Οι tribute μπάντες είναι συνηθισμένο φαινόμενο για τις χώρες με μεγάλες αγορές, στην Ελλάδα με το περιορισμένο ακροατήριο όμως μπορούμε να μιλήσουμε μάλλον για μεμονωμένες απόπειρες. Μια πολύ ενδιαφέρουσα προσθήκη προέκυψε τα τελευταία χρόνια από τους Five to One, μια παρέα πέντε μουσικών από τη Θεσσαλονίκη με θητεία σε γνωστές μπάντες της πόλης, που αποφάσισε να φτιάξει ένα γκρουπ που θα παίζει αποκλειστικά κομμάτια των Doors! Στις 5 Μαρτίου θα εμφανιστούν για πρώτη φορά στην Αθήνα (Κύτταρο) και αφορμή δοθείσης, είχαμε μια κουβέντα με τον Θανάση Dzingovic, ο οποίος μας μίλησε για το πως προέκυψε η ιδέα μιας τέτοιας μπάντας αλλά και για τους λόγους που η μουσική των Doors χαρακτηρίζεται διαχρονική.

Αρχικά θα θέλαμε να μάθουμε πως προέκυψε η ιδέα μιας μπάντας που θα παίζει τα τραγούδια των Doors. Ήταν κάτι που υπήρχε ως σκέψη από παλαιότερα;

Μεταξύ μας, αυτοί που παίζουμε στη μπάντα, είμαστε φίλοι χρόνια, παίζουμε σε κοινές μπάντες, συχνάζουμε στα ίδια μπαρς, πάμε ταξίδια μαζί κτλ. Αρκετές φορές, μεθυσμένοι στα στέκια, είχε αναφερθεί αυτή η ιδέα που προέκυψε φυσικά από την κοινή αγάπη όλων μας για τους Doors. Κάποια στιγμή λοιπόν, νηφάλιοι, προτάθηκε και πιο σοβαρά και είπαμε να το τολμήσουμε.

Η δισκογραφία των Doors (εξαιρουμένων των κυκλοφοριών χωρίς τον Morrison) δεν είναι ιδιαίτερα εκτενής, ωστόσο κάθε άλμπουμ προσφέρει πληθώρα επιλογών. Εσείς πως επιλέγετε τελικά τα κομμάτια που θα παιχτούν κάθε φορά;

Δε θεωρούμε πως η δισκογραφία των Doors δεν είναι εκτενής, δεδομένης της μικρής διάρκειας ζωής της μπάντας (5 χρόνια-6 άλμπουμ). Η αρχική επιλογή έγινε με βάση την επιτυχία και τη διαχρονικότητα των κομματιών και έπειτα προσθέσαμε αγαπημένα δικά μας, τα οποία εναλλάσσονται από live σε live.

Τι είναι αυτό που έκανε, κατά την άποψη σας, τη μουσική των Doors διαχρονική και πως εξηγείτε το γεγονός πως, παρότι έχει περάσει μισός αιώνας από το θάνατο του Morrison, οι συνθέσεις τους εξακολουθούν να ακούγονται με πάθος από τις νεότερες γενιές;

Οι Doors έμειναν στην ιστορία ως μια ροκ μπάντα. Το γεγονός όμως ότι καθένα από τα μέλη της είχε διαφορετικό μουσικό παρελθόν και παιδεία (ο Manzarek κλασική και τζαζ, ο Densmore τζαζ, ο Krieger κλασσική και φλαμένκο) συντέλεσε στο να δημιουργηθεί ένα δικό τους στυλ που ξέφευγε από τον ήχο των περισσότερων συγκροτημάτων της εποχής που πατούσαν κυρίως στο blues και στο garage. Πάνω σ' αυτό προστίθενται οι ποιητικοί στίχοι του Morrison που διέφεραν σημαντικά από ό,τι γραφόταν εκείνη την εποχή, όπως επίσης και η εκρηκτική του περσόνα του που ξεχώρισε, ενέπνευσε και εμπνέει πλήθος μουσικών ακόμα και σήμερα.

Σε τελική ανάλυση έγραψαν φοβερά τραγούδια, γι' αυτό αρέσουν ακόμα! (Χεχε)

Υπάρχουν δυο διαφορετικές απόψεις σχετικά με τις επανεκτελέσεις κομματιών: η πρώτη θέλει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην αρχική ηχογράφηση και η δεύτερη να ξεχωρίζει αισθητά από το αυθεντικό. Η δική σας προσέγγιση ποια είναι;

Ξεκινήσαμε θέλοντας να κάνουμε μια προσέγγιση που θα αποκλίνει σε ένα βαθμό από το αυθεντικό. Τελικά προσπαθώντας να βγάλουμε τα κομμάτια καταλήξαμε να βρισκόμαστε όλο και πιο κοντά στις αρχικές ηχογραφήσεις και πλέον, προβάροντας ήδη σχεδόν δύο χρόνια, έχουμε αρχίσει να ξεφεύγουμε λίγο από το αυθεντικό, κυρίως στα αυτοσχεδιαστικά μέρη. Παραμένουμε πάντως όσο το δυνατόν πιο κοντά στη φιλοσοφία των εκτελέσεων των Doors.

