηλό αντίτιμο. Από την στιγμή που διαθέτουν τη δυναμική να συσπειρώσουν σε έναν συναυλιακό χώρο μία μερίδα φίλων του ιδιώματος, αλλά και πιο «περαστικούς», η εμφάνισή τους είχε σαφέστατο λόγο ύπαρξης ανάμεσα στις υπερβολικά πολλές (για τα οικονομικά δεδομένα της εποχής) που συμβαίνουν στην Αθήνα.
Κείμενο / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής