Λίγες μέρες έμειναν πριν το πολυαναμενόμενο live των Allochiria στο An Club μαζί με τη Σοφία Σαρρή και τους Chronoboros, ως ζέσταμα για την επερχόμενη ευρωπαϊκή τους περιοδεία. Τις αξιόλογες εγχώριες μπάντες δεν τις αφήνουμε φυσικά να ξεφύγουν έτσι, οπότε εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία να ρωτήσουμε τα μέλη της μπάντας για τις διαθέσεις τους εν όψει αυτών των εμφανίσεων, ενώ μας περιγράφουν πως κυλάει η ζωή μιας μπάντας με τα μισά μέλη εκτός Ελλάδας...
Χαίρετε από το soundgaze.gr και ευχαριστούμε για την ευκαιρία που μας δίνετε να σας απευθύνουμε μερικά ερωτήματα! Μιλήστε μας σχετικά με την αφορμή της κουβέντας μας: το συναυλιακό πακέτο της 2ης Μαρτίου. Βλέπετε άραγε τη Σοφία Σαρρή και τους Chronoboros ως κομμάτια της ίδιας σκηνής;
Χαίρεται, εμείς ευχαριστούμε! Ανυπομονούμε για το live στις 2 Μαρτίου! Το τελευταίο μας live στην Αθήνα ήταν στα πλαίσια του Desertfest τον Οκτώβρη οπότε κρίναμε πως πέρασε αρκετός καιρός, και με την ευκαιρία του ενός live είπαμε να κολλήσουμε δυο ακόμα οπότε θα παίξουμε και στην Κρήτη, στις 03/03 στο Ηράκλειο και 04/03 στα Χανιά.
Πιστεύουμε πως με τη Σοφία Σαρρή και τους Chronoboros ανήκουμε στην ίδια ευρύτερη σκηνή, παρόλο που αυστηρώς μουσικά μιλώντας κάποιος μπορεί να διαφωνούσε. Και οι τρεις μας παίζουμε μια διαφορετική έκφανση σκοτεινής μουσικής, έχουμε βρεθεί σε ίδια φεστιβάλ και σε ίδιους κοινωνικούς χώρους, έχουμε συνθέσει μουσική κάτω από ίδιες συνθήκες. Καιρός να παίξουμε και μαζί λοιπόν!
Τυχαίνει και εσείς και η Σαρρή να ετοιμάζεστε για περιοδεία στην Ευρώπη. Ποιες στάσεις περιλαμβάνει αυτή η περιοδεία, όσο αφορά προφανώς το δικό σας κομμάτι;
Καλώς εχόντων των πραγμάτων θα κινηθούμε πιο βόρεια και κεντρικά αυτή τη φορά. Είναι σχετικά νωρίς να κάνουμε πιο συγκεκριμένες ανακοινώσεις, σκοπεύουμε όμως να παίξουμε περίπου 10 lives, είτε όλα σε αυτή την περιοδεία είτε θα την χωρίσουμε σε 2 μέρη των 4-5 συναυλιών.
Σημαίνει για σας κάτι το ιδιαίτερο το να δίνετε συναυλίες εκτός έδρας, όπου “έδρα” η Ελλάδα ή ακόμη και η Αθήνα;
Κάθε live είναι ιδιαίτερο. Ειδικά αυτά τα πρώτα lives σε καινούρια πόλη, και ιδιαίτερα η σκέψη στην πρώτη περιοδεία στο εξωτερικό, ήταν «ουάου έχει έρθει κόσμος εδώ για να μας δει». Είναι αυτό το συναίσθημα του ρίσκου και της ανυπομονησίας και των καινούριων ατόμων που θα δούμε και θα μας δούνε.