Όσοι συμμετέχετε στο γκρουπ παίζετε και σε άλλα σχήματα (κάποιοι σε περισσότερα από ένα). Γενικά φαίνεται να υπάρχει πιο έντονη αλληλεπίδραση των μουσικών της Θεσσαλονίκης μεταξύ τους. Θα ήταν υπερβολικό να μιλήσουμε για «σκηνή» στην πόλη;

Δεν είναι καθόλου υπερβολικό, για τους μουσικούς της πόλης μας είναι κάτι δεδομένο και συμβαίνει εδώ και δεκαετίες: από τους Χειμερινούς Κολυμβητές, τον Παπάζογλου, τις Τρύπες, τους Γκούλαγκ, τα Σπαθιά, τους Xaxakes, τους Boomstate μέχρι τη νεότερη φυσικά γενιά μουσικών όπως οι Sleeping Pillow, οι m.A.t.e, η Μay Roosevelt, οι Underwater Chess, ο Sonny Touch, οι Alien Mustangs κι άλλοι πολλοί…). Η πόλη παραμένει ζωντανή συναυλιακά και δισκογραφικά και η αλληλεπίδραση για καλή μας τύχη λόγω μεγέθους της πόλης είναι πολύ πιο εύκολη ενδεχομένως από την Αθήνα. Αυτό έχει δημιουργήσει τόσες πολλές μπάντες μέσα στα χρόνια, σε αρκετές από τις οποίες συμμετέχουμε και εμείς οι πέντε (Johnny Carbonaras, This is Nowhere, Σούπερ Στέρεο, Million Hollers, Tuflon).

Υπάρχει κάποια στόχευση ή έστω επιθυμία που θέλετε να πετύχετε με τη δημιουργία του παρόντος project;

Αρχικά το project στήθηκε γιατί απλά θέλαμε να παίξουμε τη μουσική των Doors. Στη συνέχεια κλείσαμε κάποια live και αυτό έχουμε σκοπό να συνεχίσουμε να κάνουμε όσο περισσότερο γίνεται. Τώρα μπορεί να προκύψει κάτι άλλο, μια νέα μπάντα μέσα από αυτή την παρέα… Δεν αποκλείουμε τίποτα.

Έτσι για την ιστορία, βρέθηκε κανείς από εσάς σε εκείνη την εμφάνιση τους με τον Ian Astbury στο Λυκαβηττό το 2004;

Θα είχε σίγουρα ενδιαφέρον αλλά κανείς από μας δεν είχε την τύχη να παρεβρεθεί.

Στις 5 Μαρτίου θα εμφανιστείτε στο Κύτταρο, οπότε θα έχει την ευκαιρία να σας γνωρίσει και το αθηναϊκό κοινό. Τι έχετε προετοιμάσει για εκείνη τη βραδιά; Πέραν του συγκεκριμένου live, υπάρχει κάτι άλλο προγραμματισμένο;

Η συναυλία στην Αθήνα είναι στα πλαίσια μιας μικρής περιοδείας που έχουμε ετοιμάσει στη Νότια Ελλάδα (4 Μαρτίου στη Σπάρτη, 5 στην Αθήνα και 7 στη Χαλκίδα) και έπονται και περισσότερες εμφανίσεις στην επαρχία τους επόμενους μήνες. Είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι που θα εμφανιστούμε στο Κύτταρο, το θεωρούμε τον πλέον κατάλληλο χώρο για να παρουσιαστεί ένα τέτοιο αφιέρωμα. Το πρόγραμμα που έχουμε ετοιμάσει περιλαμβάνει όλες τις γνωστές επιτυχίες του γκρουπ, όπως επίσης και λιγότερα γνωστά κομμάτια που οι πιστοί φανς όμως θα ξέρουν σίγουρα.

Οι Five To One είναι:

Φωνή: Μάνος Γκότσης
Κιθάρα: Θανάσης Τζίνγκοβιτς
Πλήκτρα: Εύα Ντούρου
Μπάσο: Αλέκος Κόντζογλου
Τύμπανα: Λαμπρινή Γρηγοριάδου

Ερωτήσεις: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος