Οι συγκυρίες (ή η μοίρα, αν προτιμάτε) τα έφεραν έτσι ώστε το live των Eagles of Death Metal να πραγματοποιηθεί ένα χρόνο και κάτι αργότερα από ότι θα γινόταν αν δεν είχαν μεσολαβήσει μια σειρά από γεγονότα (αρχικά τα capital controls και κατόπιν το αιματηρό συμβάν του Bataclan). Έστω κι έτσι, το γκρουπ από την Καλιφόρνια επέστρεψε τελικά στη χώρα μας μετά από πολλά χρόνια, για να παρουσιάσει το περσινό LP Zipper Down.
Support σχήμα δεν υπήρχε, έτσι οι Eagles of Death Metal ανέβηκαν στη σκηνή στις 9:30 υπό τους ήχους του 70s hit Magic, με τον Jesse Hughes να ξεκινάει το show του τραγουδώντας τους στίχους του σαν σε karaoke! Πριν προχωρήσουμε, κάποιες διευκρινήσεις για όσους δεν γνωρίζουν πολλά για το συγκρότημα. Πρώτα απ’ όλα το γκρουπ ουδεμία σχέση έχει με το metal (η φράση «το αμερικάνικο metal συγκρότημα» έπαιξε πολύ στα ελληνικά ΜΜΕ μετά τα γεγονότα του περασμένου Νοεμβρίου στο Παρίσι, αγνοώντας προφανώς ότι το όνομα τους έχει να κάνει με τρολλαρίσμα…) και δεύτερον ότι ο μεγάλος Josh Homme είναι μεν συν-δημιουργός (μαζί με τον Hughes) της μπάντας, συμμετέχει στη σύνθεση και την ηχογράφηση των δίσκων τους αλλά σπανίως ακολουθεί το σχήμα στις περιοδείες του (πιο πολύ σαν guest εμφανίζεται όταν το βαρύ πρόγραμμα του το επιτρέπει). Το τελευταίο σίγουρα επηρέασε τη δυναμική του live, καθώς το όνομα του Homme από μόνο του θα ήταν ικανό για να προσελκύσει πολύ μεγαλύτερο κοινό.
Στο καθαρά μουσικό κομμάτι τώρα, οι EODM ξεκίνησαν με το I Only Want You, με πολύ κέφι, διάθεση για χαβαλέ (με την καλή έννοια) και δυνατό ήχο. Κομμάτια από το Zipper Down (όπως το Complexity) συνυπήρχαν στο setlist δίπλα σε παλιότερα όπως το αγαπημένο Now I’m a Fool (το μοναδικό κομμάτι τους που παίζεται στα ελληνικά ραδιόφωνα), ενώ δεν έλειπαν και οι διασκευές (σημαδιακές και οι δυο). Το Save A Prayer των Duran Duran (υπάρχει ηχογραφημένο και στο τελευταίο τους LP) έχει αποκτήσει ιδιαίτερη σημασία για το γκρουπ μετά τα γεγονότα του Bataclan, ενώ το Moonage Daydream παίχτηκε ως φόρος τιμής στη μνήμη του εκλιπόντα David Bowie, ο οποίος υπήρξε ήρωας του Hughes (όπως δήλωσε από μικροφώνου) στα νεανικά του χρόνια. Προς το φινάλε ακούστηκαν τα I Wannabe In L.A. (από τα γνωστότερα κομμάτια τους) αλλά και το πιο πρόσφατο I Love You All The Time, ενώ το αναμενόμενο highlight ήρθε με το I Want You So Hard (Boy’s Bad News), που έδωσε πανηγυρικό τόνο στο encore, το οποίο περιλάμβανε και ένα μακρόσυρτο jam όπου ανάμεσα στα πολλά που ακούστηκαν υπήρχε και ο ύμνος Ace of Spades.
Οι Eagles of Death Metal επί σκηνής μόνο νωθροί δεν υπήρξαν. Ο Jesse Hughes χωρίς αμφιβολία είναι ένας χαρισματικός performer (μπορεί με τις κατά καιρούς δηλώσεις του να προκαλεί σύγχυση, ωστόσο εδώ κρίνεται μόνο ως μουσικός). Πραγματικά βλέποντας τον πάνω στη σκηνή ήταν δύσκολο να συνειδητοποιήσεις ότι μόλις πριν λίγους μήνες είχε βιώσει ένα τόσο τρομακτικό σοκ. Κακά τα ψέματα, χρειάζεται πολύ δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσεις όταν έχεις επιβιώσει από μια τέτοια τραγωδία. Όντας επί σκηνής, έμοιαζε να βρίσκεται στο φυσικό του χώρο, πραγματικός rock star, ικανός entertainer και βεβαίως δεινός χιουμορίστας (η ιστορία για τον ελληνικής καταγωγής κιθαρίστα που ανέβηκε στην Ακρόπολη και μεταμορφώθηκε… στον Yanni, ήταν σπαρταριστή). Φυσικά δεν ήταν μόνος, είχε στο πλάι του στην lead κιθάρα την τεράστια μορφή του heavy rock Dave Catching (τον κιθαρίστα με το μούσι Αγίου Βασίλη… όπως τον χαρακτήρισε ο Hughes). Όσοι παρακολουθούν τη συγκεκριμένη σκηνή γνωρίζουν περί ποιου πρόκειται, για τους υπολοίπους απλώς να αναφέρουμε ότι είναι ο ιδιοκτήτης του περίφημου Rancho de la Luna (βρίσκεται μέσα στην έρημο του Joshua Tree της Καλιφόρνια) όπου έχουν ηχογραφεί δεκάδες σημαντικοί δίσκοι για το είδος, ενώ η λίστα με τις ηχογραφήσεις, τις συνεργασίες και τις παραγωγές του είναι ατελείωτη. Αξιόλογοι και οι υπόλοιπου μουσικοί που τους συνόδευαν, με πιο γνωστό τον Matt McJunkins (A Perfect Circle) στο μπάσο (από τους επιβιώσαντες του Bataclan και αυτός).
Το live των Eagles of Death Metal, τελικώς, υπήρξε άκρως διασκεδαστικό και σε πολλά σημεία απολαυστικό. Όσοι προσήλθαν με αντίστοιχη διάθεση σίγουρα θα πέρασαν καλά. Όσοι πάλι πήγαν για να δουν ένα γκρουπ από βλοσυρούς μουσικούς που θα κοπανιόντουσαν παίζοντας ατέλειωτα riff μάλλον δεν έχουν παρακολουθήσει προσεκτικά την πορεία τους. Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι το rock & roll είναι (μεταξύ άλλων) και διασκέδαση και στην περίπτωση των Eagles of Death Metal αυτό είναι ο βασικός σκοπός τους: απενοχοποιημένη διασκέδαση!
Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής
