Με μια βραδιά με τις μουσικές των Dream Syndicate στο επίκεντρο και πρωταγωνιστή φυσικά τον Steve Wynn, ξεκίνησε το φετινό Gimme Shelter Film Festival. Τα τρία μέρη στα οποία χωριζόταν η εκδήλωση (προβολή της ταινίας, συζήτηση με τον σκηνοθέτη και τον frontman της μπάντας και τέλος ακουστικό set από τον Wynn) αποζημίωσε και με το παραπάνω όσους αποφάσισαν να βρεθούν τη Δευτέρα στο Gagarin.

Το πρόσφατο ντοκιμαντέρ The Dream Syndicate: How Did We Find Ourselves Here? του Ολλανδού αποτελεί τo δεύτερο φιλμ που είναι αφιερωμένο στη θρυλική μπάντα, μετά το προ τριακονταετίας Weathered And Torn, και χάρη στο Gimme Shelter Film Festival είχαμε μια και μοναδική ευκαιρία να το δούμε σε μεγάλη οθόνη. Ο σκηνοθέτης επέλεξε να ξεδιπλώσει σε αυτό την ιστορία ακολουθώντας μια τυπική γραμμική αφήγηση, αποτυπώνοντας την πορεία της μπάντας από το ξεκίνημά της τηρώντας χρονολογική σειρά. Κάπως έτσι παρακολουθούμε τη δημιουργία του συγκροτήματος στις αρχές της δεκαετίας του 80, μαθαίνοντας παράλληλα το μουσικό υπόβαθρο του κάθε μέλους. Από εκεί και πέρα ακολουθείται η σειρά ηχογράφησης κάθε δίσκου, με λεπτομέρειες, άγνωστες ιστορίες και παραλειπόμενα καθώς και χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από κάθε περιοδεία που ακολουθούσε.

Σταδιακά το γκρουπ μεγαλώνει, ο Steve Wynn μετατρέπεται σε μια ισχυρή προσωπικότητα και οι εντάσεις μέσα στο σχήμα οδηγούν σε αλλαγές μελών (πάντα στο μπάσο και την lead κιθάρα). Με γλαφυρό τρόπο απεικονίζεται η χαρισματική προσωπικότητα του Wynn, ο οποίος διαθέτει μια τρομερή ικανότητα να παράγει συνεχώς νέα κομμάτια, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύεται το σπουδαίο ταλέντο των συνοδοιπόρων του, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα αυτά του Karl Precoda και του Paul B. Cutler. Ο δεύτερος μπορεί να εμφανίζεται λίγο, αλλά καταφέρνει να κλέψει την παράσταση (η ιστορία με το βαν στη μέση του πουθενά με τον Cutler να πηδάει έξω από αυτό και να τρέχει στα σκοτάδια, είναι πραγματικά ξεκαρδιστική). Αξίζει να γυριστεί κάποτε μια ταινία για αυτή την απίστευτη μορφή.

Φυσικά στα πιο ενδιαφέροντα σημεία της ταινίας συγκαταλέγονται η τραυματική διάλυση της μπάντας καθώς και η λυτρωτική επανένωση. Ενώ ιδιαίτερα σημαντικό είναι το γεγονός πως οι  Dream Syndicate δεν παρουσιάζονται ως νοσταλγοί του παρελθόντος, αλλά ως ένα σχήμα ενεργό και στο σήμερα (ας μην ξεχνάμε πως το γκρουπ κυκλοφόρησε 4 δίσκους στην πρώτη περίοδο του και άλλους 4 στη μετά reunion εποχή). Ο σκηνοθέτης επιλέγει να αφιερώσει σημαντικό κομμάτι στην πρόσφατη παραγωγή του συγκροτήματος, η οποία όχι απλά τιμάει το παρελθόν του, αλλά επιβεβαιώνει πως η επανασύνδεση είχε εν τέλει ουσιαστικό λόγο. Στα θετικά επίσης της ταινίας το πλούσιο αρχειακό υλικό και η στρωτή αφήγηση, που μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη, αλλά βοηθάει ιδιαίτερα όσους δεν έχουν παρακολουθήσει με προσήλωση την διαδρομή των Dream Syndicate.