Ποιες εμπειρίες κρατάτε και ποιες πετάτε από την προηγούμενη περιοδεία σας εκτός Ελλάδας;
Κρατάμε τις περισσότερες! Κάθε live, κάθε άτομο που βοήθησε, κάθε άτομο που ήρθε μετά το live να μας μιλήσει. Κρατάμε τον ύπνο στο κρύο στην Πράγα, την φασαρία της Βουδαπέστης και τον καπνό απ’ τα τσιγάρα στο Βουκουρέστι, όλα είναι εμπειρίες και ιστορίες. Πετάμε σίγουρα το έξτρα άγχος και ό,τι καταστάσεις δημιούργησε! Και σίγουρα δεν θέλουμε να θυμόμαστε το πρόστιμο 900€ που φάγαμε στα σύνορα μπαίνοντας στην Αυστρία…
Πώς αξιολογείτε την αποδοχή που έχουν ως τώρα οι δύο δίσκοι σας από κοινό και κριτικούς;
Είμαστε ικανοποιημένοι εννοείται! Δεν γράφουμε μουσική για να δούμε μετά τι βαθμό πήραμε, αλλά σίγουρα νιώθεις ωραία όταν διαβάζεις μια καλή κριτική, παρόλο που ξέρεις ότι είναι όλες προσωπικές απόψεις που μπορεί να διαφέρουν σε τεράστιο βαθμό. Και οι δύο δίσκοι έχουν πάει πολύ καλά. H ανταπόκριση του κοινού στις συναυλίες μάλιστα είναι κάποιες φορές απερίγραπτη, χαιρόμαστε που η μουσική μας αγγίζει τόσο κόσμο.
Η Ειρήνη τραγουδάει με έναν τρόπο που λίγη σχέση έχει με την κοινώς εννοούμενη αντίληψη της θηλυκότητας στα φωνητικά. Δεν πρόκειται βέβαια για την μοναδική περίπτωση, αλλά κατά βάση το πεδίο των ακραίων φωνητικών παραμένει ανδροκρατούμενο. Βλέπετε από την πλευρά σας την κατάσταση να αλλάζει, σε σχέση με την αντιμετώπιση από το κοινό του ήχου σας αλλά και σε σχέση με τις νεότερες τραγουδίστριες που σας ακούν και εμπνέονται για να εκφραστούν μέσα από τον ίδιο δρόμο;
Η κατάσταση αλλάζει σε γενικότερο επίπεδο. Σε πιο oldschool μεταλλάδες έβλεπες πιο συχνά σχόλια για τα γυναικεία βρώμικα φωνητικά – θετικά κατά κύριο λόγο, αλλά ήταν θέμα σχολιασμού όπως και να ‘χει. Στο δικό μας κοινό η αλλαγή δεν είναι τόσο αισθητή γιατί νομίζω είναι έτσι κι αλλιώς πιο ανοιχτόμυαλες οι απόψεις περί γυναικείων φωνητικών, είτε λόγω του είδους, είτε ηλικίας, πεποιθήσεων κλπ.
Σε γενικότερες γραμμές πάντως δεν σχολιάζεται τόσο όσο παλιότερα το ότι τραγουδάει κοπέλα στα φωνητικά, ο κόσμος δεν εστιάζει εκεί κι αυτό είναι θετικό.
Αν είμαστε πηγή έμπνευσης για γυναίκες τραγουδίστριες είναι τιμή μας!
Υποθέτω πως, όπως και η πλειοψηφία των συγκροτημάτων στη χώρα, δεν ζείτε αποκλειστικά από τη μουσική σας (θα χαρώ φυσικά να υποθέτω εσφαλμένα). Οι οπαδοί της μουσικής γενικώς συνηθίζουμε να βλέπουμε αρκετά ρομαντικά τους μουσικούς που αγαπάμε και φανταζόμαστε πως θα δημιουργούν ποιοτικό υλικό με κάθε προσωπικό κόστος, ανεξαρτήτως βιοπορισμού. Πώς στέκεστε εσείς σε σχέση με αυτό το σκεπτικό;
Σίγουρα θα συνεχίσουμε να γράφουμε μουσική, νομίζω κανένας μας δεν μπορεί να σκεφτεί την καθημερινότητά του χωρίς την μπάντα και χωρίς σύνθεση, πρόβες, στίχους, ιδέες με σκοπό να γίνουν κομμάτια. Σωστά υποθέτεις πως δεν ζούμε από αυτό, και προσωπικά (Ειρήνη) ο στόχος μου δεν ήταν καν να ζω από την μπάντα κάποτε, μου αρέσει η δουλειά μου για παράδειγμα, και η μπάντα είναι κάτι ξεχωριστό. Ξεχωριστό, αλλά σίγουρα κοστίζει, ναι. Η στήριξη του κόσμου είναι πολύ δυνατή, το ότι αγοράζει ο κόσμος merch και έρχεται στα lives είναι σημαντικό και μας δίνει μας έξτρα ώθηση.
