Κυριακή, 02 Ιανουαρίου 2022 14:58

The Vibrators - The Albums 1985-1990 (Captain Oi, 2022)

Written by 

Το τρίτο επετειακό μέρος για τη σημαντική αυτή Λονδρέζικη μπάντα έρχεται στις 25 Φεβρουαρίου και είναι πενταπλό. Μετά από τα boxsets The Epic Years και The Albums 1979-85 έρχεται η σειρά του The Albums 1985-1990, το οποίο περιλαμβάνει τις κυκλοφορίες στη μέχρι τότε εξειδικευμένη στο heavy metal Revolver Records από το 1985 μέχρι το 1990, δηλαδή το ζωντανά ηχογραφημένο Live (1986), το Recharged (1988), το Meltdown (1988), το Vicious Circle (1989) και το Volume Ten. Οι συνοπτικές αλλά ενδιαφέρουσες σημειώσεις στο βιβλιαράκι έχουν την υπογραφή του ιδρυτικού μέλους και ντράμερ Jon ‘Eddie’ Edwards. Σας άνοιξε η όρεξη;

Έχω την εντύπωση ότι, πια, οι Vibrators έχουν, έστω και εκ των υστέρων, αποκαταστήσει ένα μέρος της φήμης που τους αναλογούσε και δε γνώρισαν. Φυσικά, δεν υπονοώ ότι δεν έγιναν ευρύτερα γνωστοί, αφού και επιτυχία γνώρισαν με το ντεμπούτο τους Pure Mania (1977) να συγκαταλέγεται από τη The Guinness Encyclopedia of Popular Music ως ένα από τα 50 καλύτερα punk albums όλων των εποχών, αλλά και πλάι σε μεγάλα ονόματα έπαιξαν, όπως των The Clash, Sex Pistols, Iggy Pop (όταν ο David Bowie τον συνόδευε στα κίμπορντς), Damned και Stranglers. Κι όμως, έχω την εντύπωση ότι τους άξιζε κάτι ή ακόμα και πολλά παραπάνω.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μουσική των Vibrators ήταν όμορφη, ήταν αναμφισβήτητα punk rock και δεν ήταν καθόλου ακραία. Γι’ αυτό ίσως οι πιουρίστες δεν παρέλειπαν κάποιες φορές με «κακεντρέχεια» να προσθέτουν τη λεξούλα pop πριν από την punk, όταν χαρακτήριζαν τον ήχο τους. Αυτή ακριβώς η μη προσήλωση στην ακραία έκφραση, κάνει τον ήχο τους να φαντάζει σήμερα το ίδιο (ή και περισσότερο) πολύτιμος από όσο ήταν τότε. Ναι, ήταν καθαρό και ξάστερο πρωτόλειο punk, όχι όμως βουτηγμένο στην πολιτική ή στην ισοπεδωτική άρνηση των πάντων. Ήταν πιο προσγειωμένο, πιο καλοπροαίρετο, χωρίς όμως να δείχνει ουσιαστική διάθεση για συμβιβασμούς, αλλά να κλείνει κατά καιρούς το μάτι στην πιο διασκεδαστική πλευρά της ζωής. Θυμηθείτε τις δεδηλωμένες επιρροές των μελών της μπάντας και θα δείτε ότι όλα εξηγούνται: Ο Ian 'Knox' Carnochan ανέφερε τους Iggy Pop και Velvet Underground, ο Pat Collier τον Gary Glitter, ο JonEddieEdwards τους Rolling Stones και Beatles και ο John Ellis τον Peter Green.

Κι όμως, ήταν αληθινοί πρωτοπόροι του punk, που σχηματίστηκαν στις 8 Φεβρουαρίου του 1976 και μέσα σε τριάντα μία ημέρες έδωσαν την πρώτη τους συναυλία, ανοίγοντας για τους Stranglers! Είχαν τη χαρά να δουν τραγούδια τους να διασκευάζονται από μπάντες όπως οι Exploited, Die Toten Hosen, The Flaming Groovies, R.E.M. και GBH. Η χρονική περίοδος, στην οποία αναφέρεται το The Albums 1985-1990, χαρακτηρίστηκε από την αποχώρηση του Ellis που κυκλοφόρησε το mini lp Micro Groove και παραδόθηκε στα γλυκά μάτια των Stranglers και την αντικατάστασή του από τον Mickie Owen, όπως και από τη φυγή του Noel Thompson (Garrie and the Roosters, Peter and the Test Tube Babies - κάνω βαθιά υπόκλιση) και την ένταξη του Mark Duncan (Dogs D’Amour, Fallen Angels). Με τη σύνθεση αυτή κυκλοφόρησε το Recharged, με τον Owen να φεύγει και να αντικαθίσταται από τον Nigel Bennett (πρώην Members) πριν την κυκλοφορία του Vicious Circle, με τη διαμορφωμένη με τον τρόπο αυτό σύνθεση να υπογράφει και το Volume Ten.