Με τη λήξη της προβολής ο σκηνοθέτης και ο Wynn εμφανίστηκαν στη σκηνή για μια σύντομη κουβέντα με τη δημοσιογράφο Έφη Παπαζαχαρίου. Εκεί, η αλήθεια είναι, ακούστηκαν αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα. Ο σκηνοθέτης μας πληροφόρησε πως η ιδέα για το ντοκιμαντέρ προέκυψε μετά τη γνωριμία του με την μητέρα του Wynn, η οποία τον προέτρεψε να γυρίσει μια ταινία για το γιο της! Μάθαμε από πρώτο χέρι τις δυσκολίες για την ολοκλήρωση του εγχειρήματος, το οποίο απαίτησε σχεδόν μια δεκαετία (χαρακτηριστικό της απόστασης που μεσολάβησε μεταξύ των συνεντεύξεων είναι το γεγονός πως οι μουσικοί στο δεύτερο μισό εμφανίζονται αρκετά πιο γερασμένοι). Όταν ο λόγος πέρασε στον Wynn, ο ίδιος δεν είχε κανένα πρόβλημα να μιλήσει για τις δυο απουσίες από το ντοκιμαντέρ, στο οποίο εμφανίζονται όλα τα μέλη πλην του Karl Precoda και της Kendra Smith. Για το μεν πρώτο τόνισε πως δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία επικοινωνία από τη στιγμή της αποχώρησης του, όσο για τη δεύτερη, εξήγησε πως έχουν επαφή (συμμετείχε άλλωστε στο reunion LP How Did I Find Myself Here?), αλλά εκείνη έχει επιλέξει να ζει στην εξοχή και δεν ήθελε να είχε ανάμιξη στο ντοκιμαντέρ πέραν κάποιων ηχητικών που έστειλε. Ακολούθησαν ιστορίες από τις πολλές επισκέψεις του στη χώρα μας καθώς και η αποκάλυψη πως ετοιμάζει ένα βιβλίο τύπου αυτοβιογραφία.

Ήταν ήδη γνωστό πως ο Steve Wynn θα έπαιζε ακουστικά μετά την προβολή και το Q&A. Ευτυχώς και ο ίδιος φάνηκε ορεξάτος κλείνοντας τη συζήτηση και μας προετοίμασε κατάλληλα, αφού μας έδωσε δέκα λεπτά "για να τεντώσουμε τα πόδια μας", όπως είπε. Κάθε εμφάνιση του αγαπημένου τραγουδοποιού μπροστά από το μικρόφωνο με μόνο όπλο την κιθάρα και τα πετάλια του φέρνει ευφορία στο κοινό που τον παρακολουθεί. Διότι δεν πρόκειται για ακόμα ένα βαρετό σόου με μία ακουστική κιθάρα, άλλωστε ποτέ δεν είναι έτσι μαζί του. Έχοντας έναν πολύ μεγάλο όγκο τραγουδιών ανάμεσα στα οποία επιλέγει κάθε φορά, κάθε φορά διαπιστώνουμε και εμείς ότι η προσφορά του στο γενικότερο ροκ είναι τεράστια και σαφέστατα υποτιμημένη. Ο άνθρωπος είχε ανέκαθεν ένα πολύ ιδιαίτερο συνθετικό αισθητήριο και χάρη σε αυτό έχει γράψει κομμάτια ιστορικά για τον ανεξάρτητο ήχο, τα οποία θα άξιζαν πολύ μεγαλύτερης αναγνώρισης από ένα κατά πολύ ευρύτερο κοινό.

Πέρα από τα πολύ γνωστά και πολύ αγαπημένα έχει τη δυνατότητα να μας παρουσιάζει και τραγούδια μέσα από τις δουλειές εκτός των Dream Syndicate, τα οποία είναι εξίσου ποιοτικά και όχι απαραίτητα στο ίδιο ακριβώς ύφος αλλά απαραίτητα μέσα σε ένα κοινό αισθητικό πλαίσιο. Έτσι τα πασίγνωστα That's what you always say και Medicine Show διανθίστηκαν από τα Wild Mercury (σύνθεση των Miracle 3) και Journeyman (των Baseball Project, με τους οποίους ασχολείται θεματικά σχεδόν αποκλειστικά με το αγαπημένο του άθλημα!). Το κοινό καθόταν στις καρέκλες του και δεν έκανε ιδιαίτερες κινήσεις για να σηκωθεί όρθιο - για αυτό περιμένουμε τον ίδιο να τηρήσει την υπόσχεση που μας έδωσε να έρθει με τους Dream Syndicate για ηλεκτρικό show μέσα στο 2024. Κορυφαία στιγμή της συναυλίας ήταν οπωσδήποτε το χαοτικό drone ιντερλούδιο στο Halloween, όπου για λίγα λεπτά η αίσθηση του χρόνου απώλεσε την αξία της, αλλά και οι φοβερές εκτελέσεις στο The Side I'll Never Show και Boston. Το χαρτί που είχε μπροστά του ο Wynn περιείχε πολύ περισσότερα από τα 16 κομμάτια που τελικά απέδωσε μπροστά μας, αλλά η ώρα ήταν ήδη περασμένη και η ημερομηνία έχει ήδη αλλάξει. Μετά το φινάλε, ακούραστος υπέγραψε οτιδήποτε του έφερναν στον πάγκο του merch, ενίοτε σκαρώνοντας μία πρόχειρη ζωγραφιά, και μίλησε υπομονετικά με όποιον του το ζητούσε. Πάντα χαρά μας να τον έχουμε στα μέρη μας, πάντοτε χαρά του να έρχεται και εκείνος στα δικά μας.

Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος (ταινία), Μιχάλης Κουρής (live Steve Wynn) / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής