Όταν κάποιος σου μιλά για «χαμένα άλμπουμ», «ηχογραφήσεις που έμειναν στο ράφι» και τα συναφή είναι δύσκολο να μην σου περάσουν από το μυαλό υποψίες. Αν μία ηχογράφηση είναι στοιχειωδώς αξιόλογη, γιατί να μην έχει κυκλοφορήσει; Εξαιρέσεις υπάρχουν, φυσικά, ο κανόνας όμως είναι ότι το ακυκλοφόρητο υλικό έχει μείνει ακυκλοφόρητο για καλό, συνήθως λόγο. Η περίπτωση του The Curse Of Love διαφέρει.
Το The Curse Of Love είναι ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ που ηχογραφήθηκε μεταξύ 2005 και 2007, μεταξύ δηλαδή της κυκλοφορίας του The Invisible Invasion και του Roots & Echoes, των δύο πληρέστερων από κάθε άποψη δίσκων των Coral. Ο λόγος για τον οποίο ο δίσκος δεν είχε τότε κυκλοφορήσει ήταν ότι το συγκρότημα φοβήθηκε ότι δεν θα άρεσε στην εταιρεία τους. Στην απόφαση αυτή έπαιξε ρόλο και η αναταραχή που είχε εκείνη την περίοδο προκαλέσει η αποχώρηση του κιθαρίστα Bill Ryder-Jones, ο οποίος συμμετέχει σε μέρος μόνο του άλμπουμ. Εντάξει, όλοι έχουν δικαίωμα στο λάθος, ακόμα και στο μεγάλο λάθος: βλέπετε, πέρα από κάθε προσδοκία, ο δίσκος αυτός, όχι μόνο δεν εμπίπτει στην κατηγορία των δικαιολογημένα παραπεταμένων ηχογραφήσεων, αλλά αντίθετα, έρχεται να συμπληρώσει επάξια την τριάδα των καλύτερων κυκλοφοριών του πολύ καλού αυτού αγγλικού γκρουπ μαζί με τους προαναφερθέντες δίσκους.
Ξεπερνώντας το εύλογο ερώτημα που σου δημιουργεί η πρώτη ακρόαση του δίσκου «μα, καλά τι σκέφτονταν και δεν κυκλοφόρησαν στην ώρα του έναν τέτοιο δίσκο;» δεν μπορείς παρά να λατρέψεις αυτό το καλειδοσκοπικό pop κομψοτέχνημα: μελαγχολικές μελωδίες που πατάνε στην βρετανική ψυχεδέλεια, κλείνοντας όμως και το μάτι στους Love, στους Beatles (ιδίως στο Gently) αλλά και στην acid folk, εξαιρετικά φωνητικά, με τον James Skelly ερμηνευτικά να ξεπερνά τον (πάντα καλό) εαυτό του, προσεγμένες ενορχηστρώσεις αλλά και έξυπνα, καλοπαιγμένα θέματα στις κιθάρες, ατμοσφαιρικά, μάλλον σκοτεινά θέματα στα πλήκτρα, κομμάτια που λειτουργούν εξαιρετικά το καθένα μόνο του αλλά και σαν σύνολο, δύσκολα μπορεί κανείς να βρει τρωτά σε αυτή την ηχογράφηση. Καθόλου παράδοξο, αφού οι Coral είναι πραγματικοί δεξιοτέχνες του είδους, χωρίς να παρουσιάζουν την ψυχαναγκαστική επιτήδευση που βλέπουμε όλο και περισσότερο τον τελευταίο καιρό σε ψυχεδελικά σχήματα. Και ενώ έχουμε έναν δίσκο που σίγουρα δεν απωθεί ή προβληματίζει τον μέσο ακροατή καθώς δεν περιέχει ηχητικές ακρότητες, πειραματισμούς ή υπερβολές, από την άλλη ο ίδιος αυτός δίσκος δεν έχει να επιδείξει ούτε ένα radio friendly κομμάτι. Λεπτομέρεια άνευ σημασίας (άλλωστε το ραδιόφωνο πέθανε όταν εκδιώχθηκαν από αυτό οι περισσότεροι κανονικοί παραγωγοί). Το The Curse Of Love κερδίζει εκεί που ένας δίσκος αξίζει να κερδίσει και αυτό είναι η μουσική καθαυτή. Προσέξτε ιδιαίτερα το θαυμάσιο ομότιτλο, ένα μελαγχολικό ψυχεδελικό διαμάντι γραμμένο σε 3/4, που ανοίγει τον δίσκο, το Wrapped In Blue που κινείται σε πιο folk μονοπάτια και το View From The Mirror, το πιο trippy κομμάτι του δίσκου. Σημειώστε όμως, ότι όλα τα κομμάτια του δίσκου είναι τόσο όμορφα, που νιώθω ότι η επιλογή κάποιων από αυτά αγγίζει τα όρια της αυθαιρεσίας.
Η κυκλοφορία του The Curse Of Love ίσως να σημαίνει την επαναδραστηριοποίηση των Coral, που βρίσκονται σε παρατεταμένη ανάπαυλα από το 2010. Ακόμη όμως και αν δεν ισχύει αυτό, το ελάχιστο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι ο δίσκος αυτός αποτελεί ένα απολύτως ευπρόσδεκτο δώρο όχι μόνο για τον σκληρό πυρήνα των οπαδών τους (υπάρχει αλήθεια κάτι τέτοιο;) αλλά και για οποιονδήποτε αγαπά την ποιοτική μουσική.
8/10
