Μας έχουν λείψει πολύ οι συναυλίες, δεν χρειάζεται να το λέμε κάθε φορά. Είχαμε περίπου δυο χρόνια να βρεθούμε σε κάποιο live από αυτά τα χορταστικά, που βλέπεις τρία εγχώρια συγκροτήματα μαζί και μάλιστα με προσιτό εισιτήριο. Τρεις πραγματικά καλές post rock μπάντες, λοιπόν, φιλοξενήθηκαν την Πέμπτη στη σκηνή του Temple, με σειρά εμφάνισης: οι Egoera, οι Message in A Cloud και οι Halocraft, οι οποίοι είχαν την τιμητική τους αφού παρουσίαζαν για πρώτη φορά ζωντανά το νέο τους άλμπουμ A Mother to Scare Away the Darkness.

Πρώτοι στο “σανίδι” ανέβηκαν οι Egoera, καθότι οι νεώτεροι (δισκογραφικά τουλάχιστον) της παρέας. Το τρίο κυκλοφόρησε το 2020 το ντεμπούτο του Fortuna, το οποίο δεν πέρασε απαρατήρητο ανάμεσα σε αυτούς που “ψάχνονται” σε τέτοιου είδους ακούσματα. Όπως διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι (δεν είχε τύχει να τους δούμε στο παρελθόν), το δυνατό τους σημείο είναι οι μελωδίες και ο τρόπος που τις ξεδιπλώνουν. Στα πιο θορυβώδη σημεία τους ωστόσο ο ήχος τους αδικούσε λίγο καθώς μπούκωνε αρκετά, με αποτέλεσμα να μην διακρίνεις καθαρά τις λεπτομέρειες των συνθέσεων. Από το 35λεπτης περίπου διάρκειας set τους, ξεχωρίσαμε το ονειρικό Galilea με το χαρακτηριστικά όμορφο ριφάκι του.

Μετά το προβλεπόμενο κενό για να ετοιμαστεί η σκηνή, τη σκυτάλη πήραν οι Message in A Cloud. Τους συγκεκριμένους τους έχουμε παρακολουθήσει ζωντανά αρκετές φορές στο παρελθόν και είχαμε φιλοξενήσει το ντεμπούτο τους Anassa στη στήλη Local Jams το 2018 όταν και είχε κυκλοφορήσει. Σαφώς πιο έμπειροι και με καθαρότερο ήχο, πραγματοποίησαν ένα πολύ δυνατό live. Με ανανεωμένη σύνθεση (σε σχέση τουλάχιστον με δυο χρόνια πριν που τους είχαμε δει τελευταία φορά...) παρουσιάστηκαν εντυπωσιακά δεμένοι, με ήχο γεμάτο και διάσπαρτα blast beats, που τόσο μας αρέσουν. Αν κρίνουμε από το setlist, μάλλον έχουν αρκετό νέο υλικό έτοιμο. Αν εξαιρέσουμε το The Need And The Needle από το ντεμπούτο τους, καταπιάστηκαν κυρίως με φρέσκα πράγματα. Το 40λεπτο που τους αναλογούσε κύλησε νεράκι (αλάνθαστο κριτήριο ενός καλού live) και το ευχαριστηθήκαμε και με το παραπάνω.

Το πρόγραμμα μάλλον τηρήθηκε, καθώς δεν ήταν ούτε 10:30 όταν έφτασε η ώρα για τους headliners Halocraft. Η αλήθεια είναι ότι περιμέναμε με αρκετή προσμονή την εμφάνισης τους. Ακούγοντας τυχαία το Chains For The Sea πριν λίγα χρόνια είχαμε εντυπωσιαστεί, ωστόσο δεν είχαμε καταφέρει να παραβρεθούμε σε κάποια από τις λίγες επισκέψεις τους στην Αθήνα. Το όλο μυστήριο γύρω από τη μπάντα, καθώς και το γεγονός πως βρίσκονται στο μέσον μιας πολύ φιλόδοξης τριλογίας (κάποιες λεπτομέρειες για την οποία μπορείτε να μάθετε στη συνέντευξη την οποία μας παραχώρησαν) έκαναν την περιέργεια μας ακόμα εντονότερη.

Χωρίς πολλές καθυστερήσεις, το μασκοφορεμένο κουαρτέτο από τα Γιαννιτσά πήρε τη θέση του επί σκηνής, ενώ στο background προβάλλονταν εικόνες από διαδρομές σε ένα φανταστικό δάσος, και το ταξίδι ξεκίνησε. Οι συνθήκες έμοιαζαν ιδανικές για την παρουσίαση του A Mother to Scare Away the Darkness, καθώς ο ήχος ήταν διαυγής, τα φώτα σωστά και η όλη ατμόσφαιρα στο Temple ιδιαίτερα φιλόξενη. Όσο περνούσε η ώρα προφανώς αισθανόταν και η ίδια η μπάντα πιο άνετα και απέδιδε ακόμα καλύτερα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το live να έχει την απαραίτητη κλιμάκωση.

Ως προς το setlist της βραδιάς, το γκρουπ ακολούθησε την ροή του άλμπουμ, γεγονός μάλλον ιδανικό για να μπούμε καλύτερα στο κλίμα της όλης δουλειάς, ενώ ο επιπλέον χρόνος που είχε στη διάθεση του αφιερώθηκε σε κομμάτια από το Chains For The Sea, που επίσης θέλαμε πολύ να ακούσουμε. Το σχήμα αποδείχτηκε καλά προετοιμασμένο για αυτή την περιοδεία, που περιλάμβανε 4 σταθμούς (Θεσσαλονίκη, Βόλος, Λάρισα, οι υπόλοιποι τρεις) και κατάφερε να αναπαραγάγει με τρόπο γλαφυρό το κινηματογραφικό σύμπαν που αποτυπώνεται στους δίσκους του. Έχοντας μάλιστα ως κρυφό άσσο τον φοβερό ντράμερ, παρουσίασαν ένα αρκούντως δυναμικό live. Στην περίπτωση τους δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποιο highlight, καθώς το σύνολο ήταν αυτό που σε κέρδιζε κι όχι οι στιγμές. Το πρόσημο όλης της βραδιάς γενικότερα ήταν σίγουρα θετικό και φύγαμε από το Temple όχι απλά χορτασμένοι, αλλά πλήρως ικανοποιημένοι.

Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής