H ιστορία των γελοίων απαγορεύσεων που επιβάλλονται σε καλλιτέχνες για ανύπαρκτες αιτίες ίσως να έχει καταλαγιάσει με το πέρας των χρόνων, ποτέ όμως δεν εξαφανίστηκε τελείως. Οι Viet Cong, την κριτική του εξαιρετικού ντεμπούτου των οποίων σας παρουσιάζουμε συμπτωματικά σήμερα, είναι τα τελευταία θύματα του νεοσυντηρητισμού (για να μην πούμε τίποτα βαρύτερο): Η εμφάνισή τους στον συναυλιακό χώρο του Κολλεγίου του Oberlin (της δημοκρατικότατης Πολιτείας Ohio – ναι, ειρωνικό ήταν το τελευταίο), που είχε προγραμματιστεί για τις 14 Μαρτίου ακυρώθηκε, διότι ο promoter του συναυλιακού χώρου απεφάνθη ότι το όνομά τους “προσβάλλει βαθιά την Βιετναμέζικη και Αμερικανοβιετναμέζικη κοινότητα” (σε αντίθεση με τον πολυετή καταστροφικό πόλεμο στο Βιετνάμ, που τους άρεσε πάρα πολύ, φαντάζομαι).
Πρώτοι αντέδρασαν οι ιστορικοί Gang Of Four, το όνομα των οποίων, για την ιστορία, είναι επίσης πολιτικά φορτισμένο, αφού το πήραν από μία επιδραστική κατ’ αρχήν φράξια εντός του ΚΚ Κίνας στα χρόνια του Μάο, τα μέλη της οποίας στη συνέχεια, κατά τα ειωθότα, φυλακίστηκαν. Με δήλωσή του στο site Brooklyn Vegan o κιθαρίστας του ιστορικού σχήματος Andy Gill δήλωσε τα εξής: “Είναι γελοίο να απαγορεύεις συγκροτήματα για το όνομά τους. Όλοι μπορούμε να σκεφτούμε πάρα πολλά συγκροτήματα με πραγματικά πολύ προσβλητικά ονόματα. Αμέσως μόλις φτάνεις στο σημείο να γίνεις φύλακας της πολιτικής ηθικής, αναλαμβάνοντας από μόνος σου να αποφασίσεις τι είναι εντάξει και τι όχι, ενεργείς με τρόπο ανελεύθερο, αντιδημοκρατικό και αντιπροοδευτικό. Οι άνθρωποι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν ενήλικες, ικανοί να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις. Δε θα έπρεπε να αποφασίζουμε για λογαριασμό των ανθρώπων τι πιστεύουμε ότι είναι ικανοί να καταλάβουν και τι όχι. Καλλιτέχνες, σκηνοθέτες, συγγραφείς, μουσικοί πρέπει να μην λογοκρίνονται, ώστε να μπορούν να εκφράζουν την άποψή τους, πολιτική ή άλλη”.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να προστεθεί το παραμικρό στην δήλωση των ούτως ή άλλως ευαισθητοποιημένων πολιτικά Gang Of Four. Να πούμε απλώς ότι αυτό το τελευταίο περιστατικό αποτελεί θλιβερή συνέχεια μία μακράς σειράς “κατορθωμάτων” των υπερμάχων της λογοκρισίας. Ας θυμηθούμε απλώς, το ιδιαίτερα χαρακτηριστικό παράδειγμα (από τα πάρα πολλά που υπάρχουν) της σκληρής όσο και δαπανηρής νομικής μάχης που έδωσαν οι Dead Kennedys πολλά χρόνια πριν, δήθεν για ένα προσβλητικό πόστερ που περιεχόταν στον δίσκο τους Franchenchrist αλλά στην πραγματικότητα για την πολιτική θέση τους και, φυσικά, για το όνομα που επέλεξαν. Φαίνεται ότι μερικά πράγματα, τελικά, δεν αλλάζουν…