Το πόσο ποιοτικό θα είναι το υλικό μας στην πορεία του χρόνου κανείς δεν το ξέρει, αλλά θα προσπαθήσουμε εμείς να το εγγυηθούμε! Οι δυσκολίες (οικονομικές, τουλάχιστον) θα συνεχίσουν να υπάρχουν, αλλά κι εμείς θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Μπορείτε οι ρομαντικοί να παραμείνετε ρομαντικοί!
8 χρόνια μετά την πρώτη σας δουλειά, εκείνο το ομώνυμο ΕΡ, πώς βλέπετε να έχουν διαφοροποιηθεί οι Allochiria στο χρόνο σε σχέση με τις εποχές και τα προσωπικά σας βιώματα;
Είμαστε επηρεασμένοι πολύ από τις εποχές που ζούμε, όχι μόνο επειδή προφανώς δεν έχουμε αυταπάτες για τη ζωή, αλλά και επειδή επιλέγουμε να μιλάμε για αυτό στα κομμάτια μας. Ίσως όχι τόσο σε προσωπικό βαθμό, μιας και σπάνια θα δεις κομμάτια μας που είναι αυστηρά προσωπικά, αλλά σίγουρα ως άνθρωποι που ζουν μέσα σε μια κοινωνία.
Σε σχέση με 8 χρόνια πριν πάντως, αυτό που δεν έχει αλλάξει είναι η όρεξή μας να γράφουμε μουσική. Έχει αλλάξει το εύρος της μουσικής που ακούμε, ο περίγυρός μας, οι ζωές μας, αλλά Κυριακή 5-10 πρόβα σταθερά. Σε διαφορετικές ζώνες ώρας αλλά εκεί.
Το εικαστικό κομμάτι της δουλειάς σας σας αγγίζει σε αντίστοιχο βαθμό με το μουσικό, αν κρίνω από τα εξώφυλλά σας αλλά και από την σταθερή (αν δεν κάνω λάθος) συνεργασία σας με την Ultragrim Design για τα εικαστικά των δίσκων και των αφισών σας. Στην εποχή του internet και του streaming/mp3, πόσο ουσιαστική θεωρείτε την ενασχόληση με αυτό το κομμάτι;
Για μας πάντα ήταν σημαντικό, και γι’ αυτό όπως σωστά αναφέρεις διαλέξαμε τον άνθρωπό μας από νωρίς για το εικαστικό κομμάτι και τον ‘παντρευτήκαμε’. Πιστεύουμε ότι ένα ωραίο εξώφυλλο δίνει πόντους, τραβάει το μάτι, κι άμα είναι aligned με τη μουσική έχεις έναν εκρηκτικό συνδυασμό. Εμπιστευόμαστε τον Δημήτρη γιατί εκφράζει τη μουσική μας με χρώματα.
Το streaming ίσως σκοτώνει σε ένα βαθμό το εικαστικό έργο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν το μηδενίζει, γιατί συχνά τα κομμάτια συνδέονται με έναν δίσκο και ο δίσκος με το εξώφυλλό του. Και φυσικά έχεις και στην άλλη όψη του νομίσματος τους φανς του βινυλίου, που γουστάρουν ακόμα περισσότερο ένα μεγάλο εξώφυλλο. Νομίζω οι ισορροπίες είναι ακόμα καλά και δεν ρίχνουν κανέναν.
Αν και έχει περάσει μόλις ένας χρόνος από το 2ο άλμπουμ σας, θα ήθελα να ρωτήσω τι σχέδια έχετε για το επόμενο βήμα σας και αν υπάρχει ήδη κάποιο έτοιμο υλικό.
Έχουμε ήδη μερικά καινούρια κομμάτια στα σκαριά, το ένα σκοπεύουμε να το παίξουμε και στα επερχόμενα lives. Οι ρυθμοί μας όμως είναι πιο αργοί μιας και 2 από μας είμαστε πλέον κάτοικοι εξωτερικού και βρισκόμαστε όλοι μαζί για πρόβες σπανιότερα. Να ‘ναι καλά το ίντερνετ όμως και όλα θα προχωράνε!
*Πληροφορίες για το live της 2/3 στο An Club μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
