Δεν έχεις την ευκαιρία κάθε μέρα να μιλάς με τον ιδρυτή ενός ολόκληρου μουσικού sub-genre. Η σημαντικότητα των Alcest επιβεβαιώνεται από τα εκατοντάδες συγκροτήματα που αφουγκράστηκαν και υιοθέτησαν τον ήχο τους. Ο αρχηγός Neige απάντησε με θετική διάθεση στις ερωτήσεις του Μιχάλη Κουρή, ο οποίος να είστε σίγουροι πως περιμένει με περισσή ανυπομονησία το live τους την 27η Μαρτίου στο Fuzz Live Music Club, το πρώτο "κανονικό" τους στα μέρη μας.

Γεια χαρά από την Ελλάδα και το soundgaze.gr! Σε ευχαριστούμε εκ των προτέρων για το χρόνο που θα διαθέσεις να απαντήσεις στις ερωτήσεις μου. Πρώτα απ 'όλα, οι Alcest έρχονται για δεύτερη φορά στην Ελλάδα, αυτή τη φορά ως headliners. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από την πρώτη φορά (στο Κύτταρο club, μαζί με τους Triptykon & τους Anaal Nathrakh);

Γεια σου! Είναι αστείο ότι αναφέρεις εκείνη τη συναυλία, γιατί πιστεύω ότι είναι μία από τις χειρότερες που έχουμε κάνει με τους Alcest. Το πακέτο ήταν πραγματικά παράξενο, δεδομένου ότι οι άλλες δύο μπάντες ήταν ριζικά διαφορετικές από εμάς. Νομίζω ότι το κοινό δεν καταλάβαινε αυτό που κάναμε. Ακόμη χειρότερα, εκείνη η συναυλία είχε γίνει κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου που οι Alcest άρχισαν να κάνουν live, έτσι ήμαστε ακόμα πολύ άπειροι και θυμάμαι ότι τότε ήμουν πολύ ντροπαλός στη σκηνή. Είμαι ευτυχής που έχουμε την ευκαιρία να επιστρέψουμε στην Ελλάδα και να παίξουμε σε μία πραγματική συναυλία αυτή τη φορά, με το δικό μας κοινό, και ως headliners όπως λές. Πραγματικά ανυπομονούμε για αυτό το show!

Πώς είναι για σας οι περιοδείες και γενικά το να παίζετε ζωντανά μπροστά σε κόσμο; Σας αρέσει πραγματικά, ή νομίζετε ότι αποτελεί απαραίτητο μέρος της "δουλειάς";

Και τα δύο. Μου αρέσει πολύ όταν είμαι χαρούμενος και ανυπομονώ για την συναυλία, κάτι που ευτυχώς συμβαίνει τις περισσότερες φορές. Ωστόσο, αν αυτό δεν συμβαίνει, η σκηνή μπορεί πραγματικά να είναι το τελευταίο μέρος στη Γη όπου θέλω να βρίσκομαι. Έχω μια σχέση αγάπης / μίσους με αυτό. Χρειάστηκα κάποιο χρόνο για να το απολαύσω πραγματικά, δεδομένου ότι είμαι πιο εσωστρεφές άτομο και το να βρίσκομαι στη θέση του frontman δεν είναι ακριβώς το καλύτερό μου. Τώρα νιώθω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Είναι σίγουρα ένα «μέρος της δουλειάς”, όπως λές, δεδομένου ότι έχουμε να προωθήσουμε τους δίσκους μας, αλλά το να κατεβαίνουμε από τη σκηνή μετά από μια μεγάλη συναυλία είναι το καλύτερο συναίσθημα. Κάθε μουσικός το έχει βιώσει αυτό. Είναι ένα πολύτιμο συναίσθημα που δύσκολα περιγράφεται.

Το προηγούμενο άλμπουμ σας, Shelter, έδειξε κάποια σημάδια αλλαγής περισσότερο προς στο κλασικό ήχο του shoegaze, κάτι που επίσης απεικονίζεται στο γενικό "φωτεινό" artwork. Το Kodama, όμως, ακούγεται πιο παραδοσιακά Alcest (με το απαραίτητο twist, φυσικά). Ποιες ήταν οι συνθήκες που σας έκαναν να εφαρμόσετε αυτές τις αλλαγές στη μουσική σας;

Μετά το Shelter, το οποίο ήταν ένα αιθέριο, φωτεινό άλμπουμ εστιασμένο στις κιθάρες και με ισχυρές επιρροές από dream pop και shoegaze, χρειαζόμασταν να πάμε σε κάτι πιο προσωπικό, με εντονότερες αντιθέσεις (πιο δυνατά τύμπανα) και αρκετά σκοτεινότερο. Κατά κάποιο τρόπο, κάθε άλμπουμ των Alcest αποτελεί αντίδραση στο άλμπουμ που προηγήθηκε και δεν είναι κάτι που σχεδιάζουμε από την αρχή. Συμβαίνει σε μένα φυσικά, όταν αρχίσουμε να δουλεύουμε πάνω σε νέο υλικό, και χρειάζομαι αυτές τις αλλαγές σε χρώματα και ήχους, προκειμένου να διατηρώ την έμπνευσή μου. Το Kodama επιστρέφει σε μερικά από τα παλαιότερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ήχου μας (όπως για παράδειγμα τα ουρλιαχτά φωνητικά και την διάρκεια των τραγουδιών), αλλά θα έλεγα ότι διαθέτει πολλά νέα στοιχεία που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως κληρονομιά του Shelter.

Ποιο ήταν το πρότυπο για τον χαρακτηριστικό ήχο σας, που τώρα ονομάζεται "shoegaze black metal" / "blackgaze" ή οτιδήποτε άλλο; Π.χ. τραγούδια, ταινίες ή μουσικούς που σας επηρέασαν;

Ήθελα απλώς να κάνω την πιο αιθέρια, φωτεινή και απόκοσμα βαριά μουσική που θα μπορούσα, λαμβάνοντας στοιχεία από το metal, αλλά με μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα από την παραδοσιακή σκοτεινή / επιθετική διάθεση που συνήθως πηγαίνει με αυτό το είδος της μουσικής. Η μουσική των Alcest είναι πάντα ήταν πολύ εξυψωτική και πνευματική. Εκείνη την περίοδο άκουγα Dead Can Dance, τα παλιά του Yann Tiersen, Smashing Pumpkins, Joy Division / New Order, The Cure, κλπ ... Πολλά διαφορετικά πράγματα.

Ακολουθεί άλλη μία κλισέ ερώτηση, αλλά θα ήθελα να μάθω τα συναισθήματά σου ως δημιουργός ενός ολόκληρου είδους, όταν έρχονται σε σένα και σου λένε ότι είσαι έμπνευση για αυτούς ...

Φυσικά αυτό με τιμά, πραγματικά. Το να μου λέει κάποιος ότι η μουσική των Alcest τον ενέπνευσε είναι ενδεχομένως η πιο όμορφη φιλοφρόνηση που μπορώ να πάρω! Είμαι τόσο ευγνώμων προς τους οπαδούς μας. Τα πράγματα που μας λένε είναι απίστευτα συγκινητικά.

Θεωρείς τον εαυτό σου και τους Alcest "επιτυχημένους"; Πώς ορίζεις εσύ την επιτυχία;

Η επιτυχία είναι μια εντελώς σχετική και υποκειμενική έννοια. Σε ό,τι με αφορά, δεν το μετρώ από την άποψη των πωλήσεων ή κάτι αντίστοιχο. Για μένα επιτυχία είναι να είμαστε υπερήφανοι για την καριέρα μας με τους Alcest, και να είμαστε ευχαριστημένοι με τους δίσκους μας. Κάτι που δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται. Έχω την τάση να είμαι τόσο επικριτικός, ώστε μετά την κυκλοφορία ενός άλμπουμ συνήθως μου παίρνει χρόνια για να βρεθώ ξανά σε θέση να το ακούσω και να το επανεκτιμήσω. Διαφορετικά, θα επικεντρωθεί πάρα πολύ στα πράγματα που δεν μου αρέσουν ή τα πράγματα που θα ήθελα να είχα κάνει διαφορετικά. Για παράδειγμα, δεν έχω ακούσει ακόμη το Shelter από τότε που κυκλοφόρησε. Υποθέτω ότι θα μου πάρει κάποιο χρόνο πριν να είμαι σε θέση να το κάνω. Από την άλλη, απόλαυσα το Kodama και αμέσως μετά την κυτκλοφορία του, κι αυτό φυσικά είναι πολύ καλό.

Η ουσία της μουσικής σας αποκαλύπτει ότι θα πρέπει να σου αρέσει να βλέπεις ταινίες, τουλάχιστον κάποια συγκεκριμένα είδη. Ποια ταινία θεωρείς ως την αγαπημένη σου και ποια από αυτές που είδες πρόσφατα θα σύστηνες στους οπαδούς σου;

Αυτή είναι μια πραγματικά δύσκολη ερώτηση! Θα έλεγα ότι το πρώτο Alien, το American Beauty, η Λάμψη (σ.σ. όχι του Φωσκόλου…), οι ταινίες του Μιγιαζάκι (σ.σ. δικός μου!), The Thing, Άσε το κακό να μπει (στη σουηδική έκδοση), Groundhog Day (λατρεύω τον Μπιλ Μάρεϊ!). Η τελευταία ταινία που έχω δει και θα ήθελα να συστήσω είναι το Arrival (σ.σ. δικός μου! νο2).

