Τα τελευταία χρόνια έχει πραγματοποιηθεί μια σημαντική (και πολύ ευπρόσδεκτη) στροφή στη μουσική γκάμα που περιλαμβάνει το Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου. Foo Fighters, Patty Smith, Florence and The Machine, Waterboys… και τελευταία οι (The) Stranglers. Παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον (ίσως από επαγγελματική διαστροφή) το «δέσιμο» του Ηρώδειου, ένα θέατρο χτισμένο το 161 μ.Χ με ακούσματα 19 αιώνων αργότερα. Το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα πετυχημένο, δεν είναι πάντα το αναμενόμενο, δεν είναι χωρίς «ανόητους» περιορισμούς. Στην προκειμένη περίπτωση πάτησε στην υπερ-υψωμένη σκηνή του αρχαίου θεάτρου μια από τις πιο σημαντικές punk/pub rock μπάντες, που ξεκίνησε το 1974 από το Guildford του καταπράσινου Surrey.
Στις 21:20 η τετράδα των σύγχρονων Stranglers ήταν στη σκηνή. Από την αρχική σύνθεση του group [J.J. Burnell, Dave Greenfield (1949-2020), Hugh Cornwell & Jet Black (1938-2022)] μαζί μας ήταν μόνο ο J.J. Burnell (μπάσο). Μαζί του ο Baz Warne (κιθάρα/φωνητικά), Jim McMacaulay (τύμπανα) και Toby Hounsham (πλήκτρα).
Να σημειώσω ότι για όλους εμάς που «μεγαλώσαμε» με τους The Stranglers η φωνή τους είναι ο Hugh Cornwell και η ρομαντική χροιά της. Ο Baz Warne ίσως είναι πιο punk, πιο ακατέργαστος, πιο άγριος… πολύ αποτελεσματικός στα live.
Ξεκινάμε λοιπόν με Toiler on the Sea, Duchess, Relentless με κάποιες δειλές ενδείξεις ότι πρόκειται για punk rock συναυλία. Μια μικρή έκρηξη με το Nice ’n’ Sleazy και συνέχεια με ακόμα πιο μελωδικά αλλά και χαρακτηριστικά κομμάτια τους: Midnight Summer Dream, Skin Deep, Strange Little Girl & Always the Sun. Το συναίσθημα έντονο αλλά κάπως περιορισμένο… κάτι έλειπε. Breathe, 5 Minutes και ξανά μια δόση χαμηλής τάσης με Peaches & Golden Brown. Μια κοπέλα από τις πρώτες σειρές, πετάχτηκε στην «ορχήστρα» για να απολαύσει τα Peaches αλλά σύντομα συνετίστηκε από τους υπεύθυνους και δέχτηκε τις παρατηρήσεις τους… κάτι πάει να γίνει εδώ.
Τα Genetix & White Stallion πέρασαν κάπως αδιάφορα αν και άρτια σε απόδοση. Ήρθαν όμως τα Hanging Around, Something Better Change & Tank που έκλεισε το κυρίως μέρος, για να θυμηθούμε επιτέλους, ότι η μπάντα αυτή, πρεσβεύει και γεννήθηκε από μια συγκεκριμένη ιδεολογία, πολιτική, αντίδραση, διαμαρτυρία βγαλμένη από την οικονομική κρίση και την ανεργία που μάστιζε το Ηνωμένο Βασίλειο στα τέλη του ’70 μέχρι και τα μέσα του ’80.
Φυσικά οι Stranglers ξαναβγήκαν στη σκηνή με το Walk on By στην πιο punk/rock εκδοχή του. Σε αυτό το σημείο ο Baz, αναρωτήθηκε γιατί «εδώ κανείς δεν τραγουδά, κανένας δεν χορεύει…». Έτσι γέμισε όλη η ορχήστρα με νεολαίους ετών 40, 50, 60 και βάλε. Είχαμε σφυγμό και δεν προλάβανε οι υπεύθυνοι να αντιδράσουν.
Στο επόμενο Go Buddy Go, κατόπιν απειλής ότι θα τραβηχτεί η πρίζα (pull the plug αυτολεξεί) από τους υπεύθυνους, ο Baz παραδέχτηκε ότι ήταν πολύ naughty και θα έπρεπε όλοι εμείς οι θερμόαιμοι να επιστρέψουμε στις θέσεις μας, αλλιώς τέλος… Έτσι αποτραβήχτηκε το πλήθος στις παρυφές της ορχήστρας.
Το No Μore Heroes όμως έδωσε και πάλι το ηλεκτροσόκ σε όλους εμάς που κάτι μας έλειπε και πρέπει να βρούμε τους παιδικούς μας ήρωες. Να πάλι όλοι στην ορχήστρα και ένα μοναδικό κλείσιμο. No more heroes anymore ρε παιδιά…
Συνοψίζοντας την ωραία και ιδιαίτερη εμπειρία, ξεχωρίζω την πολύ σφιχτή, δεμένη και εξαιρετική μπάντα σε μουσική απόδοση και φωνητικά. Το Ωδείο δεν κατάφερε να τους καταπιεί και στάθηκαν άξια στον ιστορικό αυτό χώρο.
Δεν μπορώ να καταλάβω την απαγόρευση της περιστασιακής έστω παρουσίας του κοινού στην ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου καθώς αυτή έχει αποκατασταθεί από σύγχρονα υλικά. Σε αντίθεση βέβαια με τις κερκίδες που κουβαλούν τα μάρμαρα του 2ου αιώνα. Πράγματι πρέπει να προστατέψουμε και να διατηρήσουμε το μνημείο αλλά παράλληλα να το «βιώσουμε» με σεβασμό. Νομίζω ότι η απόλυτη απαγόρευση απομακρύνει παρά βοηθάει στην αναγνώριση του συγκεκριμένου χώρου, που αποστολή του ήταν και είναι, η αλληλεπίδραση της τέχνης με το ευρύ κοινό.
Υ.Γ.1 «Η ορχήστρα στο αρχαίο θέατρο είναι ο ημικυκλικός ή κυκλικός χώρος στο κέντρο του θεάτρου, όπου διαδραματίζονταν οι κύριες δράσεις του δρώμενου. Συνήθως είναι πλακόστρωτη. Στην ορχήστρα βρισκόταν ο χορός, και από εκεί προέρχεται και η λέξη.»
Υ.Γ.2 Τρεις μέρες μετά τους εφηβικούς The Stranglers, εμφανίστηκαν οι εφηβικοί The Hooters που παρουσίασαν ένα πολύ ωραίο party… περισσότερα σε λίγο.
Κείμενο / Φωτογραφίες: Κωστής Παπαϊωάννου
