Παρασκευή, 18 Νοεμβρίου 2022 12:34

Live Review: Blaze Bayley, Absolva @ Gagarin 205, 12/11/2022

Written by 

Δεν είναι δα και κάποιο καλά φυλαγμένο μυστικό το ότι εδώ στην Ελλάδα οι Iron Maiden λατρεύονται ως θεοί. Το βλέπουμε άλλωστε σε κάθε συναυλία τους. Ο Blaze Bayley, διατελών ως τραγουδιστής τους για 5 χρόνια και δύο άλμπουμ, διατηρεί τον σεβασμό του κοινού απέναντι του ακόμα και μετά από 20+ χρόνια. Βεβαίως δεν έχει τη δυνατότητα να πλησιάσει ούτε κατ’ ελάχιστο τις αρένες που γεμίζουν οι πρώην συμπαίκτες τους, αλλά και μόνο με την ανακοίνωση ότι στην περιοδεία του στην Ελλάδα θα έπαιζε κυρίως τραγούδια από την πορεία του μαζί τους, η κινητοποίηση ήταν γενική σε όλες τις πόλεις που έπαιξε. Στο επίκεντρο μάλιστα των συναυλιακών γεγονότων της χώρας, την πρωτεύουσα δηλαδή, εξαντλήθηκαν όλα τα εισιτήρια. Το ελληνικό κοινό διψούσε, όπως φαίνεται, να ακούσει κομμάτια που πλέον πολύ δύσκολα θα ακουστούν σε κάποιο τυπικό live της αγαπημένης μας μπάντας. Κυρίως όμως ήθελε να στηρίξει έναν τραγουδιστή που έχει σταθεί με σεβασμό απέναντι στο κοινό όλα αυτά τα χρόνια. Προσωπικά έχω να τον δω ζωντανά περί τα 20 χρόνια, από εκείνο το support στους Savatage στο γήπεδο του Σπόρτινγκ, οπότε για μένα, σίγουρα και για πολλούς άλλους, εκείνο το Σάββατο θα ήταν σημαδιακό.

 

Οι Absolva που ανέβηκαν στη σκηνή για να ζεστάνουν το κοινό δεν είναι τίποτα πρωτάρηδες του χώρου. Έχουν στο ενεργητικό τους 10 χρόνια πορείας και έξι δίσκους, κυρίως όμως αποτελούν την μπάντα του Blaze Bayley τη δεδομένη στιγμή, οποτε η επιλογή του support σχήματος διευκολύνθηκε αρκετά. Η εμπειρία τους φάνηκε από τον αέρα που είχαν από το πρώτο δευτερόλεπτο που ανέβηκαν στη σκηνή, κυρίως βέβαια ο τραγουδιστής κιθαρίστας πολυεργαλείο τους Chris Appleton που είχε αυτοχριστεί υπεύθυνος για την επικοινωνία με το κοινό. Μάλιστα διέκοψαν και το πρώτο τραγούδι τους δήθεν ενοχλημένοι από τις χαλαρές αντιδράσεις του κοινού παίζοντας μαζί του - το κόλπο αυτό θα το ξαναδούμε λίγη ώρα μετά στην εμφάνισή του Blaze Bayley.

Τα τραγούδια τους δεν ήταν καθόλου άσχημα, ίσα-ίσα περάσαμε ωραιότατα ακούγοντας τα. Φίλος παρατήρησε ότι θύμιζαν σε πολλά σημεία τους Helloween του Dark Ride και πρέπει να παραδεχτώ πως έκτοτε άκουγα τον παραλληλισμό, αν και εδώ οι ταχύτητες ήταν κατά βάση κατά τι πιο γρήγορες. Μερικά οπτικά κολπάκια με τους δύο κιθαρίστες να παίζουν μαζί επιδεικνύοντας την τεχνική τους κατάρτιση κράτησαν ακόμα περισσότερο χρόνο τα μάτια μας προς τη σκηνή. Το κοινό έτσι κι αλλιώς συμμετείχε αρκετά ενεργά, κάποιοι γνώριζαν και στίχους, οπότε το ζέσταμα στέφθηκε με την δέουσα επιτυχία - και για το κοινό, αλλά και για την μπάντα που θα εμφανιζόταν ξανά αμέσως μετά. Επίσης θέλουμε περισσότερες συναυλίες με τα μπροστινά λευκά φώτα αναμμένα (για να πω και εγώ τον φωτογραφικό μου πόνο, ειδικά για το χώρο του Gagarin όπου ο ελλιπής φωτισμός κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια…)

 

Δεν πέρασε τόση πολλή ώρα από το τέλος της εμφάνισης των Absolva για να ανέβουν πάλι οι ίδιοι στην σκηνή και να ξεκινήσουν τις πρώτες νότες του Lord Of The Flies. Το κοινό επευφημούσε, αλλά πραγματικά οι αντιδράσεις ξέφυγαν όταν στη σκηνή βγήκε περπατώντας αργά ο Blaze Bayley. Αφού σταμάτησε τους μουσικούς του, και καλά γιατί το κοινό δεν ήταν εκδηλωτικό στον επιθυμητό βαθμό, μας προέτρεψε να ξεχάσουμε ότι συνέβη χθες και ότι θα συμβεί αύριο και να βγάλουμε τα σωθικά μας από τις φωνές. Έτσι και έγινε σε όλο το live. Άλλωστε τα περισσότερα τραγούδια που ακούστηκαν ακούγονται μόνο από εκείνον πλέον στις εμφανίσεις του εδώ. Αυτό δεν ισχύει για δύο τραγούδια μόνο. Και στα δύο (Sign Of The Cross, The Clansman), ακόμα και οι ισχυρότεροι πολέμιοι του θα παραδέχονταν ότι φωνητικά του ταιριάζουν περισσότερο σε σχέση με τον Dickinson. Και ειδικότερα για όσους θυμούνται ακόμη το περιστατικό του καλοκαιριού στο Clansman, και εδώ που τα λέμε ποιος θα μπορούσε να το ξεχάσει, η ιαχή “Freedom!” ακούστηκε δυνατότερη από ποτέ.

Από την αρχή ο Blaze μας προειδοποίησε ότι θα ακούγαμε εκτελέσεις τραγουδιών των Iron Maiden σε εκδοχή της μπάντας του Blaze Bayley. Αυτό ισχύσε μερικώς, καθώς οι τομές που έγιναν δεν ήταν συντριπτικές - και εδώ που τα λέμε κανείς δεν θα ήθελε να ακούσει τρομακτικές διαφορές στα πολύ αγαπημένα τραγούδια. Η μπάντα σε γενικές γραμμές δεν παρουσίασε ιδιαίτερα προβλήματα, εκτός αν θεωρήσουμε πρόβλημα το ότι είχαν διαφορετικό ήχο από εκείνους που διασκεύαζαν…  αν θέλετε τη γνώμη μου φάνηκε πόσο τεράστιος και σαφώς υποτιμημένος ντράμερ είναι ο Nicko Mcbrain, καθώς τα σημεία του ήταν σχετικά απλοποιημένα και υπήρχαν σημεία που ο ντράμερ αγωνίστηκε να ακολουθήσει (πχ στον μάλλον ασυνήθη ύποπτο Man On The Edge). Σε κάθε περίπτωση το κλίμα των κομματιών μεταφέρθηκε και δεν δικαιούμαστε να εκφέρουμε σημαντικά παράπονα.

 

Ανάμεσα στα αγαπημένα της περιόδου Bayley που ακούστηκαν εκείνο το Σάββατο, οφείλουμε να ξεχωρίσουμε μερικά ως πιο ιδιαίτερα. Οπωσδήποτε πρέπει να αναφερθεί το Virus, το οποίο κυκλοφόρησε με τη συλλογή Best Of The Beast και οι ίδιοι οι Maiden έχουν αγνοήσει παντελώς στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα κομμάτια της περιόδου Bayley και το τελευταίο που κυκλοφόρησε με τη φωνή του, δείχνοντας ίσως που θα μπορούσε να είχε πάει το πράγμα με τη συμβολή του (όχι βέβαια ότι το Brave New World ήταν κάνα "δεύτερο" άλμπουμ). Το κοινό έδειξε ότι ευχαριστήθηκε πάρα πολύ αυτήν την επιλογή, όπως έγινε και με το Como Estais Amigos, την έτερη επιλογή έκπληξη της συναυλίας. Η έκπληξη βέβαια δεν έμεινε για πολύ, καθώς ο Bayley από σκηνής εξήγησε πως δεν είναι μόνο ένα κομμάτι για το οποίο έχει γράψει στίχους, αλλά είναι και αυτό που μιλάει περισσότερο στην καρδιά του από όλα όσα είχε γράψει εκείνη την περίοδο.

 

Σημαδιακό επίσης και ωραία επιλογή, αν και τραγούδι αποκλειστικά Steve Harris, ήταν το Judgement Of Heaven που ακούσαμε ως τρίτο κομμάτι της συναυλίας. Εμβόλιμα επέλεξε να μας παρουσιάσει επίσης τρία κομμάτια από τον αξιοπρεπέστατο τελευταίο του δίσκο (War Within Me), τα οποία ήταν ευχάριστα και δεν πείραξαν κανέναν. Fortunes Of War και When Two Worlds Collide είναι λιγότερο προβεβλημένα κομμάτια της εποχής εκείνης, αλλά στους οπαδούς αρέσουν πολύ και αυτό φάνηκε και επί του πρακτέου, με τις γηπεδικές (ή Maiden-ικές, αν θέλετε) κραυγές να δίνουν τον τόνο. Ακόμα και το hard rock του The Angel And The Gambler που έκλεισε θριαμβευτικά τη συναυλία ακούστηκε πολύ ταιριαστό (συν ότι κόπηκαν πολλές από τις περιττές επαναλήψεις του ρεφρέν, που βέβαια για να είμαι ειλικρινής στο συναυλιακό πεδίο δεν πρέπει να μας πειράζουν τόσο). Τι άλλο να ζητήσει κανείς μετά από σχεδόν 100 λεπτά συναυλίας;

 

Μετά το τέλος της συναυλίας, ο Blaze υποσχέθηκε ότι θα περιμένει στον πάγκο του merchandise του Gagarin για να υπογράψει και να μιλήσει με ανεξαιρέτως όλους όσους το ζητήσουν. Δεν καθίσαμε τόσο αργά αλλά είμαστε σίγουροι ότι τήρησε την υπόσχεσή του. Διότι ήδη στη συναυλία εμφανίστηκε τιμιότατος χωρίς κανένα τουπέ και χωρίς καμία έπαρση, απολαμβάνοντας την ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε για χάρη του και ανταποδίδοντας με μία πραγματικά εξαιρετική απόδοση. Αξίζει σίγουρα μία καλύτερη θέση στην ιστορία του σκληρού ήχου από αυτήν που του επιφύλαξε η μοίρα ως "μεταβατικός" τραγουδιστής σε μία από τις μεγαλύτερες heavy metal μπάντες όλων των εποχών.

Κείμενο / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής

Μιχάλης Κουρής

 

 

Για τον Μιχάλη Κουρή καλύτερα από οποιονδήποτε μιλάνε τα σημειώματα στο ψυγείο του: "Δεν πεινάω δεν πεινάω" "Να έρχεσαι κάθε πέντε λεπτά να με βλέπεις" "Μην πίνεις άλλο" "Δεν μπορείς να πας σε όλα τα live". Ακούει τα πάντα και δεν εννοεί "ακούω ραδιόφωνο" - στον ελεύθερό του χρόνο είναι αφουγκραστής των συμπαθών ζώων σε ζωολογικό κήπο του εξωτερικού που εύλογα επιθυμεί να παραμείνει μυστικός.

Website: www.soundgaze.gr
Νέα Δίσκοι      Συναυλίες Συνεντεύξεις Στήλες Archive    Rookie's corner   Artist Index
 Επικαιρότητα   Κριτικές Συναυλιών Text Interviews Music Scouting      
 Ενημερώσεις   Προτάσεις για συναυλίες   Memory Lane      
        Local Jams
     
        Record Shuffle      
        Άρθρα