Διανύουμε ένα, σπάνιο θα πρέπει να πω, χρονικό σημείο όπου οι γαλλικές μπάντες κυριάρχησαν στις μεταλλικές λίστες του τέλους της προηγούμενης χρονιάς - όπου "γαλλικές" ισούται κυρίως με εσάς και Gojira. Όντως ανεβαίνει η γαλλική σκηνή, ή θα πρέπει να υποθέσουμε ότι οι προσπάθειες σας κυρίως κινούνται εκτός του αυστηρά γαλλικού πλαισίου;

Φαίνεται ότι η γαλλική σκηνή αναπτύσσεται, πράγματι. Σε ό, τι αφορά τους Alcest, είχαμε πάντα ένα μάλλον πιο διεθνές κοινό, και παίξαμε περισσότερο εκτός Γαλλίας από την αρχή. Αυτό δεν ήταν επιλογή μας και πράγματι  έχουμε μια περίεργη σχέση με το γαλλικό κοινό. Μας πήρε πολλά χρόνια για να έχουμε κάποια επιτυχία στη χώρα μας. Οι Γάλλοι ακροατές και πιο συγκεκριμένα οι metalheads είναι πολύ συντηρητικοί, έτσι νομίζω ότι η μουσική μας τους φαινόταν λίγο πολύ αντισυμβατική για εκείνη την εποχή. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Πώς αντέδρασε η γαλλική μουσική κοινότητα στο συγκλονιστικό συμβάν του Bataclan; Ποια είναι η δική σας απόκριση;

Ο κόσμος είναι συντετριμμένος, και, φυσικά, όχι μόνο η μουσική κοινότητα. Δεν έχασα κάποιον στενό φίλο, αλλά ακόμα έχω πολύ επηρεαστεί από το συμβάν. Η σκηνή του Παρισιού δεν είναι τόσο μεγάλη και όλοι γνωρίζουμε κάποιον που έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια των επιθέσεων. Συμβαίνει, επίσης, ότι ζω στην ίδια περιοχή με το Bataclan και το Charlie Hebdo, γι 'αυτό με επηρέασε με ακόμα αμεσότερο τρόπο. Η όλη κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη, και ήμουν σίγουρος ότι θα είχε κάποια επίδραση στον τελευταία μας δίσκο με κάποιον τρόπο.

Λίγες ημέρες αφού παίξετε στην Αθήνα, η Sylvaine έχει προγραμματίσει συναυλία στην πόλη (σ.σ 31/3 στο Death Disco). Τι γνώμη έχετε για αυτήν; Πώς είναι η συνεργασία σας μέχρι τώρα;

Η Sylvaine είναι εξαιρετικά ταλαντούχα, και οι δίσκοι της είναι από τους καλύτερους του είδους. Πρέπει πραγματικά να δείτε τη συναυλία της όταν έρθει στην Ελλάδα! Έχω ηχογραφήσει τα ντραμς στο δίσκο της «Wistful» (σ.σ. 2016, υπέροχο) και επίσης έχω παίξει τύμπανα σε κάποια live της.

Μεταξύ άλλων, έχεις επίσης συμμετάσχει στο εξαιρετικά επιτυχημένο Sunbather των Deafheaven. Οι guest εμφανίσεις σου και οι δευτερεύουσες δραστηριότητές σου έχουν γίνει πολύ πιο σπάνιες τα τελευταία χρόνια. Έτσι, θα πρέπει να υποθέσουμε πως οι Alcest εκπληρώνουν πλήρως τις ανάγκες σου για έκφραση σε αυτή την περίοδο;

Θα ήθελα πολύ να κάνω περισσότερες guest εμφανίσεις, αλλά δυστυχώς οι Alcest δεν μου αφήνουν πολύ ελεύθερο χρόνο ... Είμαι πολύ απασχολημένος με αυτό το project. Μερικές φορές εύχομαι να μπορούσα να κάνω κάποιο side-project, κάτι διαφορετικό, αλλά τίποτα δεν έχει συμβεί ακόμα και δεν είμαι σίγουρος ότι θα συμβεί πολύ σύντομα ...

Σε ευχαριστώ για τις απαντήσεις στις ερωτήσεις μου! Κάτι για το κλείσιμο: Μετά από σχεδόν 17 χρόνια με τους Alcest, νιώθεις ότι συνέβαλες κι εσύ στο «άνοιγμα των μυαλών" των μεταλλάδων ανά τον κόσμο, όπως παρατηρούμε στις νεότερες γενιές των metal fans;

Χαχα, δεν ξέρω φίλε μου. Υποθέτω πως οι Alcest συνέβαλαν πράγματι στο να επεκταθούν τα στυλιστικά όρια του είδους, και είμαι πολύ ευτυχής αν το κοινό μας σέβεται για αυτό.