Το πρώτο cd του boxset, όπως είπαμε, είναι το Live, που περιλαμβάνει μερικές από τις μεγαλύτερες ως τότε στιγμές τους, όπως τα Automatic Lover, Whips and Furs, Baby Baby και το εξαιρετικό Yeah Yeah Yeah, που έδειχνε πόσο παράλληλοι ήταν οι δρόμοι του με το Hurry Up Hurry των Sham 69. Το πρώτο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ των Vibrators δεν έχει κανένα απολύτως overdub, παραμένοντας πιστό στην αμεσότητα της όλης punk μουσικής «φιλοσοφίας». Ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε παράλληλα στη Γαλλία, με πρόσθετα τραγούδια τα Rip Up the City και Yeah Yeah Yeah, που περιλαμβάνονται κι εδώ. Το 1999 ο δίσκος μετονομάστηκε σε Rip Up the City και κυκλοφόρησε από τη Receiver Records με διαφορετικό εξώφυλλο.

Το Recharged βαφτίστηκε από τον Charlie Harper (UK Subs) και είχε το πολυταξιδεμένο Ευρωπαϊκό single String Him Along. Ξεχωρίζει τo υπέροχο α-λα Lou Reed Hey Little Doll, όπως και το «αναπάντεχο» αγαπημένο μου Electricity. Η μπάντα γινόταν όλο και πιο γνωστή εκτός Βρετανικών συνόρων, με την Ισπανία να υποκλίνεται αυτή τη φορά, σε συνέχεια της Γαλλίας και της Γερμανίας. Εδώ υπάρχει ως bonus track μια ζωντανά ηχογραφημένη εκδοχή του θρυλικού Disco in Mosco.

Το Meltdown ηχογραφήθηκε για άλλη μια φορά με συμπαραγωγό τον Steve Nunn στα Greenhouse studios του μπασίστα Pat Collier, επειδή στα αγαπημένα της μπάντας Alaska studios είχε μπει λουκέτο. Στο σαξόφωνο ακούγεται ο Anthony Thistlethwaite των Waterboys, που είχε ήδη συνεργαστεί με τον Knox στο προσωπικό του άλμπουμ Plutonium Express. Αυτή τη φορά το bonust rack είναι το περιζήτητο την εποχή εκείνη Wasted Life, αν και οι πραγματικά απολαυστικές στιγμές του δίσκου είναι τα ξεχωριστά Office Girls και The Other Side of Midnight.

Και στο Vicious Circle η συνταγή ήταν η ίδια στα μέλη της μπάντας, την παραγωγή, και τα στούντιο ηχογράφησης. Το Halfway to Paradise, που είχε κυκλοφορήσει ως single και ήταν το εκλεκτό της εταιρείας, που αποφάσισε να το προμοτάρει με βίντεο, το σπάνιο bonus B-side Drive και η διασκευή του Slow Death των FlaminGroovies ακούγονται πολύ δελεαστικά, όπως το Rocket Ride to Heaven και το υπέροχο Poll Tax Blues που φέρνει στο νου τον Marc Bolan.

Τέλος, το δέκατο άλμπουμ τους με τον… αναπάντεχο τίτλο Volume Ten έχει διασκευασμένο το Rave On του Buddy Holly και ξεχωριστές στιγμές το Hey America, το Hot for You και το Outta My System, που συνοδεύτηκε από ένα lo-fi promo video γυρισμένο στο Trocadero.

Everybody is dancin', dancin' Disco / All the way from London to San Francisco”: punk’s not dead, baby…

 

Νέα Δίσκοι      Συναυλίες Συνεντεύξεις Στήλες Archive    Rookie's corner   Artist Index
 Επικαιρότητα   Κριτικές Συναυλιών Text Interviews Music Scouting      
 Ενημερώσεις   Προτάσεις για συναυλίες   Memory Lane      
        Local Jams
     
        Record Shuffle      
        Άρθρα