Ο Eric Burdon στην τελευταία του συναυλία επί ελληνικού εδάφους κατάφερε να γεμίσει ασφυκτικά το Ηρώδειο ερμηνεύοντας μερικές από τις συνθέσεις που έχουν συνδεθεί με τη φωνή του, ως ένα ενθύμιο για τους πολυάριθμους φίλους του. 

Όντας 78 ετών πια, ο Eric Burdon αποφάσισε να προγραμματίσει μια μικρή ευρωπαϊκή αποχαιρετιστήρια περιοδεία με πρώτο σταθμό την Ελλάδα. Αυτό το γεγονός του έδωσε την ευκαιρία να περάσει ένα σημαντικό μέρος του καλοκαιριού στη χώρας μας για την οργάνωση και προώθηση της συναυλίας αλλά και για διακοπές φυσικά. Με λίγα λόγια ο Burdon έμοιαζε να παίζει εντός έδρας και αυτό που έμελλε να δούμε ήταν τι είχε ετοιμάσει για αυτή την ειδική περίσταση.

Λίγα λεπτά μετά τις 9.00 εμφανίστηκαν στη σκηνή του Ηρωδείου οι έξι μουσικοί που απαρτίζουν την τρέχουσα σύνθεση των Animals (νεαρής ηλικίας κατά βάση, πιθανότατα αγέννητοι το 1964 όταν ξεκίνησε το γκρουπ), παίζοντας μια εισαγωγή που με την είσοδο του Burdon οδηγήθηκε στο κλασικό Motherless Child. Αυτό υπήρξε και ένα πρώτο δείγμα του τι θα περιελάμβανε η παράσταση, δηλαδή κλασικές συνθέσεις όχι απαραίτητα από το δικό του ρεπερτόριο ή αυτό των Animals. Η επιβεβαίωση ήρθε αμέσως μετά από το απόλυτα αναγνωρίσιμο Mama Told Me Not To Come. Η πρώτη σύνθεση των Animals που προκάλεσε τεράστιο ενθουσιασμό ήταν το αγαπημένο When I Was Young, ένα αυτοβιογραφικό κομμάτι του Burdon (στο οποίο αναφερθήκαμε και στο σχετικό αφιέρωμα), το οποίο αποδόθηκε με μια πιο blues - soul νοοτροπία, με τους δύο πνευστούς να προσθέτουν το δικό τους χρώμα. Γενικότερα οι ύπαρξη των πνευστών έδινε τη δυνατότητα στο Burdon να ακολουθεί μια ενορχηστρωτική προσέγγιση κοντύτερα στα blues και τη soul, αφήνοντας το rock & roll σε δεύτερο πλάνο.

Θερμής υποδοχής έτυχε επίσης το υπέροχο Darkness, Darkness, προτού ο Burdon κάνει τη χάρη στο κοινό και ερμηνεύσει δυο από τα πιο δημοφιλή κομμάτια του στην Ελλάδα (το παραδέχθηκε εξάλλου και ο ίδιος), το Woman of the Rings (από τη solo δισκογραφία του) και το The Night (από το reunion album των Animals). Μια από της πλέον αναμενόμενες στιγμές ήρθε φυσικά με την εισαγωγή του The House of The Rising Sun, οι στίχοι του οποίου τραγουδήθηκαν από όλους.

Η βραδιά είχε όμως αρκετό δρόμο ακόμα, έτσι ακούσαμε μερικές ακόμα διασκευές σε πασίγνωστα κομμάτια όπως το For What It’s Worth (των Buffalo Springfield) και το Paint it Black, με το οποίο επέστρεψαν για το πρώτο encore. Η δυάδα We Gotta Get Out of This Place και Don’t Bring Me Down, που ακολούθησε, ευχαρίστησε τους fans των Animals. Κατόπιν ο Burdon μας αποχαιρετήσει με το Bring It on Home to Me. Ωστόσο ήμασταν σίγουροι πως ο Burdon μας είχε κρατήσει κάτι ακόμα. Όντως επέστρεψε για ένα δεύτερο encore τραγουδώντας - τι άλλο; - μα φυσικά το It’s My Life.

Δεν ήταν λίγοι αυτοί που ανέμεναν και ένα τρίτο encore (κάτι που δεν συνέβη τελικά), άλλωστε στις σχεδόν δυο ώρες που ήταν επί σκηνής ο Burdon δεν φάνηκε στιγμή να δυσκολεύεται. Ναι μεν ο χρόνος έχει επιφέρει τα σημάδια του στη φωνή του (είπαμε, 78 χρονών είναι ο άνθρωπος) αλλά μια χαρά τα καταφέρνει, διατηρώντας πάντα το χαρακτηριστικό «γρέζι» του. Κατά τα λοιπά, δεν δίστασε να τροποποιήσει τους στίχους κατά το δοκούν, να αστειευτεί πολλάκις, να θυμηθεί τη Μελίνα Μερκούρη και φυσικά να ανταποδώσει την αγάπη που εισέπραττε.

Στο τέλος, μας αποχαιρέτησε με μια υπόκλιση και αποχώρησε με αργό βηματισμό. Ήταν η τελευταία φορά που βλέπαμε έναν από τους μεγαλύτερους του rock & roll και αυτό από μόνο του ήταν ένας σημαντικός λόγος για να θέλουμε να ήμαστε παρόντες σε αυτή τη στιγμή.

Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος

Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής