Το τελευταίο άλμπουμ των Lüüp, αν και ενορχηστρωτικά ανήκει στη μουσική δωματίου, κατάφερε να βρεθεί σε διάφορες απολογιστικές λίστες του 2017 που μάλλον ελάχιστη σχέση είχαν με την μουσική των περασμένων αιώνων. Στις 8 Φεβρουαρίου, το εγχείρημα θα αποδοθεί στην ολότητά του όπως του αξίζει στο Temple: με συνοδεία ορχήστρας δωματίου και ενός εκλεκτού cast ερμηνευτών, με προεξέχων όνομα τον Attila Csihar! Προσεγγίσαμε τον ιθύνοντα νου του project, Στέλιο Ρωμαλιάδη, για να εκμαιεύσουμε λεπτομέρειες, αλλά και να εντοπίσουμε τη σύνδεση της μουσικής του με το black metal.

Αρχικά, θα θέλαμε μία μικρή εισαγωγή στο project: ποια ανάγκη ξεκίνησε το project των Lüüp και χάρη σε ποιους παράγοντες διαμορφώθηκε στην πορεία;

Ξεκίνησα ως φλαουτίστας και το υλικό του πρώτου άλμπουμ των Lüüp βασίστηκε σε λούπες με φλάουτο. Αργότερα ενδιαφέρθηκα περισσότερο για τη σύνθεση και έκανα μαθήματα μουσικής θεωρίας (αρμονία, αντίστιξη, σύνθεση) με το συνθέτη Νίκο Παναγιωτάκη. Η ανάγκη που οδήγησε στο πρότζεκτ Lüüp ήταν να μπορώ να δουλεύω μουσική χωρίς κάποια παγιωμένη σύνθεση ατόμων, δηλαδή να υπάρχει μια ελευθερία ώστε κάθε κομμάτι να έχει διαφορετική ενορχήστρωση και κάθε άλμπουμ να είναι ανοιχτό σε νέες συνεργασίες.

Η σύνθεση των Lüüp αλλάζει από δίσκο σε δίσκο και από συναυλία σε συναυλία, πάντα με εντυπωσιακούς special guests, ακόμη και από το εξωτερικό. Πώς γίνεται η προσέγγιση κάθε φορά; Π.χ. για αυτόν τον δίσκο με τον Aldrahn;

Είναι ανάλογα με το κάθε κομμάτι, δηλαδή σε κάποια κομμάτια ήξερα ότι ήθελα να συνεργαστώ με συγκεκριμένους μουσικούς και σε άλλα κομμάτια πρώτα ολοκληρώθηκε η σύνθεσή τους και μετά αναζήτησα τους κατάλληλους. Ο Aldrahn έκανε μια εξαιρετική και πρωτότυπη ερμηνεία στο Stibium (Triumph of Death).

Οι καλεσμένοι σας συμβάλλουν στη συνθετική διαδικασία; Δέχεσαι ιδέες ή περισσότερο θεωρείς τους Lüüp ένα αυστηρό και εντελώς προσωπικό project που δεν επιδέχεται εξωγενών παρεμβάσεων;

Και πάλι ανάλογα το κομμάτι. Π.χ. για να επανέλθω στην προηγούμενη ερώτηση, όλη η μουσική στο Stibium είναι γραμμένη αλλά ήξερα ότι πρέπει να αφήσω ελεύθερο τον Aldrahn να κάνει αυτό που εκείνος ήθελε. Συνήθως οι φωνές έχουν ελευθερία ερμηνείας στο υλικό με κάποιες οδηγίες. Στα προηγούμενα άλμπουμ υπήρχε ανταλλαγή ιδεών με όλους τους συμμετέχοντες, και πολλά κομμάτια έχουν γραφτεί μαζί με τους συνεργάτες. Στο τελευταίο άλμπουμ όλο το υλικό είναι από εμένα. Σίγουρα η προσωπικότητα και ο ήχος του κάθε μουσικού επηρεάζει το αποτέλεσμα.

Πώς επέλεξες το φλάουτο ως κύριο εκφραστικό εργαλείο σου;

Η πρώτη μου επαφή με τα πνευστά ήταν με το άλμπουμ H to He, Who Am The Only One των Van der Graaf Generator. Ο David Jackson είναι τεράστια έμπνευση, το παίξιμό του είναι βασικό κομμάτι του τραγουδιού και όχι μόνο για να συνοδεύει. Ουσιαστικά μέσω της κλασικής και του progressive rock κατάλαβα ότι ήθελα να μάθω φλάουτο. Καθοριστική στιγμή επίσης ήταν όταν άκουσα τυχαία στην τηλεόραση τον Amir Milstein με τους Bustan Abraham…

Τι ακριβώς θα μας παρουσιάσετε στις 8 Φεβρουαρίου στο Temple; Η περιγραφή του event δείχνει ένα πολύ φιλόδοξο εγχείρημα, που σίγουρα δεν έχει ξαναγίνει στον συγκεκριμένο χώρο.

Θα παρουσιάσουμε όλο το τελευταίο άλμπουμ Canticles of The Holy Scythe με κάποιες διαφοροποιήσεις στην ενορχήστρωση, ένα αυτοσχεδιαστικό σετ προσανατολισμένο σε σκοτεινό ήχο και μια διασκευή στο Freezing Moon των Mayhem. Θα γίνει επίσης live painting από τον εικαστικό Costin Chioreanu. Θα είναι κάτι πρωτόγνωρο και για εμάς.

Η συμμετοχή του Attila Csihar είναι από μόνη της μία πολύ ενδιαφέρουσα μετάκληση με αφορμή την παρουσίαση, ειδικά δεδομένων των συνεχών μουσικών του αναζητήσεων. Πώς τον βλέπεις εσύ ως μουσικό και ως κατάλληλο για να ανταπεξέλθει στο project της 8ης Φεβρουαρίου;

Είναι μεγάλη μου τιμή να έχουμε μαζί μας τον Attila Csihar του οποίου την πορεία ακολουθώ χρόνια. Αποτελεί μοναδική περίπτωση μουσικού με τόσες διαφορετικές συνεργασίες, που δεν επαναπαύεται σε κεκτημένα αλλά συνέχεια εξερευνεί καινούργια μονοπάτια… Η προσέγγισή του πιστεύω ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία των Lüüp.

Υπάρχει κάποιο πλάνο να επαναληφθεί η συναυλία σε κάποιο άλλο χρόνο ή/και τόπο;

Όχι, αλλά μακάρι να προκύψει κάποια πρόταση.

Είχες συμμετάσχει, μεταξύ άλλων μαζί με άλλους συνεργάτες σου στους Lüüp, σε εκείνη την 10ωρη συναυλία στη Νίσυρο πριν από δύο καλοκαίρια. Θεωρώ πως το εγχείρημα ήταν μοναδικό και τόσο ιδιαίτερο ώστε να αξίζει να αναφέρεται ως σημαντικό. Τι θυμάσαι από εκείνο το event;

Ήταν ωραία εμπειρία και όλη η ομάδα (τεχνικοί, ηχολήπτες, μουσικοί) βρεθήκαμε σε δύσκολες συνθήκες να δουλεύουμε για κάτι το οποίο δεν γνωρίζαμε πως θα είναι. Ειδικά η αφοσίωση για αυτό από τεχνικούς και ηχολήπτες ήταν συγκινητική.

Πρώτη φορά εκεί παρατήρησα όλη την κίνηση της σελήνης από τη δύση του ηλίου μέχρι την ανατολή.

Πριν από κάποια χρόνια έτυχε να διαβάσω κάποια συνέντευξή σου - δεν θυμάμαι με ποια αφορμή - όπου σταχυολογούσες δίσκους που σε έχουν επηρεάσει ή θεωρούσες σημαντικούς. Μαζί με κάποιες αναμενόμενες (ως προς το ύφος) επιλογές του κλασικού/συμφωνικού ήχου, ανέφερες το Under A Funeral Moon των Darkthrone (και τους Univers Zero, με τους οποίους προσωπικά “κάηκα” εκείνη την περίοδο χάρη σε εκείνο το κείμενο) οπότε έκτοτε, πιο υποψιασμένος, αναζήτησα και στη μουσική σου τα στοιχεία που θα με παρέπεμπαν στους τρόπους του black metal. Το τελευταίο σου άλμπουμ, Canticles Of The Holy Scythe, εμπεριέχει πιο άμεσες σχετικές αναφορές (έστω και με εντελώς διαφορετική ενορχήστρωση), ενώ κυκλοφόρησε από μία εταιρία που φημίζεται για την οπτική της στο black metal underground (I, Voidhanger Records). Πώς παντρεύονται δύο κόσμοι που, ακόμη τουλάχιστον, θεωρούνται από την πλειοψηφία στους αντίποδες της μουσικής;

Χαίρομαι ιδιαίτερα αν κάποιοι άνθρωποι έχουν καεί όσο έχω καεί και εγώ με τους Univers Zero!

Είναι μεγάλη μου τιμή που με εμπιστεύθηκε η I, Voidhanger για αυτό το άλμπουμ και συνεχίζουμε τη συνεργασία μας με διάφορα πρότζεκτ που θα κυκλοφορήσουν στο μέλλον.

Γενικά πιστεύω ότι πάντα υπήρχε ένα σκοτάδι σε διάφορες συνθέσεις κλασικής μουσικής το οποίο προσπάθησα να αναδείξω και να εντείνω μέσω της black metal παράδοσης και μέσω αναφορών όπως οι Univers Zero.

Στο Canticles of The Holy Scythe το black metal έχει επηρεάσει τη δομή, την αρμονία και το ρυθμό εκτός από τα φωνητικά και τη γενικότερη ατμόσφαιρα.

Αν σου είναι εύκολο, θα θέλαμε να διαλέξεις για μας με τη δική σου ματιά τρεις δίσκους (ή όσους θες) ως παράλληλα ακροάματα για το Canticles.

Univers Zero – Heresie

Bela Bartok – Music for Strings, Percussion and Celesta

Rotting Christ – Κατά τον Δαίμονα Εαυτού

Ο τίτλος 9°=2° (Κόγξ ὀμ Πάξ) εγείρει την περιέργεια σε όσους τυχόν δεν γνωρίζουν ή σε όσους δεν έχουν τους στίχους του κομματιού. Θα ήθελες να μας εξηγήσεις περί τίνος πρόκειται;

(Κόγξ ὀμ Πάξ) προέρχεται μάλλον από τα Ελευσίνια Μυστήρια και έχει επικρατήσει να σημαίνει "άκου, βλέπε, σώπαινε" την τελευταία λέξη του οποίου θα ακολουθήσω… Καλύτερα να μην καθοδηγήσω τον ακροατή σε ερμηνείες, όποιος ενδιαφέρεται υπάρχουν πηγές να ανατρέξει…

Πώς σχολιάζεις την ανταπόκριση που έχει ως τώρα ο δίσκος, αν έχεις εικόνα από το κοινό που ασχολείται με τον σκοτεινό ήχο ή με τη μουσική δωματίου;

Το σχόλιο που ακούω συχνά (και για το οποίο είμαι χαρούμενος) είναι ότι και άτομα που δεν έχουν ασχοληθεί με το black metal μπόρεσαν να εντρυφήσουν σε αυτό. Είχα και μεγάλη ανησυχία πως θα το εκλάβει η black metal κοινότητα και γενικά νομίζω ότι το αγκάλιασε.
Βέβαια υπάρχει και απογοήτευση/αδιαφορία από ακροατές των προηγούμενων άλμπουμ των Lüüp. Πρόκειται για ένα άλμπουμ γύρω από την απόκρυφη φιλοσοφία και τον συμβολισμό του θανάτου ως ανανέωση, ο Θάνατος μιας παλιάς "εποχής" για να προχωρήσεις σε μια νέα. Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία έπρεπε να "θανατώσω" τον παλιό ήχο των Lüüp για να δημιουργήσω την ανανέωση. Η «θυσία» που έπρεπε να γίνει αντιστοιχεί στην απογοήτευση των ακροατών του παλαιότερου ήχου των Lüüp.

Αφού σε ευχαριστήσω για τον χρόνο που μας διέθεσες, θα επιθυμούσα να μοιραστείς μαζί μας τα όποια μελλοντικά σου σχέδια, εντός και εκτός Lüüp.

Εγώ σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το ενδιαφέρον. Μελλοντικά σχέδια είναι να μπορώ να ασχολούμαι με τη μουσική και να μαθαίνω συνεχώς.

Κείμενο: Μιχάλης Κουρής